جشن سده تاسیس دبیرستان ماندگار فرودسی تبریز/ روزی كه جوانان قدیمی از داخل و خارج كشور گردهم آمدند

به گزارش خبرنگار ایرنا، ساعت 9 و 50 دقیقه صبح است؛ برای پوشش خبری این جشن به محل دبیرستان فردوسی آمده ام؛ از درب ورودی مدرسه كه وارد می شوم با خوشرویی دانش آموزان و مسوولان مدرسه به محل برگزاری مراسم راهنمایی می شوم.
حیاط مدرسه حس نوستالژیكی را به هر تازه واردی به این بنای تاریخی القا می كند؛ ساختمان های قدیمی در كنار ساختمان های جدید، نرده های سبز رنگ پنجره های طویل كلاس ها، نیمكت هایی كه در كنار باغچه های كوچك در حیاط مدرسه تعبیه شده؛ مسیر را كه طی می كنم در مقابل خود دیوار نقاشی شده ای را می بینیم كه تصویری از مدرسه با چند دانش آموزان در آن طراحی شده است.
وارد ساختمان اصلی كه سالن همایش در آن قرار دارد می شوم؛ دانش آموزان و مسوولان مدرسه با گشاده رویی و خنده بر لب به تمامی مهمانان خیرمقدم گفته و آنها را راهنمایی می كنند؛ در این قسمت، لیست هایی برای نام نویسی مهمانانی كه آمده اند بصورت جداگانه لیست همكاران، فارغ التحصیلان و خانواده شهدا وجود دارد.
برای رفتن به سالن همایش كه در طبقه اول قرار دارد باید پله ها را بالا روم؛ مادری را می بینم كه آرام آرام و به سختی از پله ها بالا می رود، دو پله مانده به كریدور می ایستد از كنار او رد می شوم ولی یك پله كه بالاتر رفتم بر می گردم تا بپرسم 'مادر جان نیاز به كمك برای بالا آمدن دارید یا نه؟' كه متوجه می شوم ایستاده تا اشك هایش را پاك كند.
متوجه نگاه های كنجكاوم شده است، می گوید: ' سه فرزندم در این مدرسه درس خوانده اند و من 12 سال از عمر خود را برای پیگیری امور تحصیلی فرزندانم از پله های این مدرسه بالا و پایین آمده ام، یاد معلمان و مدیرانی افتادم كه برای اعتلای فرهنگ كشورم تلاش كردند و اكنون در كنار ما نیستند یاد دوستان شهید فرزندانم افتادم ...'.
ساعت 9 و 55 دقیقه است؛ معمولا مراسم ها در تبریز با نیم ساعت تاخیر برگزار می شود و این به یك رسم تبدیل شده و به همین دلیل صندلی سالن های همایش دیرتر از موعد اعلام شده پر می شود.
با این پیش زمینه ذهنی وارد سالن همایش می شوم؛ سالنی كه 550 صندلی در آن قرار دارد بیش از 400 صندلی آن پر شده است؛ مو سفیدانی كه با شور و اشتیاق وصف ناشدنی در آن حضور دارند دانش آموزان و دبیرانی هستند كه سال های طلایی عمر خود را در این مدرسه گذرانده اند.
دانش آموزانی كه هر یك اكنون برای خود شخصیتی اجتماعی هستند؛ برخی از آنها حتی پدربزرگ نیز شده اند، چهره های سرشناسی در سالن حضور دارند كه هر یك در حوزه های مختلف علمی، فرهنگی، ورزشی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی نام آوران این خطه هستند كه در داخل و خارج كشور زندگی می كنند.
بازار گفت و گو، دیدار و روبوسی و گرفتن عكس های دو نفری و دسته جمعی گرم است؛ دوستانی كه پس از سال ها همدیگر را می بییند، معلمانی كه دانش آموزان برای دیدن و بوسیدن دستانشنان تشنه اند همه و همه در سالن حضور دارند.
سخنرانان این مراسم مدیركل آموزش و پرورش استان و فرماندار شهرستان تبریز است، پس از سخنرانی آنها مراسم شاد گروه موسیقیایی سنتی 'ماهور' و سپس نوبت به رونمایی از تمبر مدرسه فردوسی و كتاب 'دبیرستان فردوسی تبریز در تاریخ و فرهنگ ایران' می رسد.
در بین برنامه ها، نماهنگی از تاریخچه این مدرسه كه با عكس هایی از مدیران و معلمان دبیرستان فردوسی در آن به تصویر كشیده شده بود، پخش می شود كه از ابتدا تا انتهای پخش آن دانش آموزان قدیمی مدرسه كه یاد و خاطره ای از دبیران و مدیرانشان داشتند، تشویق های ممتد خود را قطع نمی كردند فضای خاص و غیر قابل توصیفی بود.
