۲۱ دی ۱۳۹۴، ۱۳:۴۲
کد خبر: 81916186
T T
۰ نفر
هورمون درماني راهكاري براي افسردگي پس از زايمان

تهران - ايرنا-مطالعات جديد محققان نشان مي دهد، هورمون درماني يكي از روش هايي است كه به صورت تركيب با راهكارهاي درماني هاي ديگر، مي تواند در درمان افسردگي پس از زايمان موثر باشد.

به گزارش گروه اخبار علمي ايرنا، افسردگي پس از زايمان يك اختلال شايع است كه 10 تا 20 درصد از مادران را تحت تاثير قرار مي دهد. احساس خستگي و بي انرژي بودن مداوم، احساس ضعف، خواب آلودگي، حساسيت بيش از اندازه به تمام امور، پريشاني و سردرگمي، كلافگي، عدم تمركز، بدبيني و احساس ضعف، برخي از علائم اين اختلال هستند.
مطالعات محققان استراليايي نشان مي دهد كه آسيب هاي ناشي از اين اختلال به نوزاد بسيار جدي تر از حد تصور است. مطالعات نشان مي دهد مادراني كه به اين اختلال دچار مي شوند، استراتژي هاي مناسب براي ارتباط با نوزاد را نمي پذيرند و نمي توانند با نوزاد ارتباط برقرار كنند؛ از طرفي در نگهداري و مراقبت از كودك نيز با مشكل مواجه مي شوند؛ بنابراين احتمال بروز اختلالات رواني و مشكلات مرتبط با رشد، در نوزاداني كه مادرشان به افسردگي پس از زايمان مبتلا شده اند، بيشتر ديده مي شود.
در اين مطالعه آمده است هورمون اكسي توسين نقش موثري در افسردگي پس از زايمان دارد و علايم افسردگي در مادراني كه سطح اكسي توسين پاييني دارند، بيشتر است. از طرفي درمان با اين هورمون علايم افسردگي را كاهش مي دهد و سبب مي شود مادر ارتباط بهتري با كودك برقرار كند. البته پژوهشگران معتقدند كه اين مطالعه نيازمند تحقيقات بيشتري است.
علاوه بر مسايل هورموني، عوامل محيطي نيز در بروز افسردگي پس از زايمان موثر هستند. معمولا عوارض اين مشكل در زناني كه در دوران زايمان توسط همسر خود به خوبي درك نمي شوند، شديدتر است.
نقش همسر و خانواده در كاهش اختلالات روحي مادران بسيار با اهميت است. متخصصان به مردان توصيه مي كنند كه به مدت حداقل شش ماه پس از زايمان، همسران خود را حمايت كنند و از بروز هر نوع مشاجره خودداري كنند.
توجه به تغذيه مادران و تنوع در دكوراسيون منزل نيز موثر است. گردش، پياده روي و برقراري ارتباط با مادران ديگري كه همين شرايط را تحمل كرده اند نيز توصيه شده است. از طرفي، مطالعات محققان دانشگاه كمبريج انگليس نشان مي دهد كه شيردهي، افسردگي پس از زايمان را پنجاه درصد كاهش مي دهد.
نتايج اين تحقيقات در نشريه Harvard Review of Psychiatry منتشر شده است.
علمي (6) ** 9259**1440
۰ نفر