شصت سال ترور و جنایت ؟ شصت سال مقاومت و شهادت/
حق بازگشت ملت فلسطین هیچ جایگزینی ندارد
..................................................
تهران ، خبرگزاری جمهوری اسلامی 87/02/19
سیاسی.فلسطین
فلسطینیان امسال، مراسم شتصتمین سالگرد اشغال سرزمینشان بدست صهیونیست
های غاصب را که به یوم النکبه معروف است، در حالی برگزار خواهند کرد که
شعار حق بازگشت هیچ جایگزینی نداردرا به عنوان شعار محوری خود برگزیده
اند.
در حالی که بیش از 60 سال از فاجعه نکبت بار اشغال فلسطین و غصب حقوق
مسلم یک ملت در زمینه تعیین حق سرنوشت و برخورداری از میهنی دارای حق
حاکمیت و تمامیت ارضی می گذرد، پیامدهای اسف بار این فاجعه همچنان
گریبانگیر مردم فلسطین است. هم اکنون که بیش از سه چهارم ملت فلسطین در
تبعید بسر می برند،جهان با بزرگترین مسئله آوارگی و پناهندگی و عدم عزم
جدی برای حل ریشه ای و اساسی آن رو به روست.
**حقایق و آمار
در سال 1948، دولت جعلی اسراییل با توسل به زور، 78 درصد از مساحت تاریخی
سرزمین فلسطین را به اشغال در اورد و 85 درصد ساکنان مناطق فلسطینی در
همین تاریخ از خانه و کاشانه خود آواره و 15 هزار فلسطینی نیز کشته شدند
همچنین در اثر پیامدهای جنگ سال 1967 و اشغال قسمت بیشتری از خاک فلسطین
توسط اسراییلی ها، حدود 950 هزار نفر و نیز در نتیجه تخریب منازل و ساخت
و سازهای غیرقانونی در بخش های فلسطینی، حداقل 57 هزار فلسطینی در کرانه
باختری آواره شدند که در این میان، ساخت دیوار حایل مسبب آوارگی بیش از
15 هزار نفر بوده است.
با تداوم سیاست های تجاوزکارانه اسراییل و غصب اراضی فلسطینی، فشارهای
مستقیم یا غیر مستقیم به فلسطینی ها برای ترک منازل خود، روز به روز به
تعداد این آوارگان افزوده می شود.
براساس آمار و ارقام سرویس مرکزی آمار فلسطین، در سال 2007، بیش از 7
میلیون پناهنده و آواره فلسطینی در جهان زندگی می کنند که پیش بینی می
شود تعداد آنها در سال 2026 به 12میلیون نفر بالغ شود.
هم اکنون تنها حدود 5/4 میلیون نفر از این فلسطینی ها ی آواره در آژانس
امداد و کمک رسانی به پناهندگان فلسطینی موسوم به آنروا، ثبت نام کرده
اند.
در حال حاضر بیش از 750 هزار آواره ثبت نام شده توسط آنروا در کرانه
باختری و یک میلیون نفر از آنان در نوار غزه سکونت دارند. به این ترتیب
بیش از 2 و نیم میلیون نفر از آوارگان فلسطینی در اردوگاههای موجود در
اراضی فلسطین اشغالی 1967، اردن، سوریه و لبنان زندگی می کنند که در این
میان اردن میزبان تعداد بیشتری از آوارگان فلسطینی است.
** مبانی حق بازگشت
حق بازگشت به عنوان یک حق اولیه و مسلم آوارگان جنگی مبنایی کاملا حقوقی و
شناخته شده دارد و مصوبات بین المللی از جمله قطعنامه 194 مجمع عمومی
سازمان ملل و قطعنامه های 242 و 338 شورای امنیت نیز موید آن است. علاوه
بر این حق بازگشت در عرف بین الملل از جمله در قانون بین المللی تابعیت و
نیز قانون مربوط به توالی دولت های پیاپی در یک منطقه جغراقیایی خاص،
مجموعه قوانین مربوط به شرایط جنگی، حقوق بشر و قانون پناهندگان به رسمیت
شناخته شده است. با این وجود اصلی ترین متن مورد استناد طرفداران حق
بازگشت، قطعنامه 194 مجمع عمومی سازمان ملل می باشد.
