به گزارش ایرنا، پرتاب این كاوشگر ساعت یك و 30 دقیقه بامداد (به وقت محلی) از مركز ماهواره ای 'شی چانگ' در جنوب غرب چین به طور مستقیم از طریق دوربین مداربسته از شبكه تلویزیونی چین پخش شد.
كاوشگر 'چانگ یی 3' چین قصد فرود بر روی كره ماه را دارد. بر روی این كاوشگر چندین دوربین نصب شده است و از ماموریت های آن عكسبرداری و نمونه برداری از سطح ماه است.
آمریكا از این ماموریت فضایی چین ابراز نگرانی كرده است و معتقد است این اقدام چین اختلالاتی در برنامه فضایی آمریكا بوجود خواهد آورد.
این نخستین بار است كه چین قصد انجام تحقیقات علمی در باره كره ماه دارد. این كاوشگر به وسیله فرود آورنده و كاوش به نام 'یو تو' یا خرگوش یشمی مجهز است. در چین 'یشم' از سنگ های بسیار گرانقیمت و با ارزش و از لحاظ فرهنگی مورد توجه چینی ها محسوب می شود.
كاوشگر چینی قرار است اواسط ماه دسامبر بر روی كره ماه فرود می آید و به كاوش در سطح آن و منابع طبیعی این كره بپردازد.
چین سومین كشور پس از آمریكا و اتحاد جماهیر شوروی سابق است كه به كره ماه كاوشگر می فرستد.
نخستین گام های پكن به سمت تسخیر فضا در سال های میانی دهه 50 میلادی برداشته شد. در این رابطه چینی ها بنا بر الزامات سیاسی - امنیتی سال های ابتدایی جنگ سرد توانستند با كمك فنی و مالی روس ها برخی زیر ساخت های فعالیت های ماهواره ای - فضایی را ایجاد كنند.
در ابتدای دهه 60 میلادی، كارشناسان فنی اتحاد جماهیر شوروی با توجه به بروز اختلافات عمیق سیاسی بین پكن و مسكو از نخستین طرح 12 ساله هوا - فضا در چین موسوم به پروژه 581 كناره گیری كردند و بدین ترتیب چینی ها مجبور به پیگیری یك برنامه بومی برای افزایش توان فضایی خود شدند.
پكن در سال 1961 میلادی (1340 خورشیدی) نخستین موشك خود را به فضا فرستاد. پس از آن 24 سال طول كشید تا چینی ها بتوانند نخستین ماهواره خود با نام 'دانگ فنگ هونگˈ'را با موشك های دوربرد در مدار زمین و نام خود را در زمره پنج كشور دارنده فناوری ارسال ماهواره به فضا جای دهند.
چین تا سال 2000 میلادی موفق شد بیش از 30 ماهواره از كشورهای آسیایی و اروپایی را در مدار زمین قرار دهد و حتی وضع تحریم های آمریكا بر سر راه انتقال فناوری های فوق پیشرفته فضایی به چین هم نتوانست مانعی جدی پیش روی گسترش فعالیت های هوا - فضایی این كشور ایجاد كند.
چین همزمان با پیشرفت در عرصه ارتباطات و فناوری های ماهواره ای، تلاش كرد تا در زمینه برنامه فضایی سرنشین دار یا به عبارتی فرستادن فضانورد به فضا در زمره كشورهای پیشرو قرار گیرد. هر چند این تلاش ها تا سال 1993 و كلید خوردن برنامه 'شنژو' به دلیل مخارج بالا و ضعف فناوری چینی بی نتیجه ماند، اما پكن در نهایت توانست در اواسط اكتبر سال 2003 میلادی نخستین سفینه سرنشین دار خود را با نام 'شنژو-5' در ماموریتی 21 ساعته به فضا بفرستند.
در سال های میانی دهه میلادی گذشته، دستیابی چینی ها به جدیدترین فناوری های پرتاب ماهواره و سفینه های سرنشین دار كه در تولید موشك های پیشرفته 'لانگ مارچ اف2' متبلور شد، زمینه روند رو به رشد و سریع حضور چین در فضا را فراهم ساخت.
در این سال ها چینی ها پیشنهاد استفاده متخصصان این كشور از ایستگاه فضایی بین المللی را مطرح كردند كه این در خواست با مخالفت شدید واشنگتن مواجه شد.
در مقابل، پكن تصمیم گرفت تا خود اقدام به تاسیس یك ایستگاه فضایی مستقل نموده و بدین ترتیب ایستگاه فضایی 'تیان گونگ1' در اواخر سپتامبر 2011 در مدار زمین قرار گرفت و اما یكی از مهمترین موفقیت های فضایی چین در 18 ژوئن 2012 به ثبت رسید. در این روز سفینه 'شنژو-9' توانست با موفقیت به ایستگاه فضایی تیان گونگ متصل شده و سه فضانورد چینی را به این ایستگاه برساند. پیش از این، سفینه بدون سرنشین 'شنژو-8'توانسته بود اتصال موفقیت آمیزی را با تیان گونگ برقرار كند.
چینی ها پس از دستیابی به موفقیت های اخیر اعلام كرده اند كه قصد دارند یك ایستگاه فضایی 60 تنی متشكل از هفت آزمایشگاه فضایی را تا سال 2020 وارد مدار زمین كنند.
به موازات این فعالیت ها، برنامه های كاوش فضایی كارشناسان چینی بر روی ماه كه امروز پرتاب شد و سیاره مریخ كه از نه سال پیش كلید خورده و به احتمال زیاد چینی ها در سال های آینده خواهند توانست بر اساس برنامه ریزی های خود به موفقیت های شایانی در این عرصه دست یابند.
ارزیابی برخی منابع اطلاعاتی آمریكا نشان می دهد كه گسترش فعالیت های فضایی چین می تواند تهدیدهای جدی را متوجه برنامه های امنیت ماهواره ای - فضایی آمریكا كرده و موقعیت برتر واشنگتن در این زمینه را به چالش بكشد.
آساق ** 2100 **1611
پكن - ایرنا - چین اوایل صبح امروز (دوشنبه) برای نخستین بار یك كاوشگر به ماه پرتاب كرد تا آخرین گام را در برنامه فضایی بلندپروازانه خود به عنوان نمادی از افزایش قدرت در جهان برداشته باشد.