همچنین نماهنگی از عكس های دانش آموزان شهیدی كه در كلاس های مختلف این مدرسه درس می خواندند ولی درس را رها كرده و برای دفاع از آرمان های رهبر كبیر انقلاب و ارزش های اسلامی راهی جبهه های جنگ حق علیه باطل شدند، به نمایش گذاشته شد؛ در این هنگام علاوه بر مادران و خواهران شهدا كه در مراسم حضور داشتند چشمان همكلاسی های این شهدای بزرگوار مملو از اشك شده بود.
پروفسور فرهاد قابوسی نیز كه از جمله دانش آموزان این مدرسه بود و اكنون برای شركت در مراسم از آلمان به ایران آمده است، به عنوان نماینده از دانش آموزان مدرسه به سخنرانی پرداخت و از تاثیر دبیران خود برای توجه و دقت در علم و فلسفه گفت.
مراسم كه به پایان رسید، همه دانش آموزان قدیمی مدرسه به حیاط آن آمده و در كنار معلمان خود یاد ایام قدیم كرده بودند؛ جمع های چند نفره كه دور هم جمع شده بودند هریك داستان های مختلفی از روزگاران قدیمی را كه در مدرسه گذرانده بودند تعریف می كردند.
موزه تعلیم و تربیت در ساختمان آجری خشتی و زیبای 'اچ' شكل ایجاد شده كه وارد آن می شوم؛ راهرو پر است از عكس های نام آوران و دانش آموزان و دبیران و مدیران این مدرسه؛ سالن را نگاه می كنم برایم جالب است انگار وارد یك جمع 17 یا 18 ساله شده ام؛ شور و شوق بسیاری در میان مردان موسفیدی كه سن یكی از آنها به 95 سال می رسد، حاكم است.
به عكس ها نگاه می كنند و نزدیكتر می روند تا از روی عكس های دسته جمعی خود و دوستانشان را شناسایی كنند، گاه همدیگر را با نام صدا می كردند كه بیا این عكس را ببین.
در آخر سالن اتاقی بود كه بر سردر آن نوشته شده بود ' كلاس خاطره ها'؛ از در كه وارد می شوم سروان نیروی انتظامی را می بینم كه در نیمكت های چوبی آن نشسته و با دیدن من اشك هایش را پاك میكند؛ نزدیك می شوم و پس از معرفی خود می پرسم دانش آموز این مدرسه بودید كه در پاسخ می گوید: بله. در سال 1377 فارغ التحصیل شده ام و برای شركت در این مراسم پس از سال ها به تبریز آمده ام.
می پرسم دلتان برای كلاس های درس تنگ شده است؟ كه پاسخ می دهد : استاد جرم شناسی دانشگاه افسری هستم ولی شور و شوقی كه در این كلاس ها تجربه كردم هیچ وقت باز نمی گردد؛ این مدرسه جایگاه ویژه ای در زندگی من داشته و دارد.
كم كم این اتاق نیز پر می شود از دبیران قدیمی و دانش آموزان مو سفید كه هر یك با یاد ایام قدیم دور هم جمع می شوند و مبصر خود را صدا می كنند.
متوجه می شوم دانش آموزان دوران انقلاب هستند چرا كه می گویند در آن زمان كه ما در كلاس فعالیت انقلابی می كردیم مبصر در بیرون كلاس نگهبانی می داد و با آمدن فردی غیر خودی با علامت مبصر همگی سكوت كرده و مشغول درس خواندن می شدیم.
ساعت دو ظهر شده ولی هنوز نصف بیشتر این جوانان دهه های گذشته نمی توانند دل از مدرسه بكنند....
دبیرستان ماندگار 'فردوسی' تبریز نخستین دبیرستان ایران زمین محسوب می شود كه یك قرن پیش به دست فرهنگیان، مدیران و معلمان سخت كوش و نام آوری مانند لقمان ادهم، میرزا تقی خان رفعت، اسماعیل امیرخیزی، میرزا باقر نطاق، ابوالقاسم فیوضات كه هر یك از ستارگان بی بدیل آسمان علم، ادب و فرهنگ كشورمان محسوب می شدند، بنیان گذاشته شد.
نام ابتدایی این دبیرستان به مناسبت همزمانی افتتاح آن با میلاد باسعادت حضرت ختمی مرتبت(ص) و ورود محمدحسن میرزای ولیعهد قاجار به تبریز 'مدرسه مباركه محمدیه' و 'مدرسه متوسطه محمدیه' بود كه در سال 1313 شمسی به مناسبت زادروز فردوسی، به نام این شاعر بزرگ و پرآوازه كشورمان تغییر یافت.
دبیرستان فردوسی تبریز در مدت یك قرن فعالیت خود، بزرگان زیادی را در عرصه های مختلف علمی، ادبی، فرهنگی و سیاسی در دامن خود پرورش داده است و پرورش یافتگان مكتب دبیرستان فردوسی در طول این دهه ها نه تنها در داخل كشور، بلكه در اقصی نقاط جهان مصدر خدمات بی شماری بوده اند.
دبیرستان فردوسی تبریز در هشت سال دوران دفاع مقدس بیش از 100 شهید گلگون كفن تقدیم انقلاب و نظام كرده است.
گزارش از مینا بازگشا
6120