دلیل عمده این اهمیت این است که قطعنامه مذکور مشخصا در مورد آوارگان
فلسطینی بوده و اسراییل مشروط به پذیرش این قطعنامه به عضویت سازمان ملل
درآمده است. همچنین این قطعنامه در فاصله 1948 تا 2000، 135 بار به تصویب
جامعه بین الملل رسیده است.
** حق بازگشت در طرحهای ابتکاری
طی 60 سال گذشته، مساله پناهندگی، آوارگی و کوچ دادن فلسطینی ها به عنوان
یکی از موانع و معضلات اصلی موجود در مسیر فرآیند به اصطلاح صلح خاورمیانه
و همزیستی مسالمت آمیز مردم فلسطین با غاصبان اسراییلی مطرح بوده است.
در این میان طرحهای ابتکاری متعددی برای حل و فصل این قضیه ارایه شده
است که هیچ یک حقوق اساسی این آوارگان را تامین نکرده و در حل زیربنابی
این معضل ناکام بوده است چرا که براساس قوانین بین المللی این آوارگان از
حق بازگشت به سرزمین های خود و دریافت غرامت لازم برخوردارند.
یکی از دلایل ناکام ماندن طرحهای ابتکاری مربوط به حل مشکل آوارگان، به
رسمیت نشناختن بازگشت و حتی عدم استفاده از این واژه در آنهاست. گزینه
هایی که غالبا در این طرحها مطرح شده اند عبارت است از:
الف - بومی کردن پناهندگان در کشورهای محل زندگی کنونی ایشان بدون در نظر
گرفتن تمایل پناهندگان و یا حاکمیت کشورهای مدنظر برای اسکان آنان.
ب - مهاجرت به کشورهای خارجی که تعداد پناهندگانی که توسط این کشورها جذب
خواهند شد، بستگی به کشورهای مذکور و شروط آنها برای پناهندگی و مهاجران
دارد.
ج - انتخاب مناطق تحت حاکمیت تشکیلات خودگردان و یا دولت فلسطین برای
اقامت دایم بدون در نظر گرفتن ظرفیت این مناطق و شناسایی حق دخالت
اسراییل برای محدود کردن شمار آوارگان براساس ملاک های امنیتی یا توازن
جمعیت شناختی مورد نظر آن.
- تبدیل مساله آوارگان به یک مساله انسانی و تنها پرداخت غرامت مالی اندک
به آنان.
** موضع اسراییل در برابر حق بازگشت
رژیم صهیونیستی با توسل به این بهانه که بازگشت آوارگان فلسطینی، باعث به
هم خوردن تعادل جمعیت شناختی آن می شود و هویت یهودی اسراییل را از بین
خواهد برد در برابر بازگشت آوارگان فلسطینی به زادگاه خود مقاومت می کند
و در این راستا، توجیهاتی را مطرح کرده که از جمله آنها می توان به طرح
مساله یهودیان آواره شده توسط کشورهای عربی، اسلامی پس از تاسیس اسراییل
در مقابل حق بازگشت آوارگان فلسطینی اشاره کرد.
همچنین این رژیم با توسل به این بهانه که مجع عمومی سازمان ملل نمی تواند
به جز در موارد مالی و بودجه، قطعنامه های الزام آور تصویب کند، قطعنامه
194 را رد می کند. به علاوه آنان معتقدند که چون فلسطینی ها شهروند
اسراییل محسوب نمی شوند بنابراین فلسطینی ها را دارای حق بازگشت نمی
دانند بویژه این که معتقدند حق بازگشت در نظر گرفته شده در کنوانسیون ژنو
، یک حق فردی است نه جمعی.
روند حوادث و حتی نتایج کنفرانس صلح آناپولیس در سال 2007 نشان می دهد که
بدون یافتن یک راه حل اساسی برای معضل آوارگان، امکان برقراری ثبات و
صلح در خاورمیانه وجود نخواهد داشت همچنانکه سایر مسایل حیاتی همچون
سرنوشت قدس، مرزها و تشکیل دولت مستقل فلسطین و ... نیز در این راستا از
اهمیت شایانی برخوردارند. راه حلی که تنها با به رسمیت شناختن حق بازگشت
75 درصد از یک ملت که در تبعید و آوارگی به سر می برند میسر خواهد بود.
سیام.**1058 1324
شماره 102 ساعت 14:20 تمام
