اين يادداشت در ادامه مي افزايد: با توجه به اينكه سوريه در جبهه مقاومت قرار گرفته و با جمهوري اسلامي ايران مناسبات راهبردي دارد، از ابتدا با فشار كشورهاي غربي مواجهه شده تهديدها و تحريم هايي را شاهد مي‌باشيم و بعد از غرب اين نقش به اتحاديه غرب و تركيه سپرده شده تا در سطح منطقه‌اي با تضعيف و انزواي رژيم دمشق اقدام نموده و زمينه تغيير موانع و رفتار و يا نهايتاً سرنگوني آن را فراهم نمايند حال به اين بپردازيم كه علل و انگيزه‌هاي اتحاديه غرب در قبال سوريه چيست.
اتحاديه كشورهاي غربي موسوم به اتحاديه عرب، مجموعه‌اي است كه از كشورهاي عربي جنوب غربي آسيا و شمال و شمال غربي آفريقا تشكيل شده است. اين اتحاديه از 22 مارس 1945تاسيس شد و در حال حاضر 22 كشور عربي در آن عضويت دارند. اين دولت‌ها عبارتند از الجزاير در بحرين، كومور و جيبوتي، مصر، عراق، اردن، كويت، لبنان، ليبي، موريتاني، مراكش، عمان، فلسطين، قطر، عربستان و سومالي و سودان ، سوريه و تونس امارات و يمن اين اتحاديه از لحاظ ساختاري از اتحاديه اروپا الگوي برداري شده و براي نخستين بار به پيشنهاد انگليس بعد از جنگ جهاني دوم شكل گرفت.
دبيرخانه اتحاديه عرب در قاهره پايتخت مصر قرار دارد گروه كشورهاي عربي عضو اتحاديه علاوه بر اينكه نتوانسته‌اند خود منشا تصميم گيري مستقل باشند هميشه در تصميم گيري‌هاي اتحاديه نيز خلل ايجاد كرده و باعث بروز مشكلات در كار اين سازمان شده اند. اتحاديه عرب نهادي است كه اعراب آن را به عنوان نمادي براي اتحاد از سويي و حل مشكلات منطقه‌اي از سوي ديگر تشكيل داده بودند و با هدف بهبود روابط ميان اعراب و هماهنگ كردن سياست‌هاي كشورهاي عضو اين اتحاديه در عرضه‌هاي مختلف شكل گرفت اما اتحاديه‌اي كه روزگاري نماد اتحاد اعراب محسوب مي‌شد به عرصه‌اي براي مشاجرات داغ و اختلاف ميان اعضا تبديل شده است.
بيستمين اجلاس اتحاديه غرب كه در سال 1387 در دمشق برگزار شد بيش از همه اجلاس‌هاي برگزار شده اختلاف بنيادين ميان اعراب را به نمايش گذاشت كه نزديك به نيمي از 22 كشور شركت كننده در اجلاس دمشق در سطوح بسيار پاييني در اين اجلاس شركت كردند و حتي لبنان ترجيح داد اين اجلاس را تحريم كند. موضع گيري‌هاي بي سابقه اتحاديه عرب نسبت به سوريه طي چند سال اخير نيز نقطه عطف ديگري از اختلافات و چالش‌هاي اين اتحاديه را به نمايش گذاشت. ضديت اتحاديه عرب با سوريه در اين مرحله تا حد تعليق عضويت و تحريم سوريه پيش رفت.
اختلافات سوريه و ديگر دولت‌هاي عربي از ديرباز در موضوعات متعددي همچون مساله عراق لبنان، فلسطين، ايران و ... وجود داشته است اما بهترين نقطه اختلاف سوريه با ديگر كشورهاي عربي در موضوع مقاومت خلاصه مي‌شود در حالي كه سوريه ترجيح داد همچنان در جبهه مقاومت باقي بماند به همين دليل سوريه به سمت جمهوري اسلامي ايران تمايل يافته و روابط دمشق با تهران به سطوح ائتلاف راهبردي ارتقا يافته است، حمايت از گروه‌هاي مقاومت لبنان و فلسطين نيز در همين راستا ارزيابي مي‌شود ضمن آنكه اشغال ارتفاعات جولان توسط رژيم صهيونيستي، انگيزه كافي براي ادامه حضور در جبهه مقاومت را به سوريه داده است. يكي ديگر از دلايل اصلي كه عربستان و ديگر اعضاي اصلي اتحاديه عرب كه با سوريه مشكل دارند اين است كه آنها از همراهي و همكاري سوريه با ايران راضي نبوده و نيستند.
با شروع بيداري اسلامي خصوصاً در كشورهاي بحرين و يمن نگراني عربستان افزايش يافته و در مقابل، جايگاه ايران تقويت شد آغاز اعتراضات و ناآرامي‌ها در سوريه اين فرصت را براي اعضاي اتحاديه عرب فراهم كرد تا بتوانند سوريه را تحت فشار قرار دهند يا تسليم شود و از ايران روي برگرداند با رژيم سوريه را تغيير دهد اما به حول قوي الهي و هوشياري رهبر معظم انقلاب همه توطئه‌هاي غرب و احزاب به نوبت خنثي و بي فايده است و انشاء الله چون جمهوري اسلامي ايران پيرو عدل و عدالت و دادخواست مظلومان است روز به روز بر قدرت خود مي‌افزايند كه انشاء الله در آينده شاهد اين هستيم كه جمهوري اسلامي ايران الگويي از همه لحاظ براي كشورهاي غرب و شرق خواهد بود.
* منبع: روزنامه ابتكار
** اول ** 1337
تهران - ايرنا- روزنامه ابتكار در يادداشتي نوشت: با گذشت نزديك به 5 سال از آغاز ناآرامي و بحران در سوريه مواضع بين المللي و منطقه‌اي عليه اين كشور وارد دور تازه‌اي شده است.
