در اين مطلب كه روز دوشنبه به قلم حنيف غفاري در روزنامه رسالت منتشر شد، مي خوانيد: هم پيماني خونين القاعده و آل سعود در صنعا و عدن و حضر الموت روزانه هزاران مسلمان را شهيد، زخمي و آواره مي سازد.
مانور تكفيري هاي عبري-عربي با هدايت و مديريت مستقيم ايالات متحده آمريكا در سوريه و عراق نيز همه پيروان واقعي دين مبين اسلام ، اعم از شيعه و سني را آشفته و نگران ساخته است. كليدداران حرم امن الهي و پرده داران كعبه در حال قلع و قمع كساني هستند كه هر روز 5 وعده به سوي همان قبله گاه مقدس ايستاده نماز مي خوانند و بر پيامبر خاتم ( عليه السلام) درود مي فرستند.
مرور حقايقي كه امروز در يمن مي گذرد تلخ است. تيغ آغشته به نفت آل سعود يك به يك مسلمانان يمني را از دم مي گذراند تا بزم مستانه مشترك سران كاخ سفيد و گوساله پرستان سامري در سرزمينهاي اشغالي با نوشيدن جرعه هاي عطش شكن شراب و خون تكميل شود.
به راستي ملك سلمان و سعود الفيصل و ديگر بازماندگان عبدالعزيز به كدام سمت و سو مي روند؟
آيا آنها مي توانند پاسخگوي كشته و زخمي شدن هزاران يمني از جمله صدها كودك بي‌گناه باشند؟ آيا حمايت از متوحشين داعش و النصره در سوريه و عراق و لبنان و فرمان دادن سعوديها به آل خليفه جهت تشديد شكنجه گري انقلابيون منامه تاكنون چه سود و فايده اي براي آل سعود داشته است؟ آيا تبادل اطلاعات سرويسهاي امنيتي عربستان و موساد در جريان نبرد 51 روزه غزه با هدف نابودي حماس، نتيجه اي به جز شكست مشترك رياض و تل آويو در اين آوردگاه خونين داشت؟ آيا پس از چراغ سبز زيپي ليوني به تركي الفيصل (رئيس سابق دستگاه امنيتي عربستان) در سال 2013 ميلادي و در اجلاس داووس توانست منجر به نجات آل سعود از بحرانهاي مزمن داخلي و
منطقه اي گردد؟ آيا بهتر نيست مقامات آل سعود لحظاتي انگشتان خود را از روي سلاح هايي كه آن را به سوي همه مسلمانان منطقه نشانه گرفته اند برداشته و به اين سئوالات و پاسخ آن فكر كنند.
آنچه امروز در يمن مي گذرد يك تراژدي تمام عيار است. عربستان به عنوان كشوري كه طي نيم قرن گذشته حتي يك گلوله مشقي به سمت اشغالگر اصلي منطقه يعني رژيم صهيونيستي شليك نكرده است، هزاران موشك و ميليونها عدد سلاح را در منطقه جا به جا نموده و به نسل كشي پيروان آخرين و كامل‌ترين دين الهي روي آورده است.
عربستان سعودي هم اكنون در تقابل مستقيم با انقلاب ملت يمن و خواسته هاي مشروع آنها مبني بر رهايي از چنگال ديكتاتوري به نام منصور هادي قرار گرفته است.
آيا سزاي اين آزاديخواهي، گلوله و كشتار است؟ به نظر مي رسد محاسبات غلط و فاجعه‌بار راهبردي و تاكتيكي مقامات آل سعود تاريخ انقضايي ندارد!
در دهه 1960 ميلادي، يكبار آل سعود و صهيونيست ها بر عليه سوسياليستها و ملي گرايان يمني با يكديگر متحد شدند تا از فروپاشي نظام پادشاهي در يمن جلوگيري كنند.
صهيونيستها در جريان جنگ داخلي 1962- 1965 با عربستان سعودي و اردن براي حفظ خاندان پادشاهي يمن در مقابل ملي‌گرايان يمني اقدام كرده بودند.
ملي‌گراياني كه طرفداران جمال عبدالناصر بوده و تمايلاتي سوسياليستي داشتند. در آن زمان، آل سعود به بهانه كافر بودن سوسياليستهاي طرفدار ناصر، به همراه صهيونيستها و اردن عليه آنها اقدام نظامي گسترده اي صورت داد و آنها را به خاك و خون كشيد.
با اين حال اصلي ترين خواسته آل سعود، حفظ قدرت مانور خود در يمن بود.'كلايز جونز' مورخ انگليسي در كتاب «انگليس و جنگ داخلي يمن 1962- 1965» صراحتا از هم پيماني تل آويو و رياض در كارزار يمن پرده برداشته است.
بعدها اسناد محرمانه منتشر شده در دوران رياست جمهوري جان اف كندي در ايالات متحده نيز اين مسئله را مورد تاييد قرار داد.
با همه اين اوصاف، در نهايت نظام پادشاهي مورد حمايت عربستان و اسرائيل در يمن فروپاشيد و نظام جمهوري پيروز شد.
اين روزها، بار ديگر هم پيماني دهه 1960 ميان عربستان و رژيم صهيونيستي در مقياسي وسيع تر تكرار شده است.
