آثار تاریخی كشف شده بیابان لوت در نوع خود بی نظیر است

بیابان لوت به عنوان اولین میراث طبیعی ایران عصر یكشنبه در چهلمین اجلاس میراث جهانی سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی (یونسكو) در استانبول تركیه به ثبت رسید.
در این نشست پرونده «11 قنات ایرانی»، به عنوان یكی از پرونده های مهم و پیچیده ایران در یونسكو با حمایت و پشتیبانی تمامی كشورهای عضو در فهرست آثار جهانی قرار گرفت.
به گزارش روز دوشنبه روابط عمومی اداره كل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان جنوبی، علی شریعتی منش افزود: از جمله آثار كشف شده می توان به درفش پنج هزار ساله شهداد كرمان اشاره كرد كه قدیمی ترین درفش جهان محسوب می شود.
وی اضافه كرد: موسسه جغرافیایی دانشگاه تهران از سال 46 مشغول مطالعه در دشت لوت بود كه این بررسی‌ها به كشف نمونه‌هایی از اشیا سفالین، فلزی و سنگی دوران قبل از تاریخ این ناحیه انجامید.
وی ادامه داد: ولی این هیات به سبب اشتغال به كارهای مربوط به خود و نداشتن افراد باستانشناس، موفق به گمانه زنی و تجسس بیشتری نشد.
شریعتی منش بیان كرد: هیات مطالعاتی دشت لوت با همكاری اداره كل باستان شناسی در سال 1347 به این منطقه رفت، آنان در این منطقه به تكه سفال‌های متنوع دست یافتند و با كاوش در تپه‌های كوتاه و مسیرهایی كه در لا به لای كلوتها قرار دارند توانست به قبرهای قبل از تاریخ و اشیا ارزنده آن دست یابند.
وی ادامه داد: اشیا و مقبرهای كشف شده در بررسی ده روزه « آقوس »شهداد كه در هفت كیلومتری دشت لوت قرار دارد، اشیا متعددی متعلق به هزاره سوم و سفال‌هایی از هزاره چهارم قبل از میلاد در مقابر مكشوفه بدست آمد.
وی اظهار كرد: این اشیا شامل ظروف سفالین است كه با رنگ‌های قرمز و نقوش مختلف تزیین یافته‌اند كه از لحاظ سبك و شیوه كار با ظروف مكشوفه در بلمپور بلوچستان و خوراب كرمان شباهت كامل دارد.
معاون میراث فرهنگی خراسان جنوبی یادآور شد: همچنین كوزه سفالین نخودی رنگ ظریفی بدست آمد كه روی آن سه نوار قرمز رنگ دیده می‌شود كه حد فاصل این نوارها با تصویر عقاب پرگشوده و خطوط شكسته موازی به رنگ سیاه تزیین شده است.
وی تاكید كرد: نظیر این ظرف سر مرز ایران و پاكستان در تپه‌ای به نام « كولی ماهی» كشف شد كه قدمت آنها به هزاره سوم قبل از میلاد می‌رسد و همچنین با ظروف رنگارنگ شوش قابل مقایسه است.
شریعتی منش در ادامه گفت: در گورهای كشف شده تعدادی ظروف از جنس مرمر و سنگ‌های آهكی خاكستری رنگ كشف شده است كه ظروف مرمر رنگارنگ این ناحیه با اشیای مرمری شوش كه متعلق به هزاره سوم قبل از میلاد است شباهت كلی دارد. وی تصریح كرد: كشف این نوع اشیا در محل مزبور رابطه قوم آقوس را با نقاط دورتری ثابت می‌كند و همچنین ظروف فلزی و تزیینی نیز در این منطقه كشف شده است.
این مسئول بیان كرد: بیابان لوت در شمال شرقی استان كرمان و در میان سه استان خراسان جنوبی، كرمان و سیستان و بلوچستان گسترده شده و حدود 10 درصد وسعت كشور را در بر گرفته است.
به گفته معاون میراث فرهنگی، سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ، بیابان لوت با بیش از 40 هزار كیلومتر مربع (شامل عرصه و حریم) مساحت در حد فاصل استان های كرمان(شهداد)، خراسان جنوبی(دهسلم) و سیستان بلوچستان (نصرت آباد) قرار دارد.
رسانه ها دیروز(یكشنبه) به نقل از محمد حسن طالبیان نوشتند: بیابان لوت از جمله مناطق فراگرم و خشك جهان كه حاصل تحول تاریخ جغرافیا در دوران های مختلف زمین شناسی است.
طالبیان، بیابان لوت و سامانه محیطی آن را دارای ارزش های فراوان با شاخص ترین عوارض محیط طبیعی بیابان های دنیا نظیر ناحیه كلوت ها با داشتن مرتفع ترین یاردانگ های (شیارهای) دنیا ذكر كرد.
به گفته وی گرمترین نقطه كره زمین، بلندترین تپه های ماسه ای و نبكاهای جهان، خندقهای عظیم فرسایشی، شبكه های هیدرولوژیك، چاله های زمین ساختی، پدیده های كم نظیر نمكی و دشت های وسیع ریگی (هامادا)، روستاهای تاریخی و استقرار گاه های انسانی در حاشیه آن با شش هزار ساكن نیز دیده می شود.
وی ادامه داد: این ویژگی ها، نمایشگاه متنوع و ارزنده ای از پدیده های بوم سازگان خشك جهان را ارائه كرده كه می تواند مورد مطالعه دانشمندان، پژوهشگران و زمین شناسان قرار گیرد.
همچنین مهران مقصودی، مسئول تهیه پرونده بیابان لوت قرار گرفتن قطب حرارتی زمین در این بیابان را از دیگر ارزش های ثبت این اثر در فهرست میراث جهانی بیان كرد.
وی گفت: قرار گرفتن بسیاری از محوطه های پیش از تاریخ و تاریخی در عرصه و حریم اثر، وجود محوطه ها و گورستان های دوره مس سنگی و دژ های تاریخی به همراه قنات های زیبا و دیدنی منطقه از دیگر ویژگی های این بیابان است.
وی تاكید كرد: پرونده بیابان لوت بر اساس دو معیار از معیارهای چهارگانه میراث طبیعی شامل پدیده های طبیعی ویژه كه مناطقی با زیبایی های طبیعی استثنایی و اهمیت زیبایی شناسانه را در بر می گیرد و نمونه های برجسته از مراحل عمده تاریخ زمین، فرآیند زمین شناختی مداوم در تكامل عوارض و یا عوارض فیزیوگرافیك و ژئومورفیك است به یونسكو ارائه شد.
2047/