ساخت خمير نانوكامپوزيتي با قابليت تزريق به بدن توسط محققان ايراني

به گزارش ايرنا از ستاد ويژه توسعه فناوري نانو،دكتر سعيد حصاركي از محققان اين طرح گفت: در صورت تكميل آزمايش‌ها و دستيابي به توليد انبوه از اين ماده مي‌توان در جراحي‌هاي ارتوپدي ترميم و بازسازي استخوان معيوب ناشي از تومور، كيست و يا شكستگي استفاده كرد.
وي بيان كرد: درسال‌هاي اخير،استفاده از جايگزين‌هاي استخواني به شكل‌هاي مختلف رو به افزايش بوده ، خمير‌هاي تزريق پذير نمونه‌اي از اين مواد مورد استفاده در مهندسي بافت است.
به گفته‌ اين محقق، هدف از انجام اين طرح، تهيه يك خمير تزريق پذير با ويژگي زيست سازگاري متشكل از شيشه‌ زيست فعال و پليمر سديم آلژينات بوده است.
وي در خصوص مشكلات خميرهاي تزريقي موجود بيان كرد: خميرهاي تزريق پذير بايد به گونه‌اي باشد كه با نيروي قابل قبولي تزريق شود؛ بدون اينكه جدايش فازي بين پودر و مايع اتفاق افتد، نقطه ضعف اصلي اين سيستم‌هاي تزريق پذير از هم گسيختگي خميرها در تماس با مايعات فيزيولوژيك بدن است كه باعث مي‌شود خمير قبل از تشكيل استخوان محل عيب را ترك كند، استفاده از برخي پليمرها پيوستگي خمير را افزايش مي‌دهد.
وي يادآور شد: نكته مهم در انتخاب پليمرها اين است كه اين افزودني اثر نامطلوبي بر خواص بيولوژيكي، جريان‌يابي و تزريق پذيري خمير نداشته باشد، از ديگر مشكلات خميرهاي قابل تزريق ايجاد واكنش گيرش در آن‌ها است، لذا به دليل سفت شدن سريع اين خميرها زمان كار با آن‌ها محدود است و تزريق بايد در زمان كوتاهي قبل از تشكيل ساختارهاي داخلي صورت گيرد.
حصاركي افزود: در ساخت اين خمير تلاش شده كه نمونه‌اي سنتز شود كه واكنش گيرشي در آن اتفاق نيافتد، اين ويژگي بر اثر استفاده از شيشه زيست فعال ايجاد شده است،للذا اين نمونه مي‌تواند تمام زواياي غير قابل دسترس محل آسيب ديده را پر كند، همچنين بررسي خصوصيات رئولوژيكي اين خمير آسان تر است، از طرفي هزينه‌ تمام شده براي تهيه اين ماده به مراتب ارزان‌تر از نمونه‌ خارجي آن است.
حصاركي در خصوص ساير مزيت‌هاي نمونه‌هاي سنتز شده گفت: خمير تزريق شده توانايي ماندگاري در محل نقيصه (كاشت) را بدون جابجايي در محيط اطراف و يا آبشويي دارد، همچنين مقاومت فيزيكي آن در برابر نفوذ مايعات بدن و ممانعت در برابر از هم پاشيدگي ساختار از ديگر مزيت‌هاي آن به شمار مي‌رود، ضمن اينكه تركيب استفاده شده قابليت تشكيل نانوذرات هيدروكسي آپاتيت و در نتيجه پيوند شيميايي با بافت استخوان در محيط بدن را نيز داراست.
نتايج اين تحقيقات در مجله Journal of the Australian Ceramics Society به چاپ رسيده است.
علمي (1) ** 9340**1440