پديده شوم و چالش برانگيز زمين خواري از سال هاي گذشته ظهور و بروز بيشتري در بستر بسياري از شهرهاي بزرگ پيدا كرده است و اين معضل كه مانند يك اپيدمي در تمام كالبد شهرها نفوذ كرده است تحت شرايط خاص مي تواند آشكار شود.
اين معضل در حالي اتفاق افتاده است كه تعاريف قانوني و برنامه ريزي شده اي مانند طرح جامع و طرح تفضيلي براي همه شهرهاي بالاي 10 هزار نفر و طرح هادي براي شهرهاي زير 10 هزار نفر در نظر گرفته شده است.
اين طرح ها، آينده هر شهر را تعريف مي كنند به طوري كه هر گونه رشد و گسترش در اين محيط هاي جغرافيايي انسان ساخت بايد طبق برنامه ريزي هاي موجود در طرح هاي نامبرده شده انجام شود.
در طرح تفضيلي، همه جزييات شهرها به طور دقيق طراحي و تعريف شده است كه در صورت اجراي دقيق محيط هاي شهري و روستايي مي توانند به شكلي نظام مند رشد و توسعه پيدا كنند.
شهرداري ها مامور اجراي چنين طرح هايي هستند و هر گونه تخطي و حركتي خارج از چهارچوب اين برنامه نشانگر ضعف آنها مي باشد.
در اين طرح ها براي هر بخش از شهر تعريفي خاص مشخص شده كه اصطلاحا به آنها پهنه مي گويند.
به طور مثال پهنه نشانگر محيط هايي است كه يا بايد به فضاي سبز تبديل شوند و يا در حال حاضر كاربري فضاي سبز دارند.
به طور كلي مي توان گفت كه هر بخش از شهر شناسنامه قانوني دارد كه از طرف وزارت كشور به شهرداري ها جهت اجرا ابلاغ مي شود.
با اين اوصاف و علي رغم همه اين برنامه ها، متاسفانه زمين خواري و زمين خواران در هر نقطه اي كه زمين خالي وجود داشته باشد با ولعي غريب آنها را مي بلعند و ناهنجاري هاي بسياري را در ريخت شهرها به وجود مي آورند.
وقتي كه طرح هاي شهري با نظام مند كردن ساخت و ساز، سعي در كنترل جمعيت شهري دارند ولي زمين خواران بدون توجه به آينده كاري كه انجام مي دهند چهره شهر را تغيير غير قانوني و غير اصولي مي دهند، بدون شك بايد در انتظار پديده هايي مانند مشكلات حمل و نقل، افزايش قيمت مسكن، ايجاد جذابيت كاذب در شهرها و خالي شدن روستاها و بسياري از مشكلات بود.
در كلان شهر اهواز اين جرثومه پليد در ابعاد بيشتري نمود پيدا كرده است و زمين خواران نقاط مختلفي از شهر را به تصرف در آورده اند.
با اين اوصاف، آنچه ذهن مخاطب اين نوشته را به خود مشغول مي كند اين است كه با توجه به وجود برنامه هاي تعريف شده اي كه از بالاترين مرجع قانوني ناظر بر شهرداري ها به آنها ابلاغ شده است، چرا و چگونه چنين تخلفات گسترده اي در سطح شهر اهواز و ديگر شهرها رخ مي دهد.
شهرداري ها با ابزارهايي كه در اختيار دارند اصلي ترين نهاد برخورد كننده با چنين پديده اي هستند.
بايد گفت هيچ زميني حتي بيابان هاي اطراف شهرها در طرح هاي شهري بدون برنامه ريزي نيستند.
اراضي خالي كه كاربري آنها كشاورزي و يا فضاي آموزشي تعيين شده است بايد به كاربري هاي مشخص شده تبديل شوند تا شهرها صرفا يك محيط خوابگاهي بي روح به خود نگيرند.
يكي از عواملي كه باعث تصرف تغيير كاربري غير قانوني زمين ها مي شود كوتاهي و ضعف شهرداري ها مي باشد.
كلان شهر اهواز كه به طور طبيعي مشكل كمبود فضاي سبز دارد در بين ساير شهرهاي بزرگ كشور، بيشترين آسيب را ديده است.
پرونده زمين خواري و جديدا بيابان خواري در اصفهان همگي يك زنگ هشدار جدي است تا در شرايطي كه شهرداري ها نتوانستند در برابر چنين پديده اي قد علم كنند دولت مانند پرونده گردنه حيران به طور مستقيم وارد معركه شود و از ادامه زمين خواري هاي سريالي جلوگيري نمايد.
3004/6064
روزنامه سرآغاز چاپ خوزستان در تازه ترين شماره خود (304) با درج مطلبي با عنوان حيراني زمين هاي اهواز از جولان زمين خواران! نوشت 'لازم است دولت به پرونده هاي زمين خواري ورود پيدا كند'