براساس اعلام شركت دخانيات مصرف سالانه سيگار در كشور 60 ميليارد نخ است كه بين 30 تا 40 درصد آن مربوط به سيگارهاي قاچاق است. به عنوان مثال در سال 1389 بالغ بر 20 ميليارد نخ سيگار به كشور قاچاق شده و اين نشان مي دهد حجم وسيعي از سيگارهاي مصرفي در كشور از مبادي غير قانوني وارد كشور مي شود.
در بين كشورهاي دنيا ايران و برمه دو كشوري هستند كه بيشترين ميزان قاچاق سيگار را به خود اختصاص داده‌اند.
در اين ميان حجم قابل‌‌توجهي از گردش مالي 350 ميليارد دلاري سيگار در جهان به ايران تعلق دارد كه آن هم نه از طريق قانوني كه توسط قاچاق صورت مي‌گيرد.
اهميت اين موضوع آنجاست كه قاچاق سيگار علاوه بر منفعت كلاني كه براي قاچاقچيان ايجاد مي كند، كشور را از درآمدي كه واردات رسمي و قانوني سيگار براي كشور دارد، محروم مي كند. چرا كه سهم هر ايراني از دود كردن سيگار به 833 نخ در سال رسيده است و اگر اين سيگارها از مبادي رسمي وارد كشور شود مي تواند درآمد قابل توجهي را نصيب كشور كند.
در مقابل افزايش توليد و صادرات سيگار كه بارها گفته شده از برنامه‌هاي اصلي شركت دخانيات است، از راه هاي موثري است كه مي تواند تا حد زيادي جلوي قاچاق سيگار را بگيرد.
اما اين سوال وجود دارد كه عليرغم وجود اطلاعات روشن در مورد ميزان قاچاق سيگار به كشور و اين نكته كه بيش از نيمي سيگارهاي قاچاق موجود در كشور از طريق مرزهاي غربي وارد كشور مي شوند، چرا برخورد قاطعي با اين شبكه عظيم قاچاق در كشور صورت نمي گيرد؟
البته هر از گاهي اخباري در مورد كشف محموله هاي سيگار قاچاق در مرزهاي شرقي يا غربي به گوش مي رسد اما هيچ گاه اين برخوردها از چنان قاطعيتي برخوردا نبوده كه منجر به كاهش قابل توجه قاچاق سيگار به كشور شود. اگرچه براساس آمار رسمي قاچاق سيگار به دليل افزايش حجم واردات رسمي، كاهش يافته و برعكس، ثبت سفارش واردات افزايش يافته‌است.
به نظر مي رسد حاشيه سود بالاي قاچاق سيگار براي قاچاقچيان مهمترين عاملي است كه مانع از موفقيت در مبارزه با قاچاق اين محصول مي شود. البته براساس اعلام نظر كارشناسان امر تعرفه بالاي واردات رسمي سيگار و عدم وجود برنامهريزي گسترده در جهت مبارزه با قاچاق، از ديگر عوامل موثر بر تداوم قاچاق سيگار به كشور است، به ويژه اينكه سود بالاي قاچاق سيگار در كشور ناشي از تعرفه بالاي واردات رسمي اين محصول است و تا زماني كه سود قاچاق سيگار مانند قاچاق مواد مخدر بالا باشد در زمينه مبارزه با قاچاق آن موفقيت چشمگيري حاصل نخواهد شد.
چندي پيش نيز يكي از نمايندگان مجلس از قاچاق 16 نوع سيگار مارلبرو در كشور انتقاد كرده و گفته بود كه تمام اين نوع سيگار به صورت قاچاق در ايران وجود دارد و هولوگرام هم ندارد.
به گفته حسين طلا، حدود 6 تا 7 ميليارد نخ سيگار مارلبرو در سال در كشور مصرف مي‌شود كه اين تعداد نخ سيگار به روايتي حدود 600 تا 700 تريلي مي‌شود، زيرا هر تريلي يك هزار كارتن را شامل مي‌شود و هر كارتن 10 هزار نخ سيگار را شامل مي‌شود.
براساس آمار موجود سيگار مارلبرو با تقاضاي قابل توجهي در كشور رو به روست و يا بايد به شدت با ورود غيرقانوني آن برخورد كرد و يا امكان ورود آن را از طرق قانوني فراهم كرد تا قاچاق آن براي قاچاقچيان سيگار به صرفه نباشد.
حجم موجود سيگارهاي مارلبرو، نشان از ورود هفته‌اي 3 تريلي از اين سيگار به كشور دارد ورود اين برند به كشور، فقط از يك مسير انجام نمي‌شود و اين قاچاقچيان از خلاءهاي رسمي موجود از مبادي رسمي كشور، براي وررود اين كالا سوء استفاده مي‌كنند.
ورود بي‌رويه سيگار قاچاق نارضايتي شركت‌هاي توليدكننده داخلي سيگار را هم در پي داشته چرا كه طبعا اين امر به‌طور مستقيم بر عملكرد اين شركت‌ها تاثيرگذار خواهد بود.
در نهايت با توجه به اين واقعيت كه حدود 12 درصد جمعيت 15 تا 64 سال در كشور به‌طور روزانه سيگار مصرف مي كنند و سالانه بيش از هزار ميليارد تومان سرمايه ملي از اين طريق مصرف مي شود، بايد راهكار سازمان يافته و مشخصي براي مبارزه با قاچاق اين كالا يا به حداقل رساندن سيگار قاچاق موجود در بازار انديشيده و كشف شود كه چه كساني از قاچاق سيگار سود مي برند و قاچاق آن را تسهيل مي كنند، چرا كه قاعدتا براي كسي كه سيگار دود مي كند فرقي نمي كند كه اين سيگار از مبادي رسمي و قانوني به كشور آمده يا قاچاقچيان سيگار آن را به دستش رسانده اند.
منبع / پارسينه
اول**
تهران - ايرنا - سايت خبري پارسينه مي نويسد :سيگار مارلبرو با تقاضاي قابل توجهي در كشور رو به روست و يا بايد به شدت با ورود غيرقانوني آن برخورد كرد و يا امكان ورود آن را از طرق قانوني فراهم كرد تا قاچاق آن براي قاچاقچيان سيگار به صرفه نباشد.