یادی از تنها شهید ارمنی استان گلستان

شهید روبرت اودیسیان متولد اردیبهشت 1345 و اصالتا اهل گنبدكاووس و فرزند اول خانواده اش بود.
روبرت یك سال ازعمر خود را در جنگ تحمیلی گذراند و در 21 بهمن ماه 64 در منطقه گیلان غرب بر اثر اصابت تركش از ناحیه های گردن، كمر، شانه، پای چپ و كتف زخمی و بر اثر موج انفجار شنوایی گوش چپ خود را از دست داد همچنین چشم چپش بر اثر آسیب تركش نابینا شد.
اودیسان پس از مجروحیت و بازگشت از جبهه تا هنگام شهادت با مادرش زندگی می كرد.
مارتان درگالستانیان مادر شهید روبرت اودیسیان در خصوص اطلاع یافتن از نحوه جانبازی فرزندش می گوید: آن زمان در گنبدكاووس بودم كسی نمی‌دانست ما كجا هستیم و بالاخره از طریق خلیفه‌گری این موضوع را به ما اطلاع دادند؛ حتی فامیلی او را اشتباهاً آونسیان نوشته بودند بعد كه فهمیدم او مجروح شده است خودم را به تهران رساندم.
وقتی اولین بار پسرم را دیدم تمام صورت و بدنش باندپیچی بود و امید نداشتم زنده بماند؛ حتی او را نشناختم؛ پسرم ضربه مغزی شده بود؛ بعد از مدتی كه باندهای روی صورتش را باز كردند تا یك ماه ماسه‌هایی كه از زیر پوستش بیرون می‌آمد را پاك می‌كردم. دقیقاً دو ماه شب و روز روی صندلی نشستم و مراقب روبرت بودم.
در بیمارستان مصطفی خمینی كه بودیم مجروحان را به آنجا می‌آوردند؛ چشم، پا و دست نداشتند؛ با دیدن این مجروحان عذاب می‌كشیدم؛ وقتی مجروحان دیگر را می‌دیدم كه وضعیت‌شان خیلی سخت‌تر از روبرت بود خدا را شكر می‌كردم.
تمام بدن و حتی سینه، گردن و پاهای روبرت تركش خورده بود؛ یك چشم او را تخلیه كرده بودند؛ آسیب تركش‌ها به تارهای صوتی‌ باعث شده بود كه او به آرامی صحبت كند. عصب دست روبرت هم آسیب دیده بود و بعد از چند سال درمان تقریباً خوب شد اما توانایی نداشت كه بتواند كاری با آن انجام دهد.
بعد از مدتی كه تقریباً حال پسرم بهتر شد به آلمان اعزام و برای او چشم مصنوعی گذاشتند؛ پسرم یك سال در آنجا ماند؛ در آلمان دوستان ارمنی پیدا كرده بود و او را كمك می‌كردند. بعد از یك سال نتوانست در آنجا طاقت بیاورد و به ایران بازگشت.
مادر اودیسیان در خصوص فرزند شهیدش می گوید: 27 سال پرستار پسرم بودم و فقط می‌خواستم سلامتی‌اش را به دست بیاورد؛ احساس می‌كردم بعد از شهادت او زنده نمی‌مانم، اما خداوند كمكم كرد.
پیكر روبرت اودیسان جانباز 70 درصد جنگ تحمیلی در قبرستان ارمنی‌ها واقع در جاده خاوران تهران به خاك سپرده شده است. روحش شاد.
گفتنی است در استان گلستان كه اقوام، مذاهب و نژادهای مختلف را در خود جای داده است ، اقلیت مسیحی و ارامنه نیز زندگی می كنند.
ارامنه استان گلستان عبادتگاهی در روستای قرق گرگان نیز دارند.
6204/6203