۱ اسفند ۱۳۹۴، ۱۲:۱۱
کد خبر: 81971285
T T
۰ نفر
برجام 2 گفت‌وگوهاي گسترده اقتصادي و سياسي را در بر مي‌گيرد

تهران - ايرنا - روزنامه ايران در صفحه اقتصادي متن گفت و گو با مسعود نيلي در ارتباط با ابعاد و جزئيات برجام 2 را به چاپ رساند.

در اين گفتگو كه با مشاور اقتصادي رئيس‌جمهوري در شماره شنبه يكم اسفند 1394 هجري خورشيدي منتشر شد، مي خوانيم: در روزهاي اخير موضوع لزوم اجراي برجام 2 در موضعگيري‌ها و سخنراني‌هاي مسئولان دولتي و بويژه حسن روحاني رئيس‌جمهوري به دفعات تأكيد شده است.
مسعود نيلي مشاور اقتصادي رئيس‌جمهوري كه براي اولين بار در مصاحبه با روزنامه ايران، ضرورت اجراي برجام 2 را يادآور شده بود، اينبار در گفت‌و‌گوي اختصاصي ديگري با ما به صورت مفصلي به تشريح ابعاد و جزئيات اين برجام پرداخته است. وي معتقد است كه برجام2 با محوريت اقتصادي آغاز شده و به نتايج سياسي منتج خواهد شد. در اينجا اهم مباحث مطرح شده توسط نيلي در گفت‌و‌گوي اختصاصي با روزنامه ايران آورده شده است.
مشروح اين گفت‌و‌گو را مي‌توانيد در ويژه نامه نوروزي روزنامه ايران مطالعه كنيد.
به گفته نيلي هيچ كشوري نمي‌تواند به توسعه دست پيدا كند مگر اينكه در خصوص چگونگي دستيابي به توسعه به جمع بندي برسد. مسأله‌اي هم كه تحت عنوان برجام داخلي و در كلام رئيس جمهوري به عنوان برجام 2 مطرح شده است از درجه اهميت بسيار بالايي برخوردار است. بعداز برجام يك‌سري محدوديت هايي كه بر اقتصاد كشور تحميل شده بود، برداشته شده است و فرض كلي بر اين است كه مي‌خواهيم از اين فضاي ايجاد شده بعد از رفع محدوديت‌ها استفاده كنيم. اگر در مورد نحوه استفاده از اين گشايش‌ها در طرف ما اجماع و وفاق نباشد ممكن است كه برد ما تحقق پيدا نكند.
نيلي تأكيد كرد: ما در مسير ايجاد وفاق خود به خود با دو سؤال خيلي مهم مواجه مي‌شويم. سؤال اول اين است كه چه مدلي از تعامل با دنيا مي‌خواهيم داشته باشيم و در انتخاب اين مدل تعامل با دنيا معيارهايي داريم؟ آيا در خصوص مدل تعامل با دنيا بايد اجماع وجود داشته باشد و به يك وفاق برسيم يا اينكه وجود اختلاف‌ها در اين مسير را بايد تحمل و قبول كنيم؟
سؤال دوم هم به اين بر مي‌گردد كه در داخل چه عواملي بايد فعال شود؟ آيا اصولاً بين استفاده از ظرفيت‌هاي داخلي و تعامل با دنيا نسبتي برقرار است يا نه. اينها آيا مكمل همديگر هستند؟ جايگزين همديگر هستند؟ چه نسبتي بين اين دو برقرار است؟
وي در پاسخ به اينكه وفاق در چه حوزه‌اي مدنظر است مي‌گويد: تأكيد بنده روي اقتصاد است. به خاطر اينكه‌بنده معتقدم مهم ترين مسأله كنوني مسأله اقتصادي است. شايد اگر معيار اقتصاد را رها كنيم، رسيدن به وفاق كار بسيار سختي باشد. با معيار اقتصادي راحت تر مي‌توان به نتيجه رسيد.
نيلي مي‌گويد كه اكنون در اين بزنگاه تاريخي قرار گرفته ايم. نكته‌اي كه بايد تأكيد كنم اين است كه اكنون در جايگاهي قرار گرفته ايم كه 10 سال ديگر در مقام بررسي، بسته به تصميم‌هاي امروزمان يا در موقعيت بسيار بهتر از حال حاضر خواهيم بود يا در موقعيت بسيار بدتر از حال حاضر. يعني اين تفاوت بسيار زياد است. در جايي قرار گرفته ايم كه به يكي از اين دو مسير منتهي مي‌شود.
وي در پاسخ به اينكه سطوح گفت‌وگوهاي مورد نظر شما چيست مي‌گويد: من فكر مي‌كنم اين وفاق و تفاهمي كه مي‌بايست در سطح نخبگان و در جامعه صورت پذيرد قسمت ساده ماجراست. تصميم‌گيري در يك حيطه گسترده و عالي وجه ديگر ماجراست كه هم مهم‌تر است و هم البته سخت تر.
نيلي در پاسخ به چرايي ضرورت كنوني اين گفت‌وگوها مي‌گويد: نكته اول اينكه ما در يك مورد مهمي مانند برجام تمرين و مشاهده كرديم كه مي‌توانيم به نتيجه و جمع بندي برسيم. نكته دوم هم اين است كه اكنون نسبت به گذشته هزينه وفاق‌نداشتن‌مان بسيار بالاست. براي مثال در مقام مقايسه هيچ وقت مشكل بيكاري را به‌اندازه امروز نداشتيم و اگر از اين فرصت تاريخي كه براي اشتغال به دست آمده است به درستي استفاده نكنيم، هزينه‌هاي جبران ناپذيري براي ما در بر خواهد داشت.
نيلي تأكيد مي‌كند كه اين مباحث معلوم است كه نتيجه اش سياسي است اما مقدمه و آغاز به كار آن كاملاً اقتصادي است. يعني از مشكلات اقتصادي نظير اشتغال شروع مي‌كنيم و به ضرورت رشد مي‌رسيم، از ضرورت رشد به سرمايه‌گذاري مي‌رسيم و از سرمايه‌گذاري به منابع خارجي مي‌رسيم و سپس به يك جمع بندي و نتيجه‌گيري سياسي مي‌رسيم.
*منبع: روزنامه ايران
**گروه اطلاع رساني **1893**2002
۰ نفر