نانوژلي كه بيماران ديابتي را از تزريق انسولين بي نياز مي كند

به گزارش روز دوشنبه گروه اخبار علمی ایرنا از پایگاه نیچر، این برای اولین بار است كه یك فناوری، قند خون بیماران دیابتی را به طور بیست و چهار ساعته بررسی می‌كند و در صورت لزوم، كمبود انسولین را جبران می‌كند.

در این روش فرآیند تعیین قند خون و ترشح انسولین به‌گونه‌ای صورت می‌گیرد كه خود بیمار متوجه آن نمی‌شود.

در این دستاورد از نانوذراتی استفاده می‌شود كه حسگر گلوكز خون هستند.

لوزالمعده به صورت دایمی قند خون را اندازه می گیرد و در صورت نیاز انسولین ترشح می‌كند. در بیماران مبتلا به دیابت، عملكرد سلول‌های پانكراس به مرور زمان مختل می‌شود و فرآیند مطلوب انجام نمی‌گیرد؛ در این روش، نانوذرات جایگزین سلول‌های آسیب دیده لوزالمعده می‌شوند و عملكردی مشابه آنان دارند.

سالهاست كه مهمترین دغدغه محققان، توسعه روشی بوده است كه اختلالات پانكراس را بهبود بخشد.

افراد مبتلا به دیابت مجبورند كه در طول روز بارها قند خون خود را اندازه‌گیری كنند و در صورت لزوم انسولین تزریق كنند؛ در این روش تمام این فرآیندها خود به خود صورت می‌گیرد.

افراد درحالت عادی مقدار دقیق انسولین مود نیاز بدن خود را نمی‌دانند و از دوزهای از پیش تعیین شده استفاده می‌كنند؛ ولی مهمترین مزیت تزریق نانوژل این است كه دقیقاً به اندازه مورد نیاز بدن انسولین ترشح می‌شود.

تاكنون روش های متعددی برای نیل به این هدف بررسی شده است. برای مثال چندی پیش یك روش برای كمك به بیماران دیابتی ارایه شد كه متكی بر هیدروژل بود؛ ولی این روش قبل از اعلام عمومی با شكست مواجه شده؛ چراكه سرعت واكنش آن بسیار پایین بود و از استحكام مكانیكی مناسبی برخوردار نبود، همین امر منجر شد كه انسولین تزریق شده به هدر برود و تاثیرگذاری مطلوب را نداشته باشد؛ بنابراین تا تولید نانوژل رویای یك روش سریع و قابل كنترل وجود داشت.

ساختار این نانوژل تزریقی شبیه به خمیردندان است و از ذرات با بارهای مخالف تولید شده است؛ بنابراین این ذرات یكدیگر را به شدت جذب می‌كنند و مانع از متلاشی‌شدن ژل در داخل بدن می‌شوند.

در این نانوژل از یك پلی ساكارید به نام dextran استفاده شده است. ژل استفاده شده در این دارو نسبت به محیط اسیدی حساس است. درون هریك از نانوذرات، كره‌هایی وجود دارد كه حاوی dextran و آنزیمی است كه گلوكز را به اسیدگلوكنین تبدیل می‌كند.

گلوكز به راحتی می‌تواند از طریق ژل منتشر شود؛ بنابراین زمانیكه قند خون افزایش پیدا می‌كند، آنزیم موجود شروع به تولید مقادیر قابل توجه اسید گلوكونیك می‌كند، این امر منجر به اسیدی شدن محیط می‌شود و كره‌ها متلاشی می‌شوند و به دنبال آن انسولین ترشح می‌شود.

پس از آن انسولین وارد عمل می‌شود و شروع به تبدیل گلوكز موجود در جریان خون به گلیكوژن می‌كند.گلیكوژن توسط كبد جذب و ذخیره می‌شود.

مراحل اولیه این آزمایش‌ها روی موش‌های مبتلا به دیابت انجام شده است و سطح گلوكز خون آنان به مدت 10 روز در حالت تعادل بوده است.محققان در نظر دارند كه قبل از امتحان این نانوژل روی انسان، به روشی سرعت عمل آن را افزایش دهند.

این روش بر مبنای پلی ساكارید قرار دارد و با بدن انسان كاملاً سازگار است.

كاربرد این روش برای بیماران دیابتی نوع 1 است.

محققان بر این باورند كه با استفاده از این روش، میزان قند خون افراد دیابتی همیشه در حالت تعادل است و كیفیت زندگی آنان افزایش می یابد.

علمی (6) ** 9259**1599