مشاركت رژيم اشغالگر قدس در حملات هوايي عليه انقلابيون يمني و حوثي ها نشان دهنده چنين حقيقتي است. اين بار نيز مقامات آل سعود در كمال وقاحت، انقلابيون مسلمان يمني را كافر مي نامند و از ترس كاهش قدرت مانور خود در صنعا و عدن، به پاي نتانياهو و آويگدور ليبرمن افتاده اند.
آيا دنائت و فضاحتي بيش از اين براي كليدداران خانه كعبه قابل تصور مي باشد؟
عربستان سعودي قبل از وقوع انقلاب يمن، بارها در صحنه تقابل با حوثي ها دست خالي بازگشته است، با اين حال گويا سران آل سعود هيچ گاه از كشتار مسلمانان ( به مانند گپ زني با صهيونيستها) خسته و درمانده نمي شوند!
عبدالباري عطوان سردبير نشريه راي اليوم در هشداري صريح به آل سعود در خصوص وقايع اخير يمن مي گويد:
'عربستان و هم پيمانانش به سمت يك درگيري زميني كشيده مي‌شوند و حوثي‌ها در جنگ پارتيزاني بسيار خبره هستند، آنها تاكنون 6 جنگ با دولت مركزي يمن (كه متحد عربستان بوده) داشته‌اند كه در هيچ كدام شكست نخورده‌اند. دخالت زميني پس از شكست حملات هوايي در تحقق اهداف مورد نظر، اجتناب‌ناپذير مي‌شود، اما دخالت زميني براي عربستان يه مثابه خودكشي است و هيچ كس نمي‌داند تبعات بعدي آن چه خواهد بود.'
شكست رياض در حملات هوايي و زميني عيله ملت انقلابي يمن، موضوعي آشكار است. اكثريت قريب به اتفاق تحليلگران مسائل منطقه و حتي تحليلگران نزديك به رژيم آل سعود اعتراف كرده اند كه افتادن شهر عدن به دست نيروهاي انصارالله و ارتش يمن، يك شكست بزرگ براي عربستان محسوب مي‌شود، چرا كه اين كشور از روز اول شروع حملات هوايي، تمام سعي خود را كرده است تا مانع از سقوط «عدن» شود.
در چنين شرايطي عربستان همچنان در دور باطلي قرار گرفته است كه فرجام آن كشتار بيشتر مسلمين و شكست سخت رياض خواهد بود.
آيا زمان آن نرسيده است كه چشمان بسته بانيان برادركشي در جهان اسلام بر روي حقايق جاري در منطقه باز شود؟! آيا رقص شمشير سران آل سعود در ميان تشويق هاي مكرر سران آمريكايي، صهيونيستي و اروپايي همچنان بايد ادامه داشته باشد؟ آيا سعود الفيصل كه چند قدمي بيشتر با پيوستن به ملك عبدالله فاصله ندارد، همچنان تا آخرين لحظات عمر خود مي خواهد پيام آور ترور و وحشت در جهان اسلام و عرب كشي به نمايندگي از رژيم صهيونيستي در خاورميانه باشد؟ آيا زمان آن نرسيده است تا سران سعودي از سرنوشت صدام، بن لادن، قذافي، پينوشه، اسلوبودان ميلوسوويچ وديگر ديكتاتورها و مهره هاي بي اراده غرب كه در نهايت توسط خود دولتهاي دموكرات و جمهوريخواه آمريكا و با چاقوي منقش به نشانه ستاره داوود ذبح شدند عبرت بگيرند؟
امروز مسلمانان با چشماني آكنده از اشك و خون نظاره گر تحولاتي هستند كه حتي شنيدن آن روح و جسمشان را آزرده مي سازد.
در چنين شرايطي اصلي ترين هدف و راهبرد كليه كشورهاي مسلمان و كليه پيروان دين مبين اسلام فارغ از شيعيان، برادران اهل تسنن و ...بايد 'جلوگيري از برادر كشي' و بازگرداندن كشورهاي اسلامي به آرامش و امنيت رواني باشد.
اقدام اخير مجلس شوراي اسلامي كشورمان جهت همگرايي مجالس كشورهاي مسلمان با هدف جلوگيري از بحران بيشتر در كشور يمن و مهار اين كشتار گسترده اقدامي مهم و كاربردي محسوب مي شود.
همچنين علماي جهان اسلام نيز هر يك بايد نقش خاص خود را در راستاي ايجاد همگرايي ميان مسلمانان و در نتيجه جلوگيري از بحران و كشتار در منطقه فراهم آورند.
اميد جمهوري اسلامي ايران اين است كه در چنين فضايي كشورهاي منطقه و به صورت خاص عربستان سعودي و ديگر كشورهايي كه پروسه كشتار مسلمانان بي دفاع يمن را مديريت و اجرا مي كنند، نسبت به كرده هاي خود پشيمان شده و مسير مملو از خطا و شكست گذشته خويش را با هدفي مقدس به نام 'ايجاد امنيت دائمي در جهان اسلام' جايگزين سازند.
منبع: روزنامه رسالت
اول ** 1346
تهران - ايرنا - رسالت در سرمقاله خود نوشت: اوضاع در خاورميانه متشنج است! كودكان بي دفاع يمني به جرم آزاديخواهي پدرانشان در خون خود مي غلتند.
