اين گزارش كه در روز چهارشنبه چهارم شهريور 1394 هجري خورشيدي به قلم سندوس محمدي انتشار يافته، مي افزايد: بعضي از افراد و به ويژه دختراني كه امكان اجاره خانه در شهر تهران را به دلايل مختلفي ندارند، پانسيون‌ها را براي ساكن شدن انتخاب مي‌كنند؛ پانسيون‌هايي با اجاره‌ها و شرايط مختلف كه معمولا هم چيزي بيشتر از ارزش واقعي خود را از افراد مي‌گيرند. برخي از پانسيون‌هاي پايتخت وضعيت خوبي ندارند و همين باعث شده است كه بسياري از ساكنان اين پانسيون‌ها از سكونت خود در اين مكان‌ها رضايت نداشته باشند. با مجوز و بي‌مجوز هم ندارد و بيشتر پانسيون‌ها وضعشان همين است. براي درك مشكلاتي كه ساكنان اين محيط‌ها دارند كافي است چند دقيقه‌اي به اين مكان‌ها قدم بگذاري، اگر از شر سوسك‌ها جان سالم به در بردي و گرما تو را نپخت و سرو صدا ديوانه‌ات نكرد به دنياي بدون پانسيون كه برگشتي سلام آنها را به شكوفه‌ها و باران برسان، چون معلوم نيست ساكنان اين مكان‌ها با زندگي در چنين وضعيت ناگواري شكوفه‌ها و باران بعدي را خواهند ديد يا نه؟
**همزيستي مسالمت‌آميز با سوسك‌ها!
قدم به يكي از پانسيون‌هاي حوالي ميدان وليعصر مي‌گذاريم؛ پانسيوني سه طبقه كه در هر طبقه آن حدود 14 نفر ساكن هستند. مريم يكي از ساكنان اين پانسيون است. او از پانسيوني كه در آن ساكن است به عنوان «سرزمين سوسك‌ها» ياد مي‌كند و به «آرمان» مي‌گويد: «زندگي در پانسيون مشكلات زيادي دارد كه وضعيت بهداشتي بد آن، تنها يك گوشه كوچك از مشكلاتش است. ما براي يك اتاق چهار تخته كه 12 متر هم نمي‌شود ماهي 350 هزار تومان كرايه مي‌دهيم ولي از حداقل امكانات هم محروم هستيم. پانسيون قبلي كه بودم جاروبرقي و لباسشويي داشت ولي اين پانسيون هيچ امكاناتي ندارد. خبري از تلويزيون، سالن مطالعه و حتي يك حياط كوچك هم نيست. دو روز يك بار يك خانم براي تميز كردن آشپزخانه، سالن و حمام و دستشويي مي‌آيد ولي چون زياد به نظافت توجه نمي‌كند اينجا به سرزمين سوسك‌ها تبديل شده است.» بعد از پنج دقيقه نشستن در خوابگاه يكي از اين ميهمان‌هاي ناخوانده (سوسك) را ملاقات مي‌كنيم. سوسك‌هايي كه به حدي تعدادشان در اين ساختمان زياد است كه ديگر دخترها هم از آنها نمي‌ترسند و همزيستي مسالمت‌آميز بين اين دشمنان قديمي شكل گرفته است. مينا يكي از ساكنان يكي از اتاق‌هاي هشت نفره اين ساختمان است. او هم دلخوشي از وضعيت خوابگاه ندارد و به «آرمان» مي‌گويد: كرايه اتاق‌هاي هشت نفره پايين‌تر است ولي شلوغ‌تر هستند و هر كسي را هم به اين اتاق‌ها راه مي‌دهند. با توجه به اينكه فيلتر مشخصي براي ورود افراد به اين مكان‌ها وجود ندارد و معمولا هم هر كسي را اينجا راه مي‌دهند، بعضي وقت‌ها سر و كله دزد‌ها هم پيدا مي‌شود. من چند وقت پيش لباس‌هاي مجلسي گرانقيمتي را كه خريده بودم گم كردم و پيگيري‌ها هم هيچ تاثيري نداشت و نتوانستم آنها را پيدا كنيم.
