به گزارش روز يكشنبه گروه علمي ايرنا از پايگاه اينترنتي نيويورك تايمز، اين پيشرفت ها سرمايه هاي انبوهي را راهي شركت هاي داروسازي مي كنند و به صدها آزمايش باليني منجر مي شوند.
** ايمونوتراپي
ايمونوتراپي به هر گونه درماني اشاره دارد كه در آن از سيستم ايمني براي مبارزه با بيماري ها از جمله سرطان استفاده مي شود.
برخلاف شيمي درماني كه سلول هاي سرطاني را مي كشد، ايمونوتراپي روي سلول هاي سيستم ايمني عمل كرده و به آنها براي حمله به سرطان كمك مي كند.
**انواع ايمونوتراپي
داروهاي موسوم به 'مهاركننده هاي كنترلي' پرمصرف ترين داروها در ايمونوتراپي براي درمان سرطان هستند و مانع از مكانيسمي مي شوند كه سلول هاي سرطاني براي از كار انداختن سيستم ايمني استفاده مي كنند.
همين امر موجب مي شود كه سلول هاي 'تي' -- يك بخش بسيار مهم در سيستم ايمني -- براي حمله به تومور آزاد شوند.
اداره نظارت بر دارو و غذاي آمريكا چهار مهار كننده كنترلي را تاييد كرده است كه به صورت وريدي تزريق مي شوند.
شكل ديگري از ايمونوتراپي سلول درماني ناميده مي شود. در اين روش سلول هاي ايمني از بيمار گرفته مي شود، تغييراتي به صورت ژنتيكي روي آنها براي كمك به مبارزه با سرطان صورت مي گيرد و پس از تكثير سپس در آزمايشگاه، به صورت تزريقي به بيمار منتقل مي شوند.
اين نوع درمان به صورت فردي (شخصي) براي هر بيمار انجام مي شود و هنوز در مرحله آزمايشي قرار دارد.
اما آنتي بادي ها با فعاليت دوگانه ( Bispecific antibodies) جايگزيني براي سلول درماني هستند و به كارگيري ان مستلزم شخصي سازي درمان براي هر بيمار نيست.
اين آنتي بادي ها پروتيين هايي هستند كه مي توانند به يك سلول سرطاني و سلول تي بچسبند، به طوري كه آنها را به هم نزديك مي كنند تا سلول هاي تي بتواند به سرطان حمله كنند.
يك داروي ارائه شده كه Blincyto ناميده مي شود، براي درمان يك نوع نادر سرطان خون مورد تاييد قرار گرفته است.
نوع ديگر ايمونوتراپي استفاده از واكسن است اما ميزان موفقيت آن كمتر از ساير روش ها است.
برخلاف واكسن هاي دوران كودكي كه هدف از آنها پيشگيري از ابتلا به بيماري هايي مانند سرخك و اريون است؛ هدف از واكسن هاي سرطان درمان اين بيماري پس از ابتلاي فرد به سرطان است.
ايده استفاده از واكسن هاي سرطان تقويت سيستم ايمني براي حمله به سلول هاي سرطاني از طريق روبه رو كردن آن با يك مورد كوچك سرطان است.
**كاربردهاي ايمونوتراپي
برخي مهاركننده هاي كنترلي براي درمان سرطان پيشرفته پوست (ملانوما)، لنفوم، سرطان هاي ريه، كليه و مثانه تاييد شده اند؛ مطالعه اثربخش بودن اين داروها روي بسياري از ديگر انواع سرطان ادامه دارد.
كاربرد سلول درماني نيز تاكنون بيشتر براي سرطان هاي خون مانند لوسمي و لنفوم بوده است.
** ميزان تاثيرگذاري ايمونوتراپي
با وجود كارايي فوق العاده ايمونوتراپي در برخي موارد، اما تاثير ان هنوز به اقليتي از بيماران محدود مانده است.
به طور كلي مهاركننده هاي كنترلي به 20 تا 40 درصد بيماران كمك مي كنند، هر چند تاثير اين داروها در افراد مبتلا به ملانوم مي تواند بيشتر باشد.
برخي بيماران در مرحله پيشرفته سرطان نيز با استفاده از مهاركننده هاي كنترلي، بهبودهايي به دست آورده اند كه چند سال طول كشيده است.
در برخي موارد تركيب دو داروي مهاركننده كنترلي تاثير مضاعف دارد، اما در برخي افراد، اين داروها كاملا بي اثر هستند و يا تاثير موقت دارند.
سلول درماني هم مي تواند در 25 تا 90 درصد بيماران مبتلا به لنفوم و لوسمي بهبودي كامل ايجاد كند كه تاثير آن به نوع سرطان بستگي دارد.
در برخي موارد، اين بهبودها مي تواند سال ها طول بكشد اما در موارد ديگر بيماري در عرض يكسال عود مي كند.
**عوارض جانبي ايمونوتراپي
مهار كننده هاي كنترلي مي توانند مشكلات جدي ايجاد كنند كه اساسا بيماري هاي 'اتو ايمن' (خود ايمن) هستند كه در آنها سيستم ايمني به هر دو بافت سالم و سرطاني حمله مي كند. از عوارض آن بروز التهاب است و در ريه ها مي تواند مشكلات تنفسي ايجاد كند و در روده موجب بروز اسهال شود.
درد مفصل و عضله و آرتريت روماتوئيد از ديگر عوارض جانبي ايمونوتراپي است؛ سيستم ايمني همچنين مي تواند به غده هاي حياتي مانند تيروئيد و هيپوفيز حمله كند.
گرچه اين واكنش ها خطرناك هستند، اما اغلب مي توان آنها را با داروهاي استروئيدي كنترل كرد.
سلول درماني همچنين مي تواند به واكنش هاي جدي و بالقوه كشنده اي منجر شود كه تحريك بيش از حد سيستم ايمني را در پي دارد. اين واكنش ها را معمولا مي توان كنترل كرد اما ممكن است بيماران به درمان در واحدهاي مراقبت ويژه نياز داشته باشند.
علمي**2038**2017
تهران-ايرنا- درمان هاي معروف به ايمونوتراپي از نويدبخش ترين پيشرفت هاي حاصل شده در سال هاي اخير در حوزه تحقيقات سرطان هستند.
