انفعال رژیم اسراییل در برابر سوریه

رابینوویچ در تحلیلی با عنوان «خط مشی اسراییل در مورد سوریه» كه سیزدهم فوریه (بیست و چهارم بهمن 1393خورشیدی) در پایگاه اطلاع رسانی اندیشكده ی بروكینگز منتشر شد، به مقام های تل اویو توصیه كرد « وقت آن رسیده كه رژیم اسراییل با هماهنگی آمریكا در خط مشی خود در مورد جنگ داخلی سوریه بازنگری كند زیرا این رژیم از ماه مارس 2011 میلادی و ظرف چهار سال گذشته در مورد بحران سوریه به نفع هیچ یك از دوطرف موضع نگرفته است».

از دیدگاه این تحلیلگر، سیاستگذاران اسراییلی 2 دیدگاه در مورد آینده ی سوریه دارند: نخستین دیدگاه این است كه «بشار اسد» رییس جمهوری سوریه با همه ی اشتباه ها و نقص هایی كه دارد نسبت به روی كار آمدن یك گروه بنیادگرا ، تروریست (دهشت افكن) و هرج و مرج طلب، بهتر است. دیدگاه دوم این است كه جنگ سال 2006 میلادی (1383 خورشیدی) در لبنان نشان داد محور و هم پیمانی ِ حزب الله شیعی و سوریه ی در دست علوی ها، تهدید بزرگ تری برای اسراییل در همسنجی (مقایسه) با حاكمیت یك گروه بنیادگرای وهابی یا سنّی مذهب است.

هم چنین این اعتقاد وجود دارد كه توانایی رژیم اسراییل برای شكل دادن به آینده سیاسی سوریه ناچیز است زیرا مخالفان بشار اسد نمی خواهند به عنوان متحد یا دست نشانده ی مقام های رژیم اشغالگر قدس دیده شوند از این رو از نزدیك شدن به تل آویو پرهیز می كنند. برداشت مقام های دمشق از ابتدا این بوده است كه با یك جنگ داخلی واقعی روبرو نیستند بلكه توطئه ای است كه دشمنان سوریه از خارج ِ این كشور آن را تدارك دیده اند.

تحلیلگر بروكینگز با اشاره به هدف قراردادن آن چه «محموله های تسلیحاتی حزب الله در سوریه به وسیله ی نظامیان اسراییلی» خواند و هم چنین درگیری های جسته و گریخته در بلندی های جولان و كمك های تل آویو به مخالفان اسد، می نویسد: در مجموع و در مقایسه با پنج همسایه ی سوریه، رژیم اسراییل كمتر از بقیه در جنگ داخلی سوریه دخالت كرده و از پیامدهای این جنگ آسیب دیده است. با این همه، روند كنونی به سه دلیل ِ زیر در حال تغییر به نفع مقام های دمشق و متحدان منطقه یی آنان است:

1. موفقیت های سران سوریه در استحكام قدرت خود بر 40 درصد یا بیشتر ِ خاك این كشور كه به كمك موثر حزب الله لبنان در كنترل خود دارند.

2. تضعیف مخالفان تندرو و حتی میانه رو، مذهبی و غیر مذهبی، به عنوان بازیگران نظامی و سیاسی در سوریه.

3. تصمیم رهبران سوریه و حزب الله برای افزایش حضور و فعالیت نیروهای خود در بلندی های جولان و گسترش خطوط رویارویی با درگیری های احتمالی و ماجراجویی های مرزی نظامیان اسراییلی در این بلندی ها.

هر چند سوریه در دهه 1990 میلادی در گفت وگوهای به اصطلاح صلح با رژیم اسراییل حاضر بود و علیه تل آویو در جنوب لبنان و سراسر این كشور عملیات می كرد تا جبهه بلندی های جولان را آرام نگه دارد اما اكنون حزب الله می كوشد آرامش مرزی جنوب لبنان را با شمال اسراییل (فلسطین اشغالی) حفظ كند و هم زمان زمینه ی گشایش جبهه جدیدی را در بلندی های جولان می سنجد.

رابینوویچ با یادآوری حمله ی ماه گذشته ی رژیم صهیونیستی به شماری از اعضای حزب الله لبنان و سردار «محمد علی الله دادی» رزمنده ی ایرانی در جنوب سوریه كه به شهادت آنان منجر شد و هم چنین اقدام تلافی جویانه حزب الله در حمله راكتی به كاروان نظامی این رژیم در كوه «حرمون» و كشته شدن شماری از صهیونیست ها در جنوب لبنان، افزود: بعد از این رخدادهای خونین هر دو طرف به هم نشان دادند به تشدید درگیری ها علاقه ای ندارند و از ین رو آرامش به منطقه بازگشت.

از نگاه وی «سید حسن نصرالله» دبیر كل حزب الله لبنان پس از رخدادهای یاد شده با رد «قواعد درگیری» مد نظر مقام های تل اویو گفته است كه خون ایرانی و لبنانی در خاك سوریه ممزوج شد و این نشانه ی وحدت مقاومت و واحد بودن دشمن است. زمانی كه نصرالله قواعد درگیری را رد می كند در واقع می گوید بازدارندگی كه رژیم اسراییل پس از جنگ 2006 علیه لبنان به دست اورد دیگر رسمیت ندارد. مقام های نظامی این رژیم از مدت ها پیش می دانستند كه حزب الله، جدی تر از گذشته عمل می كند و ممكن است تاسیسات زیربنایی را برای حمله ی واكنشی به تهاجم اسراییل در بلندی های جولان تدارك ببیند.

به نظر تحلیلگر اندیشكده ی آمریكایی بروكینگز «درگیری های پایان ماه ژانویه (دی ماه 93) در جنوب سوریه و لبنان برنده ای نداشت اما این درگیری ها حقیقتی را نشان داد و آن این كه رژیم اسراییل در جنگ فرسایشی تازه در برابر حزب الله نمی تواند به آسانی به پیروزی برسد. در این شرایط بهترین گزینه برای مقام های تل اویو دادن این پیام به حزب الله و حامیانش است كه پاسخ اسراییل به تشدید درگیری ها در مناطق مرزی فلسطین، لبنان و سوریه به این مناطق محدود نمی شود و ممكن است واحدهای عمده و استحكامات نظامی سوریه را هدف قرار دهد و به این شكل بر روند جنگ داخلی سوریه تاثیر گذارد».

به باور رابینوویچ، این تصمیم ِ آسانی نیست و در صورت عملی شدن آن در شرایط فعلی ِ سوریه یعنی تكرار شدن تنش های ماه ژانویه در بلندی های جولان ممكن است این امر به نفع گروه تروریستی داعش و در تضاد با حملات غربی ها علیه این گروه باشد. همچنین می تواند پاسخ قابل توجه و كوبنده ی سوریه و حزب الله را در بر داشته باشد. این، نكته ی مهمی است كه رهبران تل اویو باید آن را در دستور كار قرار دهند.

* گروه اطلاع رسانی

پژوهشم**پ.ع** 9128**1459