۱۹ تیر ۱۳۹۵، ۸:۵۴
کد خبر: 82141022
T T
۰ نفر
نانوذراتي كه مانع التهاب بعد از حمله قلبي مي‌شود

تهران - ايرنا - يك تيم تحقيقات بين‌المللي از آلمان و آمريكا موفق به ارائه نانوذرات حاوي siRNA شدند كه قادر به كاهش التهاب بعد از حمله قلبي مي‌شود.

به گزارش روز شنبه ايرنا از ستاد ويژه توسعه فناوري نانو، يافته‌هاي اخير محققان بيمارستان MGH در ماساچوست نشان مي‌دهد كه نانوذرات حاوي اسيدهاي نوكلئيك siRNA مي‌تواند براي كاهش التهاب بعد از حملات قلبي مورد استفاده قرار گرفته و ميزان خطرات احتمالي را كاهش دهد. اين پروژه با همكاري محققان مركز قلب آلمان در مونيخ انجام شده‌است.
اين تيم تحقيقات بين‌المللي با استفاده از پلاكت‌هاي خوني در موش و بهره‌گيري از اين روش مبتني بر نانوذرات موفق شدند التهاب را بعد از حمله قلبي كاهش دهند. نتايج اين پروژه مي‌تواند منجر به توليد روش درماني مبتني بر نانوذرات براي درمان بيماري‌هاي قلبي شود.
زماني كه يك نفر دچار حمله قلبي مي‌شود، در بدن او مولكول‌هاي التهاب‌گر آزاد مي‌شود كه حاوي سيتوكين و مولكول‌هاي سيگنال‌دهنده سيستم ايمني هستند. اين مولكول‌ها سلول‌هاي گلبول سفيد خون را جذب كرده و به سطح سلول‌هاي اندوتيال مي‌چسبند؛ با اين كار ميزان خطر ابتلا به حمله قلبي افزايش مي‌يابد.
نتايج يافته‌هاي محققان نشان مي‌دهد كه ديواره رگ‌ها، نانوذرات حاوي siRNA را جذب كرده و موجب كاهش بيان مولكول‌هاي چسبنده مي‌شوند.
هندريك ساگر از محققان اين پروژه مي‌گويد: siRNA موجب خاموش شدن فرآيند توليد 5 مولكول چسبنده مي‌شود. با اين كار تعداد سلول‌هاي ايمني ويژه‌اي موسوم به لوكوسايت در موش‌ها به حداقل مقدار خود مي‌رسد. اين فرآيند منجر به كاهش التهاب در موش شد.
ساگر مي‌افزايد: ما معتقديم كه اين نانوذرات مي‌توانند راهبرد مناسبي براي درمان بيماري‌هاي قلبي باشند. در حال حاضر هيچ روش درماني قطعي براي هدف قراردادن سلول‌هاي ايمني و پلاكت‌ها وجود ندارد.
اميد فرخ‌زاد از محققان اين پروژه مي‌گويد: اين پروژه يك مطالعه بين رشته‌اي در حوزه‌هاي فناوري‌ نانو، رهاسازي دارو و بيماري‌هاي قلبي است. درمان‌هاي تركيبي روش‌هاي بسيار مناسبي براي درمان بيماري‌هاي مهم است.
اين گروه تحقيقاتي بايد اين روش را روي حيوانات بزرگتر نظير ميمون، خوك و خرگوش آزمايش كنند. همچنين بحث ايمني اين نانومواد بايد قبل از آزمون باليني روي انسان بررسي شود.
نتايج اين پروژه در قالب مقاله‌اي در نشريه Science Translation Medicine منتشر شده‌است.
علمي **1311**1440
۰ نفر