اینجا بیمارستان امام حسین (ع) است؛ مكانی در منطقه دارخوین و در همسایگی اهواز، آبادان، شادگان و رودخانه كارون.
این بیمارستان یك مركز درمانی است كه در دوران دفاع مقدس به رزمندگان مجروح و مصدومان خدمات درمانی ارائه می كرد.
پس از گذشت سالها از دوران دفاع مقدس، اكنون كه پا در این بیمارستان می گذاری، حال و هوای جبهه و جنگ برای تو تداعی می شود، بخصوص شنیدن صدای مارش عملیات جنگی كه از بلندگوهای محوطه پخش می شود.
وقتی به همراه كاروان رسانه ای خواهران بسیج (فوزیه شیردل ) شامل تعدادی خبرنگار و عكاس از خبرگزاری های مختلف به این منطقه وارد شدیم، جمعی از پزشكان، جراحان و امدادگرانی را دیدیم كه برای شركت در یك همایش دور هم جمع شده بودند.
برخی از آنها در زمان جنگ تحمیلی و هشت سال دفاع مقدس در این مكان خدمت می كردند و خاطرات فراوانی از آن روزگار دارند؛ خاطراتی تلخ و شیرین، خاطراتی كه با نقل برخی از آنها برای خبرنگاران، اشك بر چشم آنان جاری شد.
تعدادی از این پزشكان و جراحان از رزمندگانی سخن می گفتند كه تركش بر بدن برای درمان و انجام عمل جراحی به این بیمارستان منتقل می شدند، برخی دیگر در آن زمان امدادگر بودند و اكنون عضو هیات علمی دانشگاه های مختلف پزشكی كشور هستند.
آنها از پزشكان و جراحانی می گفتند كه دیگر در جمع آنها نیستند و شهد شیرین شهادت را نوشیدند.
برگزاری همایش جایزه علمی دكتر رهنمون بهانه ای بود تا این افراد را گردهم آورده و خاطرات گذشته را برای آنان زنده كند.
** مشخصات بیمارستان صحرایی امام حسین(ع)
بر روی تابلوی ورودی مشخصات بیمارستان ثبت شده است، آغاز بكار این بیمارستان با مساحت شش هزار و 375 متر مربع سال 1364 و سال بهره برداری 1365 است.
بخش های این بیمارستان شامل اورژانس با 80 تختخواب است كه زمان عملیات به 120 تختخواب افزایش می یافت.
رادیولوژی آن مجهز به دو دستگاه پرتابل است، آزمایشگاهی تجهیز شده به بانك خون، 8 اتاق عمل كاملا مجهز و بخش ریكاوری با ظرفیت 50 تخت از دیگر بخش های این بیمارستان است.
نقاهتگاه این مركز ظرفیت 200 تخت را داراست و بخش ش. م. ه و حمام های رفع آلودگی از دیگر قسمت های آن است.
** فضای داخلی بیمارستان
وقتی وارد ساختمان این بیمارستان می شوی، در هاله ای از هوای بسیار گرم و طاقت فرسا فرو می روی، هوایی كه به یكباره انسان را به یاد روزهای گرم و تفتیده جنوب و نبردهای دلیرانه و شجاعانه رزمندگان و جوانان و نوجوانان میهن در دوران دفاع مقدس در این منطقه می اندازد.
دلیل این گرما نوع ساخت و پوشش بتنی و مقاوم آن در برابر حملات موشكی و راكتی دشمن در آن دوران است.
وجود ماكت های در حال جراحی مجروحان جنگی در اتاق های عمل یكی از نكات جالب توجه بازدیدكنندگان است كه بیشتر از زائران راهیان نور هستند.
در یكی از اتاق ها ماكت مجروحی كه جراحان انگشت های دست او را قطع كرده اند بسیار تاثرانگیز است، بازدیدكنندگان از بخش های مختلف بیمارستان از جمله ریكاوری، رادیولوژی و آزمایشگاه تصاویری یادگاری تهیه می كنند.
تصویری از یك رزمنده كه خمپاره 60 به بازویش اصابت اما عمل نكرد یكی از تصاویری بود كه جلب توجه می كرد. ماجرای این رزمنده را از زبان یكی از پزشكان آنجا شنیدم كه این ماجرا را یكی از خاطرات شیرین دوران دفاع مقدس عنوان كرد.
این رزمنده فرید محمد صالحی نام داشت كه پس از اصابت خمپاره به بازویش وحشت زده از اطرافیان می خواهد از او فاصله بگیرند اما معجزه الهی باعث شد قبل از انفجار و پس از 9 ساعت، گلوله خمپاره از دست وی بدون قطع آن خارج شود.
** دوری خط مقدم تا مراكز درمانی دلیل ساخت بیمارستان
معاون آموزش لشكر هفت ولی عصر (عج) در زمان جنگ تحمیلی درباره این بیمارستان به خبرنگار اجتماعی ایرنا گفت: با توجه به فاصله ای كه در زمان جنگ تحمیلی میان خط مقدم و بیمارستانها وجود داشت كه گاهی به بیش از یكصد كیلومتر می رسید، بهداری رزمی جنوب تصمیم به ساخت بیمارستان های صحرایی در مناطق جنگی گرفت .
مجید خیرگردزاده افزود: از آنجا كه گلدن تایم (زمان طلایی برای رسیدگی به وضعیت مصدومان) یك موضوع قابل اهمیت در موضوع درمان آسیب دیدگان و مصدومان است، بهداری رزمی با ساخت این بیمارستان و ایجاد 37 بیمارستان صحرایی دیگر در دل منطقه از غرب تا جنوب توانست خدمات زیادی به مجروحان جنگی ارائه دهد.
وی این بیمارستان را از جمله بهترین و مجهزترین مراكز درمانی طی جنگ 8 ساله عنوان كرد و گفت: بیمارستان صحرایی امام حسین (ع) دارای باند فرود بالگرد برای انتقال مجروحان آن ایام
به بیمارستان های دیگر است.
به گفته معاون موسسه خیریه امدادگران عاشورا، بهترین عمل های جراحی از جمله جراحی مغز و اعصاب در این بیمارستان كه در فهرست آثار ملی دفاع مقدس به ثبت رسید، انجام شده است.
از : پروین اروجی خبرنگار اعزامی گروه اجتماعی به منطقه راهیان نور
اجتمام**1880**1436
تهران- ایرنا- «سپید جامگان رستگار» نام شهدای جامعه پزشكی است كه تصاویر نصب شده آنها در بیمارستان صحرایی امام حسین (ع) رشادت و فداكاری پزشكانی را یادآوری می كند كه پا به پای رزمندگان در پشت خط مقدم به مداوای مجروحان و آسیب دیدگان جنگ در دوران دفاع مقدس پرداختند.
