به گزارش خبرگزاري فرانسه از امان، كميسارياي عالي پناهندگان سازمان ملل در تازه ترين گزارش خود، وضع بد حدود 145 هزار زن آواره سوري را كه در شرايط دشوار در سراسر خاورميانه گليم خود و خانواده شان را از آب بيرون مي كشند، برجسته كرد.
اين گزارش كه 'آنتونيو گوترس' كميسر عالي پناهندگان سازمان ملل آن را در يك كنفرانس خبري در امان ارائه داد، حاكي است: اين زنان كه مجبورند مسووليت خانواده هاي خود را پس از كشته شدن و اسارت مردانشان يا دور ماندن از آنها به تنهايي به دوش بكشند، در شرايط سخت، انزوا و تشويش گرفتارند.
وي با اشاره به اينكه زنان آواره سوري بي نهايت رنج مي برند، خواستار اختصاص كمك هاي مالي بيشتر براي كمك به آنها شد.
وي افزود: ما هنوز 200 ميليون دلار تا پايان سال جاري كمبود بودجه داريم تا بتوانيم برنامه كمك مالي به خانواده هاي سوري را به نحوي كه نيازهاي آنها را تامين كند، به اجرا گذاريم.
اكثر اين زنان نمي توانند كار كنند، زيرا تنها سرپرست كودكانشان هستند و بررسي كميسارياي عالي پناهندگان سازمان ملل در اردن، لبنان و مصر از 135 زن سوري نشان داد كه يك سوم از اين افراد غذاي كافي براي خوردن ندارند.
بسياري از زناني كه اين كميساريا با آنها مصاحبه كرد، گفتند كه ژتون هاي غذا را از برنامه جهاني غذا دريافت مي كنند. با اين حال برخي اظهار داشتند كه اين ژتون ها را براي تامين هزينه هاي ديگر مي فروشند.
در گزارش كميسارياي عالي پناهندگان سازمان ملل آمده است كه زندگي كردن بدون مردان، در آزار و به ستوه آوردن بسياري از زنان سوري تاثير داشته است.
همچنين نداشتن پول كافي، اين زنان را براي تامين هزينه هاي آموزش و بهداشت با انتخاب هاي سختي مواجه مي كند، به طوري كه بسياري از آنها استطاعت پرداخت هزينه تحصيل يا درمان كودكانشان را ندارند.
در اين گزارش با اشاره به اينكه يك زن از هر پنج زن سوري به خاطر رواديد يا مسائل مشابه از همسر خود دور مانده است، از دولت هاي كشورهاي ميزبان مي خواهد مرزهاي شان را باز نگه دارند و محدوديت هاي ورود را كاهش دهند.
براساس اين گزارش، دست كم 2 ميليون و 800 هزار سوري از جنگ داخلي در كشورشان كه مارس 2011 آغاز شد، گريخته اند و بيش از يك ميليون نفر از اين تعداد در لبنان پناه گرفته اند. مابقي نيز در اردن، مصر، تركيه و عراق اقامت دارد.
رسانام**9109**1547
تهران - ايرنا - كميسارياي عالي پناهندگان سازمان ملل روز سه شنبه هشدار داد هزاران زن آواره سوري كه بيوه اند يا از همسرانشان جدا افتاده اند، در سختي، انزوا و تشويش به سر مي برند و براي بقا تقلا مي كنند.