در اين يادداشت كه روز شنبه به قلم حسن محمدي منتشر شد، آمده است: حضور وزير انرژي ايالات متحده آمريكا در هتل پله كوبورگ وين و محل برگزاري مذاكرات هسته اي ايران و اعضاي 1+5 ،اين بار بر خلاف دفعات گذشته چندان مورد توجه خبرنگاران و تحليگران مستقر در محل مذاكرات قرار نگرفته است. عدم حضور دكتر علي اكبر صالحي رئيس سازمان انرژي اتمي كشورمان در مذاكرات هسته اي وين، به طور طبيعي نقش و جايگاه ارنست مونيز در اين دور از مذاكرات را تحت الشعاع قرار داده است.
در چنين شرايطي به نظر مي رسد ارنست مونيز خود نيز علاقه چنداني نسبت به حضور در جمع خبرنگاران و حتي حضور فعال و پررنگ پاي ميز مذاكرات هسته اي ندارد.
يكي از اصلي ترين دلايل حضور ارنست مونيز در اين دور از مذاكرات هسته اي، تعيين تكليف نهايي براي موضوعات فني و بازرسي هاي آژانس است. موضوعاتي كه ايالات متحده آمريكا پس از قرائت بيانيه لوزان از انها عدول كرده است.
ارنست مونيز يكي از نمادها و مصاديق عدول ايالات متحده آمريكا از برخي مفاد و محورهاي بيانيه لوزان محسوب مي شود. يكي از اين موارد ، مربوط به بازرسي هاي فراقانوني و فراپادماني باز مي گردد.
ارنست مونيز كه تا پيش از قرائت بيانيه لوزان در كسوت سياستمداران آرام و دانشمندي فيزيكدان در مذاكرات حضور پيدا مي كرد، پس از قرائت بيانيه لوزان در فروردين ماه امسال باتاكيد بر بازرسي هاي نامحدودِ زماني و مكاني از همه اماكن و تاسيسات نظامي و هسته اي ايران، در عمل به پيام آور دشواري و سختي در رسيدن به توافق نهايي تبديل شد.
وزير انرژي ايالات متحده آمريكا پس از قرائت بيانيه لوزان، نقش پررنگي در اقناع برخي سناتورهاي دو حزب دموكرات و جمهوريخواه در خصوص استمرار مذاكرات هسته اي با ايران داشت.
اين ماموريت از سوي اوباما و كاخ سفيد به مونيز محول شده بود تا بتواند با توجه به نفوذ خود در ميان سناتورهاي هر دو حزب اصلي آمريكا، مانع از اعمال فشار بر كاخ سفيد پس از قرائت بيانيه لوزان شود. در نهايت نقش آفريني مونيز و جلسات فشرده اي كه وي با سناتورهاي هر دو حزب داشت،منجر به تعديل طرح نظارتي كنگره بر توافق نهايي گرديد.
هم اكنون ارنست مونيز در مذاكرات هسته اي وين حاضر شده است تا در خصوص موضوعي بسيار مهم و تعيين كننده به نام بازرسي هاي آژانس به يكي از مراجع مهم تصميم گيري نهايي تبديل شود. هم اكنون اصلي ترين وظيفه مونيز در مذاكرات وين جمع بندي مواضع مطرح شده از سوي وزراي امور خارجه هر يك از كشورهاي شركت كننده و انتقال مستقيم آنها به اوباماست.
به عبارت بهتر، مونيز در اين دور از مذاكرت بيشتر در كسوت يك مشاور براي كاخ سفيد ايفاي نقش مي كند نه وزير انرژي. در اين ميان، اصلي ترين تمركز مونيز بر روي موضوع بازرسي ها و مسائل فني مورد اختلاف مي باشد و تمركز بر مقولاتي مانند نحوه رفع تحريمها و مكانيزيم بازگشت تحريم ها به جان كري و وندي شرمن سپرده شده است.
چنين وضعيتي سبب شده است تا ارنست مونيز ديگر علاقه و رغبتي نسبت به حضور پررنگ در ميان خبرنگاران و تحليلگران حاضر در محل مذاكرات هسته اي نداشته باشد.نكته بسيار مهم ديگر، به تكرار يا تصحيح مواضع قبلي مونيز باز مي گردد.
باراك اوباما رئيس جمهور ايالات متحده آمريكا به خوبي آگاه است كه تكرار مواضع ارنست مونيز در خصوص بازرسي هاي بدون قيد و شرط نامحدود ( به لحاظ زماني و مكاني)نتيجه اي جز شكست و ايجاد گره هاي كور در مذاكرات نخواهد داشت.
بنابراين مونيز چاره اي جز تعديل مواضع تند قبلي خود (مواضعي كه پس از قرائت بيانيه لوزان اتخاذ شد )نخواهد داشت. اين تعديل مواضع مي تواند با چاشني سكوت و انفعال و يا در جريان يك كنفرانس خبري محدود صورت گيرد.
البته ارنست مونيز در اين برهه با دردسر ديگري به نام 'ورود فرانسه به معادلات فني مذاكرات' مواجه شده است.
ارنست مونيز از يك سو قدرت همراهي مستقيم با مواضع فابيوس را ندارد و از سوي ديگر، نسبت به استمرار اين مواضع از سوي وزير امور خارجه فرانسه نگران است.
'مهار فابيوس در مذاكرات هسته اي ' وظيفه ديگري است كه مونيز از سوي برخي دموكرات ها در خصوص انجام آن تحت فشار قرار دارد.
بديهي است كه اگر مونيز در اين موضوع كوتاهي كرده و به جاي مهار زياده خواهي هاي پاريس در حوزه بازرسي ها، خود نيز در اين مسير با فرانسه همراه شود و يا به تكرار مواضع قبلي خود بپردازد از وي به عنوان يكي از عوامل برهم زننده توافق نهايي ياد خواهد شد. در اين صورت، هزينه هاي پاريس و واشنگتن به سبب اخلال در روند مذاكرات و طرح مسائل زياده خواهانه به صورت تصاعدي افزايش پيدا خواهد كرد.
نكته مهم تر اينكه حتي اين موضوع مي تواند منجر به تضعيف جايگاه مونيز در درون حزب دموكرات و خصوصا در ميان طرفداران توافق هسته اي با ايران شود.
نبايد فراموش كرد كه مونيز يكي از اعضاي حزب دموكرات آمريكاست و حتي ممكن است پس از خروج از كابينه اوباما بخواهد حضور پررنگ تري در حزب متبوع خود داشته باشد. در چنين شرايطي مونيز به طور طبيعي علاقه اي نسبت به بر هم زدن ميز مذاكرات هسته اي ندارد.
در نهايت اينكه هر گونه تصميم ،موضع گيري و گفتار و رفتار مونيز در جريان مذاكرات هسته اي وين و طي روزهاي آتي، بر روي موقعيت سياسي و حزبي وي در ايالات متحده آمريكا نيز تاثيرگذار خواهد بود. همين مسئله در بسياري از موارد قدرت مانورو تصميم گيري را براي وزير انرژي دولت اوباما سخت و دشوار ساخته است.
منبع: پايگاه اينترنتي اميد هسته اي ايرانيان
اول**1577
تهران - ايرنا - پايگاه اينترنتي اميد هسته اي ايرانيان در يادداشت خود، حضور ارنست مونيز وزير انرژي آمريكا بدون حضور علي اكبر صالحي رييس سازمان انرژي اتمي ايران در وين را سبب بي توجهي خبرنگاران و تحليلگران دانست.