به گزارش ايرنا ، «الوف بلومكويست» محقق بخش جنوب آسياي عفو بين الملل امروز سه شنبه در نشست مطبوعاتي در كابل اعلام كرد كه جنگ هاي داخلي مردم افغانستان را مجبور كرده است تا منازل خود را ترك كرده و به مكان هاي امن پناه ببرند.
وي گفت كه اين شهروندان بي خانمان به آب آشاميدني بهداشتي و غذاي مناسب نيز دسترسي ندارند.
گزارش عفو بين الملل پس از گفت وگو با 100 خانواده در اردوگاه هاي «مزارشريف» مركز استان بلخ در شمال و «هرات» مركز استاني به همين نام در غرب افغانستان تهيه شده است و به گفته محقق عفو بين الملل، اين افراد از دولت افغانستان شكايت كرده اند كه با وجود وعده هاي زياد؛ تاكنون كمكي به آنان صورت نگرفته است.
وي در اين نشست افزود كه شمار آوارگان در مقايسه با سال گذشته به دو برابر افزايش داشته است.
بلومكويست گفت كه تنها در چند ماه اول سال جاري ميلادي 100 هزار افغان مبجور به ترك منازل خود شدند و با استناد به اين آمار مي توان گفت كه روزانه يك هزار نفر در افغانستان ناگزير به ترك خانه هايشان مي شوند.
وي وضعيت زندگي در داخل اردوگاه هاي افغانستان را نيز نامناسب خواند و گفت كه با افزايش روزافزون بي خانمان ها، وضعيت آنان هر روز بدتر مي شود.
اين مقام عفو بين الملل از وجود فساد در وزارت مهاجران افغان ابراز نگراني كرد و افزود: سازمان ملل با ابراز نگراني نسبت به حيف وميل كمك هاي بين المللي، در عين حال ترديد دارد كه اين كمك ها در اختيار وزارت امور مهاجرين افغانستان قرار گيرد.
'بلومكويست' از دولت افغانستان و همچنين جامعه جهاني خواست تا با بحران بي خانماني مقابله و از افزايش آوارگان داخلي جلوگيري كنند.
افزايش ناامني و جنگ در افغانستان علاوه بر اينكه بيش از يك ميليون نفر از شهروندان اين كشور را در داخل كشور آواره كرده است، موجي از مهاجرت آنان به كشورهاي ديگر جهان را نيز به دنبال داشته است.
بيش از 7 ميليون نفر از اتباع افغان در كشورهاي ديگر زندگي مي كنند كه نزديك به 900 هزار نفر در كشورهاي اروپائي و بيش از 6 ميليون نفر در دو كشور همسايه ايران و پاكستان بسر مي برند.
آساق*291*1610**1392
عفو بين الملل: 1.2 ميليون افغان بر اثر جنگ هاي داخلي بي خانمان شده اند
۱۱ خرداد ۱۳۹۵، ۱۶:۰۱
کد خبر:
82096032
كابل - ايرنا - سازمان عفو بين الملل با انتشار گزارشي اعلام كرد كه در 3 سال گذشته 1 ميليون و 200 هزار نفر از شهروندان افغان براثر جنگ هاي داخلي بي خانمان شده اند و به خدمات بهداشتي دسترسي نداشته و فرزندان آنان از آموزش و تحصيل محروم هستند.