پيلار در تفسيري در آغاز نشريه آمريكايي 'نشنال اينترست' نوشت: داد و ستد در مذاكرات بين المللي، كوتاه آمدن در برخي مسايل با هدف رسيدن به منفعت حاصل از كوتاه آمدن طرف ديگر و چانه زني متقابل به عنوان ابزاري مهم براي پيشبرد منافع ملي، از درس هاي اوليه ديپلماسي است اما به نظر مي رسد فهم اين مساله براي آمريكايي ها دشوار است.
وي در ادامه تفسير خود افزود: بيشتر بحث و گفت وگوها در اين كشور درباره ديپلماسي و مذاكره بين المللي متاثر از رويكرد نامتقارن و مستثني كردن يكطرفه است. از نظر آمريكايي ها، اين فرآيند (ديپلماسي و مذاكره بين المللي)، نه به عنوان يك بده بستان متقابل بلكه به عنوان امتياز دادن طرف ديگر و امتياز گرفتن آمريكا قلمداد مي شود.
از اين رو، در مذاكرات طبق خطوط قرمز تحميلي آمريكا با فشار بر طرف ديگر براي تامين مطالبات آمريكا، درباره مسايل گفت وگو مي شود. در مقابل، اين امر موجب بهره برداري كساني مي شود كه خواستار توافق نيستند.
در مذاكرات آمريكا با ايران، مواردي از اين دست بسيار است. تقريبا در كل اين مذاكرات، هيچ حرفي درباره ضرورت دادن امتيازات بيشتر توسط آمريكا و شركايش به ايران در مذاكره به ميان آورده نشد. بر عكس، حتي كساني كه صادقانه از دستيابي به توافق حمايت مي كنند، تصور مي كنند آمريكا توافقنامه اي 'معقول و منطقي' را ارايه كرد و به نتيجه رسيدن آن به ايران بستگي دارد.
يك سري توافقنامه هاي احتمالي هست كه مقامات ايران به واسطه سودي كه براي ايران دارد، مايل به پذيرش آن هستند و يك سري توافقنامه ها هم وجود دارد كه آنها مايل به قبول آن نيستند. مطمئنا رهبر عالي ايران معتقد نيست كه هر توافقي بهتر از توافق نكردن است.
پيلار كه سابقه فعاليت 28 ساله در سيا را در كارنامه خود دارد، ادامه داد: 'ارائه مدركي دال بر تمايل بيشتر آمريكا نسبت به ايران به رسيدن به توافق، مصيبت سياسي است كه همه سران آمريكا با آن دست به گريبان هستند.
'مقايسه چنين فايده يا انگيزه اي در داخل كشور امكان پذير نيست، اما حتي اگر انجام چنين مقايسه اي ممكن بود، استانداردي مناسب براي ارزيابي اين مساله نيست كه آيا هر توافقي به سود آمريكاست يا نه. صرف نظر از ميزان تمايل و اراده هر كس براي دستيابي به توافق، توافقنامه اي به سود آمريكاست كه موجد شرايط نظامي، اقتصادي و سياسي شود كه مطلوبتر از منافعي باشد كه در نبود اين توافقنامه حاصل مي شود'.
پيلار با اشاره به مطالبات آمريكا و شركايش در گروه 1 + 5 از ايران در ازاي رهايي از بخشي از تحريم هاي مرتبط با برنامه هسته ايش، افزود: ' اگر قرار است مقايسه اي صورت گيرد، بايد گفت با توجه به ماهيت توافقنامه موقت، اين ايران است كه دليل بيشتري براي پيشبرد مذاكرات و در نهايت، به نتيجه رساندن آن دارد.
' يكي از مسائلي كه اغلب ناديده گرفته مي شود، اين است كه يك توافقنامه خوب، توافقنامه اي است كه به جاي آنكه طرفين آن را تحميلي محسوب كنند و درصدد نقض يا لغو آن در اولين فرصت ممكن باشند؛ براي طرفين، انگيزه و دليل رعايت آن را فراهم كند. داد و ستد- و نه تحت فشار قرار دادن يكطرفه- تنها راه دستيابي به توافقنامه پايدار و هميشگي است'.
پيلار در ادامه با اشاره به مقاله اخير 'مايكل سينگ' از اعضاي انديشكده موسسه واشنگتن براي سياست خاور نزديك درباره ضرورت متوقف ساختن دادن امتيازات هسته اي به ايران و موضع گيري سختگيرانه تر آمريكا در مذاكرات هسته اي با ايران نوشت: 'همه ايراني ها مي دانند كه هرگونه سختگيري و تحريم هاي جديد در حكم نابودي توافق است.
' دولت باراك اوباما براي دستيابي به توافقي كه در راستاي پيشبرد منافع آمريكا باشد، بايد امتيازات بيشتري بدهد. آنها كه در واشنگتن هستند و از روند ديپلماتيك صادقانه حمايت مي كنند، بايد اين ضرورت را درك كنند و از انعطاف دولت در انجام آن دفاع كنند.
' دولت و حاميانش براي انجام اين كار، بايد بر دو مساله بزرگ يعني تمركز بر دوران جهش و چگونگي نگرش به تحريم ها در واشنگتن فايق آيند.
' رئيس جمهوري ايران در سخنان ماه پيش اعلام كرد كه آرمان هاي ما به سانتريفيوژها وصل نيست، ما بايد درك كنيم كه آرمان هاي آمريكا نيز وصل به آنها (سانتريفيوژ) نيست.
' به اين مساله نيز بايد توجه داشت كه تحريم ها، في نفسه هدف نيستند بلكه صرفا ابزاري براي كمك به امضاي توافقنامه اي هستند و با توجه به هزينه هايي كه تحريم ها بر آمريكا تحميل مي كند، اگر موجب تسهيل روند دستيابي به توافق نشوند، بي فايده هستند.
' در صورت شكست اين روند ديپلماتيك، اولين بار نخواهد بود كه پايبندي آمريكا به خط قرمزي نامتقارن عليه منافع خود به كار مي افتد، اما اين يك مورد غير ضروري و تاسف بار خواهد بود'.
اروپام** 1088**1485**1479
تهران - ايرنا - 'پل پيلار' استاد دانشگاه 'جرج تاون' آمريكا ضمن انتقاد از رويكرد آمريكا در مذاكرات بين المللي نوشت: دولت آمريكا براي امضاي توافقنامه جامع با ايران، بايد امتيازات بيشتري به اين كشور بدهد.
