نمایشگاه گروهی طیف وسیعی از سلایق را پوشش می دهد

به گزارش روز دوشنبه خبرنگار هنرهای تجسمی ایرنا، عصر آدینه 24 مهرماه، نمایشگاه گروهی مجسمه با عنوان «نشانِ بودن» در محل نگارخانه شهركتاب فرشته افتتاح شد.
علیرضا آمدی، امیر آذر، مهروز بلادی، كیوان بیرانوند، علیرضا بی پروا، شكیبا پرورش، فائزه پوركمالی، مهسا خیرخواه، لیلا سبیانی، نیلوفر صالحی، حسن عزیزی، محسن فولادپور، امیر كبیرنژاد، هادی محبعلی، محمد مروستی و سمانه معیری 16 هنرمند نقاش و مجسمه سازی هستند كه مجسمه‌های خود را با موضوع بودن به نمایش گذاشته‌اند؛ بودن هایی كه با نشانی از عشق، رنگِ معنا گرفته اند و با دستان هنرمند مجسمه سازان تجسم یافته و ملموس می شوند. عنوان نمایشگاه حكایت از زنده بودن آثار دارد؛ گویا به استقبال آثاری خواهیم رفت كه هر كدام تجلی معنای متفاوتی از بودن و زیستن هستند.
نمایشگاه «نشانِ بودن» تا 12 آبان ماه از ساعت 11 تا 20 در محل نگارخانه شهركتاب فرشته، پذیرای هنردوستان است. در شرح این نمایشگاه چنین آمده:
«بودن هایمان با نشان شده. از هر كس سراغ بودنش را گرفتم نشانی به من اشاره كرد كه پر بود از انعكاس بودن هایی سرریز از معنا و عشق كه در بقای این نشان ها نهفته است و این رمزگشایی به دست هنرمندان با نام و نشان به بودن می‌نشیند.»
به بهانه برگزاری این نمایشگاه با شكیبا پرورش، هنرمند نقاش و مجسمه سازی كه مجسمه وی به نمایش در آمده، گپ و گفت كوتاهی داشته ایم كه از نظرتان می‌گذرد:

س- خانم پرورش، ایده با هم بودن و اساساً مفهوم بودن برای آثار این نمایشگاه چگونه شكل گرفت؟
- در نظر گرفتن یك موضوع محوری برای انتخاب هنرمندان این نمایشگاه از ابتدا دغدغه ما بود، و در نهایت به این نتیجه رسیدیم چه چیزی مهم تر از باهم بودن هنرمندان و آثارشان می تواند باشد. اینكه هنرمندان شخصاً حضور دارند و آثارشان در نمایشگاه نشانه ای از بودن آنان است؛ بر این مبنا، از هنرمندانی كه در آثارشان مفهوم بودن احساس می شد یا نشانه ای از خودِ هنرمند در آثار وی وجود داشت، دعوت كردیم در این نمایشگاه حضور داشته باشند.

س - قالب نمایشگاه گروهی چگونه ایجاد شد و چطور این 16 هنرمند كنار هم جمع شدند؟ آیا سابقه همكاری گروهی پیشین داشته اند؟
- از آنجایی كه فضای هنرهای تجسمی در كشور ما محدود است، در میان این 16 هنرمند، هنرمندانی هم حضور دارند كه پیش از این با یكدیگر در نمایشگاه گروهی شركت داشتند؛ اما هدف ما صرفاً انتخاب هنرمندانی با ذائقه و سلیقه یكسان نبوده و در این جمع تعدادی از هنرمندان كه تا به حال سابقه همكاری با یكدیگر را نداشته اند.

س- امتیاز نمایشگاه های گروهی نسبت به نمایشگاه انفرادی چیست؟
- برگزاری نمایشگاه گروهی از یك سو فرصتی ایجاد می كند تا هنرمندان آثار یكدیگر را ببینند و نسبت به كارها و تكنیك همكاران خود آشنایی پیدا كنند و از سوی دیگر امكان بیشتری برای مخاطب وجود دارد؛ چرا كه با تنوعی از آثار مواجه می‌شود و می‌تواند ارتباط بیشتری با آثار برقرار كند؛ در واقع نمایشگاه گروهی سلایق بیشتری را پوشش می‌دهد.

س- جنس (متریال) آثار چه هستند؟
- عمدتاً برنز هستند؛ اما از چوب و سرامیك نیز استفاده شده است. در سال های اخیر هنرمندان بسیاری با چوب كار كرده اند؛ به ویژه هنرمندانی كه با محمدحسین عماد كار كرده اند؛ اما غالب مفهوم مجسمه در كشور ما به واسطه آثار پرویز تناولی «برنز» قلمداد می‌شود.
در این نمایشگاه دست كم سه اثر مجسمه از جنس سرامیك داریم. این نكته حائز اهمیت است كه فراموش نكنیم كاربرد سرامیك تنها در صنایع دستی نیست و در بخش مهمی از آثار هنری كشور ما كاربرد دارد؛ هنرمندانی كه با این ماده كار می‌كنند نیاز به حمایت بیشتری دارند.

س- فرم آثار این نمایشگاه چگونه است؟ آیا مجسمه ها جنبه كاربردی نیز دارند؟
- غالب آثار این نمایشگاه فیگوراتیو هستند. ممكن است بسیاری از هنرمندان این مجموعه، فرمی را كار كرده باشند كه به انتزاع نزدیك باشد اما انتزاعی نیستند.
در این مجموعه آثار كاربردی وجود ندارد. البته برخی از هنرمندان این مجموعه از شاگردان پرویز تناولی هستند و از آنجا كه وی به شدت به مجسمه هایی با ابعاد كوچك كه در دست جای بگیرند و به اصطلاح «تومشتی» اعتقاد دارد، این شاگردان نیز مجسمه هایی كار كرده اند كه می توانند جنبه زیورآلات و كاربردی هم داشته باشند.

س- سرنوشت آثاری كه در این نمایشگاه به فروش نمی رسند چه می‌شود؟
- آثار یك نمایشگاه به هر حال امانت بوده و روال نمایشگاه بدین صورت است كه پس از اتمام آن، آثار به هنرمند بازگردانده می شود؛ اما به هر طریق مدیر گالری همواره این دغدغه را دارد كه روی این آثار در فرصت های آتی كار شود؛ بنابراین اگر جا داشته باشد كه آثار هنرمندی به جایی معرفی شود می توان روی فروش آن كار كرد.

س- برگزاری نمایشگاه‌هایی از این دست در نگارخانه‌ای واقع در شهر كتاب چه نتیجه ای را در بر خواهد داشت؟
- مجموعه شهر كتاب فضای جالبی است؛ در واقع مكانی است كه مردم در آن به دنبال فرهنگ و هنر هستند و از آنجا كه ظرفیت فرهنگ‌سازی بالایی دارد، موجب می‌شود بتوانیم مخاطبی را كه «گالری گرد نیست» به سوی گالری گردی جذب كنیم.
بودن گالری و نگارخانه در چنین فضایی می‌تواند مخاطبان را به معنای واقعی كلمه و از نزدیك با هنر مرتبط كند؛ در چنین مجموعه هایی صرفاً نباید به فروش آثار هنری توجه كرد؛ هم اكنون در مجموعه شهركتاب فرشته چنین اتفاقی افتاده و از وجود چنین فضایی خوشحالم.
فراهنگ**9362**1569