نگاه ايراني به مبحث ايرانشناسي به منظور هويت يابي است

به گزارش روز پنج شنبه گروه فرهگي ايرنا ، نشست «ايرانشناسي در جهان معاصر» با سخنراني اعضاي بنياد ايرانشناسي و استادان دانشگاه تهران، طهمورث ساجدي، زهره زرشناس و كيومرث اميري در سراي اهل قلم نمايشگاه بين المللي كتاب تهران برگزار شد

بيست و هشتمين نمايشگاه بين المللي كتاب تهران روز شنبه همزمان با مبعث حضرت رسول اكرم (ص ) به 11 روز فعاليت بي وقفه خود پايان مي دهد.

ساجدي عضو بنياد ايرانشناسي در اين نشست درباره گذشته ايرانشناسي گفت: خاورشناسي از ديرباز مورد توجه محققان بوده و نتايج آن در زبانشناسي ملت‌هاي گوناگون ديده مي‌شود. شرق شناسي و غرب شناسي به نوعي مي‌توانند با هم در تعامل باشند و ريشه اين تعامل به قرن 14 و 15 ميلادي باز مي‌گرد. در آن زمان غرب دچار تحولات سياسي و اجتماعي شد و رابطه‌اش با شرق تغيير يافت.

همچنين زرشناس در ادامه اين نشست به وضعيت كنوني ايرانشناسي در جهان اشاره كرد و اظهار كرد: ايرانشناسي بخشي از خاورشناسي است؛ اما با اين همه ايرانشناسي قبل از هندشناسي، آشورشناسي و اسلام‌شناسي در اروپا رواج يافته است.

وي ادامه داد: خاورشناسي با گسترش روابط اقتصادي شرق و غرب آغاز شد و از آن جايي كه ايرانشناسي بخشي خاورشناسي است مي‌توان به آن هم تعميم داد. تجارت و دين را مي‌توان پدر و مادرخوانده مطالعات خاورشناسي ناميد. ايرانشناسي چه در دوره انحصار خاورميانه و چه امروزه با سياست ارتباط داشته وهنگامي كه از سياست ايرا‌شناسي بحث مي‌شود، محققان و دانشوران به اين نكته تاكيد مي‌كنند كه از انصاف علمي و داوري چند جانبه نبايد دور شد.

اميري درباره آينده ايرانشناسي اظهار كرد: اساسا آينده پژوهي، پيش‌بيني آينده است. يك وجه ايرانشناسي از جريان فكري ريشه مي‌گيرد و بخش ديگري از آن به بخش سياسي، اجتماعي و فرهنگي توجه دارد. ايرانشناسي يك رشته علمي و مبتني بر روش و نظريه است. البته بايد توجه داشت كه ايرانشناسي از نگاه يك ايراني و يك غير ايراني متفاوت است. در نگاه ايراني، ايرانشناسي به معناي هويت‌يابي است اما در نگاه يك خارجي به معناي ديدني است.

وي افزود: در حال حاضر دوهزار و 500 استاد خارجي در زمينه ايرانشناسي به فعاليت مي‌پردازند.

فراهنگ **7537**1601**