**از گرما خواهي پخت
يكي ديگر از اين پانسيون‌ها در بولوار كشاورز حوالي پارك لاله است. هر چند كه از پانسيون قبلي وضعيت بهتري دارد ولي اينجا هم مشكلات خاص خود را دارد. نوشين يكي از ساكنان يك اتاق شش تخته در اين پانسيون است و به «آرمان» مي‌گويد: مهم‌ترين مشكل ما در اين پانسيون خراب بودن فن‌هاست. صبح تا شب در گرما مي‌سوزيم. بارها از اين وضعيت به مسئولان خوابگاه شكايت كرده‌ايم و آنها قول داده‌اند كه برايمان كولر مي‌آورند ولي بعد از سپري شدن يك ماه و نيم هنوز خبري از كولر نيست. روفرشي‌اي را كه روي موكت اتاق انداخته‌اند كنار مي‌زند و مي‌گويد: اين موكت را نگاه كنيد، روي آن چند لايه مو جمع شده است و چون بچه‌هاي قبلي رعايت نمي‌كرده‌اند و با دمپايي و كفش وارد اتاق مي‌شدند موكت خيلي كثيف بود. با زندگي كردن روي اين همه كثيفي امكان مريض شدنمان وجود داشت براي همين روي آن روفرشي انداختيم. محبوبه، يكي ديگر از ساكنان اتاق است كه حرف‌هاي نوشين را تاكيد مي‌كند و همچنين مي‌گويد: اينترنت اينجا مدام قطع است و وقت‌هايي هم كه وصل است سرعت خيلي پاييني دارد. يكي ديگر از مشكلات اصلي اينجا كثيف بودن آشپزخانه و وجود سوسك در آنجاست. يكي از دلايل اين كثيفي اين است كه بچه‌ها اينجا را خانه خود نمي‌دانند و در رعايت موارد بهداشتي چندان كوشا نيستند.
**شلوغي‌ها ديوانه‌ات مي‌كنند
در پانسيون‌هاي مركز شهر به دليل موقعيت خاصي كه دارند، قيمت‌ها چندين برابر مكان‌هاي ديگر است. براي نمونه در يكي از اين پانسيون‌ها قيمت اتاق چهار نفره تختي 350 هزار تومان با 300 هزار تومان وديعه، اتاق شش تخته 310 هزار تومان با 300 هزار تومان وديعه و اتاق 8 تخته 280 هزار تومان با 250 هزار تومان وديعه است. تقريبا قيمت تمامي پانسيون‌ها با هم يكسان است و تفاوت بيشتر در پرداخت وديعه يا عدم پرداخت آن است. يكي ديگر از پانسيون‌هاي مركز شهر در حوالي هفت تير كه به پانسيون كارمندي ـ دانشجويي معروف است، وضعيت بهتري از پانسيون‌هاي ديگر دارد. از نظر امكانات، وضعيت بهداشتي، سالن مطالعه، تميز بودن، سيستم سرمايشي و وضعيت اينترنت از خوابگاه‌هاي ديگر موقعيتش بهتر است. سميرا، يكي از ساكنان اين پانسيون است و از وضعيت آنجا راضي است و تنها مشكل را كوچك بودن فضاي اتاق‌ها مي‌داند و به «آرمان» مي‌گويد: الان در اتاق ما هشت نفر در يك اتاق 15متري ساكن هستند. وسايل بچه‌ها زياد است و هر جايي كه امكان داشته است بچه‌ها وسايلشان را جا داده‌اند. امكان جم خوردن وجود ندارد. وضعيت اتاق‌هاي چهار تخته هم به همين صورت است. چون فضاي اتاق‌ها زياد است شلوغي بچه‌ها خيلي اذيت مي‌كند.
**پانسيون‌ها متولي واحدي ندارند
يك عضو شوراي شهر با بيان اينكه مساله خوابگاه‌ها از سال‌هاي گذشته وجود داشته است، به «آرمان» مي‌گويد: گسترش دانشگاه‌ها و نبود سياست درست در زمينه گزينش منطقه‌اي و بومي بيش از هر عامل ديگري به رشد پانسيون‌ها دامن زده است. غلامرضا انصاري مي‌افزايد: يكي از مشكلات اصلي پانسيون‌هاي كشور اين است كه متولي مشخصي ندارند و همين موضوع، باعث شده است تا نظارت بر كار آنها سخت‌تر باشد. او ادامه مي‌دهد: با توجه به اينكه كساني كه به دنبال خوابگاه مي‌گردند معمولا روي قيمت مناسب تاكيد دارند و به امكانات چندان توجه نمي‌كنند اين مساله هم به رشد پانسيون‌هاي بي‌كيفيت و با قيمت مناسب دامن زده است. او تصريح مي‌كند: شوراي شهر با همكاري ميراث فرهنگي به‌طور جدي به اين مساله ورود پيدا مي‌كند و اقدامات لازم براي ساماندهي به اين پانسيون‌ها را
انجام مي‌دهد.
*منبع:روزنامه آرمان
**گروه اطلاع رساني**1893**9131
تهران- ايرنا- روزنامه آرمان در صفحه گزارش اجتماعي نوشت: «گاهي پانسيون‌ها سرزمين سوسك‌ها مي‌شوند، از سرويس بهداشتي و سالن گرفته تا آشپزخانه و اتاق را كه سر بزني مي‌تواني رژه رفتن آنها را ببيني.» تصويري كه مريم از پانسيوني كه در آن ساكن است ارائه مي‌دهد تنها گوشه‌اي از مشكلات پانسيون‌هاي پايتخت است كه بيشتر آنها مجوز هم دارند و مكلف به رعايت حداقل‌هايي براي آرامش ساكنان هستند.
