شهادت امام رضا (ع) اقدام ننگینی كه بر پیشانی خلافت عباسی در تاریخ حك شد

مامون خلیفه عباسی بخاطر هراس از نفوذ معنوی حضرت امام رضا (ع)در میان مردم مدینه ، آن بزرگوار را در ظاهری استقبال گونه و عوام پسندانه از مدینه به مرو كشانید تا ضمن صیانت بیشتر از قدرت خود به رویا هایش در استمرار حكومت ناعادلانه اش كه بر گرده مردم می چرخید جامه عمل پوشاند.

هنگامی كه مامون خلیفه عباسی با زیركی توام با دلبستگی به قدرت قاهره اش از هشتمین امام شیعیان حضرت امام رضا (ع) بعنوان ولایتعهدی اش به ظاهر دست دوستی دراز كرد و ان امام همام هم بنا به ملاحظاتی در جهت بسط و توسعه مكتب شیعی پذیرفت ، شاید مامون این بیعت در كسوت ولایتعهدی را برای استمرار قدرت خویش در منظر افكار عمومی ان زمان برگ برنده ای در جهت تحقق رویاهایش می دانست .

البته هرچند برای اندك زمانی كوتاه حضور نورانی امام در مرو مایه دلگرمی مامون شده بود ، اما اثرگذاری آن حضور با اولین اقدام ان حضرت بعنوان مقتدا و پیشنماز مردم ان دیار رویای كاذب و در عین حال شیرین برای مامون دلبسته به قدرت را برهم زد .

از همان لحظات اغازین این حركت دینی و روشنگری حضرت امام ، مامون شیفته قدرت و غرق در جاه و جبروت مادی را بر آن داشت تا با به شهادت رساندن یكی دیگر از امامان معصوم پازول ناتمام خلفای اموی و بدنبال ان عباسی را در شهادت امامان معصوم كامل كند.

چرا كه سیر تاریخی واقعه انطور كه مامون می خواست با حضور امام در مرو و دیار خراسان بر وفق مرادش نمی چرخید و بجای افزوده شدن بر شوكت حبابی مامون ، حضرت امام با دیدارهایی كه از اطراف و اكناف از همه اقشار مختلف مردم بخصوص با تهیدستان و محرومان با ایشان می شد ، رفته رفته همان اندك وزنی كه مامون بواسطه جبروت مادی اش داشت رو به افول و نزول گذاشته بود ، و برخلاف پیش بینی های مامون روز به روز بر بزرگی حضرت امام افزوده می شد.

و لذا در اینجا بود كه مامون ان برگ برنده ای را كه به خیال خود در جهت استمرار حكومت خود از یك سو و انقیاد خاندان نبوت بود را از دست رفته دید و لذا مقدمات شهادت ان امام عزیز را كه امروز مقبره اش زیارتگاه عام و خاص شده و هر روز در این نقطه مقدس شاهد شفا یافتن بیماری و یا باز شدن گره ای از مشكل مسلمانی است هستیم .

اگر مامون می دانست پایان رویای و نقشه شیطانی ان روزش خروجی جز لعن خود و مباهات و افتخاری برای امام رضای معصوم دارد قطعا به ماندن ان امام همام در وادی و زادگاه پیغمبر خاتمش حضرت محمد مصطفی (ص) رضایت می داد.

و نقشه مامون به اینجا ختم شد كه امروز این امام زمزمه كبوتران حرمش آرامبخش دلهای شكسته و محزون و شفا بخش چشم های نابینا و دلهای فراوان می باشد ، خورم دریغ كه جایش به صدر خانه توست //كسی كه تارك آن ننگ آستانه توست

برای تیر تو جوید گریزگاهی دل //به هر طرف كه پناه آورد نشانه توست

نگر كه شوق وفای تو پایْ بستم كرد //تویی كه دام تو را هم خواص دانه توست

كبوتران حرم را هم از سر حسرت // زبام كعبه نظر سوی بام خانه توست

ك/4

667/