به گزارش روز شنبه گروه علمي ايرنا از روزنامه تلگراف، بر اين اساس، ناتواني ميمون ها در صحبت كردن به دليل تفاوت هايي است كه در ساختار مغزي وجود دارد؛ اين امر نشان مي دهد گفتار انسان ناشي از تكامل منحصر به فرد است و به تفاوت هاي آناتوميك مرتبط با آواسازي ميان انسان ها و پستانداران ربط ندارد.
دكتر 'آصف غضنفر' از دانشگاه پرينستون گفت: ناتواني ميمون ها در صحبت كردن را نمي توان به آناتومي صوتي آنها ارتباط داد بلكه اين موضوع به ساختار مغزي اين حيوانات باز مي گردد.
محققان در بررسي هاي قبلي آناتومي صوتي پستانداران كه روي چند جسد انجام شده بود، نتيجه گرفته بودند كه ميمون ها و شامپانزه ها، در قياس با انسان، قادر به توليد طيف بسيار محدودي آوا هستند.
اما در تحقيق جديد، محققان دانشگاه پرينستون با استفاده از اشعه ايكس ويديوهايي از آناتومي صوتي ميمون ماكاك مانند زبان، لب ها و حنجره آنها تهيه و سپس كارشناسان آزمايشگاه هوش مصنوعي در بلژيك اين اطلاعات را به يك الگوي رايانه اي تبديل كردند كه توانست طيف آوايي يك ماكاك را بر اساس ويژگي هاي فيزيكي پيش بيني و شبيه سازي كند.
گفتار در انسان از يك منبع صوت توليد شده از حنجره نشات مي گيرد كه به واسطه موقعيت هاي مختلف مولفه هاي آناتومي آوايي مانند لب ها و زبان تغيير مي كند.
محققان متوجه شدند كه يك ميمون ماكاك اگر داراي توانايي عصبي براي صحبت كردن بود، مي توانست با دستگاه صوتي خود هر پنج حرف صدادار و حتي جملات كامل را به صورت قابل فهم ادا كند.
لوري سانتوس، استاد روانشناسي در دانشگاه ييل گفت: با توجه به نتايج جديد، اين موضوع كه گفتار انسان از كجا نشات مي گيرد، همچنان يك راز بزرگ است.
علمي*2038
مترجم*درنا محمديان*انتشار: زهره محتشمي پور
تهران-ايرنا- محققان دانشگاه پرينستون در پي يك مطالعه متوجه شدند كه برخلاف تصورات قبلي، آناتومي صوتي ميمون ها قادر به ايجاد گفتار قابل فهم همچون انسان ها است، اما آنها توانايي مغزي مورد نياز براي صحبت كردن را ندارند.
