خلاقیتی در سریال های طنز تلویزیون دیده نمی شود

شهرام خرازی ها روز یكشنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا در مورد سریال ها و مجموعه های طنز تلویزیون گفت: این سریال ها به همان شیوه گذشته تولید و پخش می شوند. تلاش هایی برای نوآوری صورت می گیرد اما بیشتر كپی برداری از نمونه های خارجی است و كمتر خلاقیتی در آن دیده می شود.
وی افزود: در عرصه كمدی سازی از دیرباز چشم به شبكه های خارجی داشته ایم و فقط در برخی مواقع جرقه هایی از بعضی كمدین های ایرانی مانند كارهای مهران مدیری به صورت خلاق و خودجوش دیده ایم.
عضو انجمن نویسندگان و منتقدان سینمایی ادامه داد: كمدین های خلاق كم داریم و قاعده همین است. افرادی كه اكنون كمدی باارزش، قابل دفاع و مخاطب پسند بسازند كه اندیشه ورز هم باشد و مخاطب را به فكر وادارد، معدود هستند.

** تلویزیون به كمدین ها مجال نداد
وی با اشاره به مشكل كمبود كمدی نویس، هنرپیشه كمدی و كارگردان كمدی ساز ادامه داد: البته هر از گاهی در دهه های گذشته جرقه های خوب یا ظهور كمدین های را مانند بهنوش بختیاری یا مهرانه مهین ترابی یا فلامك جنیدی دیده بودیم. تلویزیون می توانست به آنها مجال دهد كه بیشتر كمدی كار كنند ولی این مجال داده نشد و این افراد به شبكه نمایش خانگی سوق داده شدند.
خرازی ها تصریح كرد: تلویزیون در عرصه كمدی سازی خیلی موفق نبوده و به جرقه ها و موارد خاص دل خوش كرده است؛ هر چند سال یكبار یك سریال كمدی ساخته كه ماندگار شده اما بیشتر سریال های كمدی برای پركردن آنتن و با هدف مالی ساخته می شوند.
وی افزود: تهیه كنندگان و كارگردانان كمدی اندكی برای كار كمدی ارزش قائل بودند و در درجه اول هدف آنها ارائه كار ارزشمند هنری و اندیشه ورز بوده است؛ نمونه ای از كارهای فاخر، درست و قابل دفاع كارهای مجموعه «كاكتوس» ساخته محمدرضا هنرمند است.

** كمدی سازی در همه جای دنیا دشوار است
خرازی ها در پاسخ به این سوال كه آیا كمدی سازی در تلویزیون ایران دشوار است یا به طور كلی همه شبكه های تلویزیونی با این مشكل روبرو هستند، گفت: كمدی سازی در تلویزیون كار سختی است زیرا اشك تماشاگر را با چند حادثه مانند مرگ و ...می توان درآورد. اما به طور كلی كمدی سازی در ایران در مقایسه با كشورهای دیگر به دلیل رعایت برخی مسائل سخت تر است زیرا نمی توان وارد حیطه های مختلف شد.
وی ادامه داد: كمدی ساز و كمدی نویس به همین دلیل با چالش های خاصی روبرو می شود، هر چند رعایت برخی مسایل نیز لازم و ضروری است.

** خط قرمزها در تلویزیون باید تغییر كنند
این منتقد سینما و تلویزیون با اشاره به تولید پررونق آثار كمدی در شبكه نمایش خانگی افزود: این امر نشان می دهد مردم آثار كمدی را می پسندند و كار در شبكه نمایش خانگی به دلیل كمرنگ تر بودن خط قرمزها راحت تر است.
وی تاكید كرد: خط قرمزها در تلویزیون باید كمی تغییر كنند. خط قرمزهای تلویزیون با خط قرمزهای شبكه نمایش خانگی متفاوت است. از سال های طولانی مرتب مشغول پژوهش هستیم اما اتفاق خاصی نیافتاده و همان كمدی های دهه 80 در دهه 90 هم تولید می شوند.

** آموزش كمدی نویسی در دانشگاه ها وجود ندارد
خرازی ها در پاسخ به این سوال كه اتكای تلویزیون به تك استعدادها و افراد درست است یا نه نیز گفت: اتكا به افراد دور از انتظار نیست زیرا شمار كمدی نویس ها و كارگردان های كمدی در دنیا كم است.
وی افزود: همچنین در دانشگاه ها، دانشجویان رشته های مرتبط از جمله ادبیات نمایشی و فیلمنامه نویسی، مبحث كمدی به خوبی آموزش داده نمی شود. در آموزش های تئوری و عملی باید بیشتر كار و بصورت گرایش های تخصصی رشته ها و واحدهای دانشگاهی كمدی نویسی تدریس شود.
خرازی ها گفت: ضمن اینكه در فضای آكادمیك و كلاس های فیلمنامه نویسی خارج از دانشگاه هم كمدی نویسی را باید آموزش دهیم.
وی با بیان اینكه افرادی مثل امیرمهدی ژوله و خشایار الوند نسل جدیدی از كمدی نویس ها هستند، افزود: این افراد نیز نتوانستند انقلابی در كمدی نویسی ایجاد یا آن را متحول كنند بلكه تا حدی آن را ارتقا داده اند.

** تلویزیون نمی تواند به هر تازه واردی اجازه كمدی نویسی بدهد
این منتقد و نویسنده سینما و تلویزیون افزود: بطور كلی ورود كمدی نویس به تلویزیون معادله ای پیچیده و چندوجهی است. اول اینكه فرد باید قلم خوبی داشته باشد و بتواند اندیشه خود را دراماتیزه و برای ورود به تلویزیون تلاش كند اما از طرف دیگر تلویزیون هم باید به این مطالبات پاسخ دهد.
وی تاكید كرد: اما درهای تلویزیون به روی افراد جدید نیمه باز است و عبور از این در نیمه باز به مقداری تلاش نیاز دارد. اما اینكه انتظار داشته باشیم هر تازه وارد و نوقلمی كمدی بنویسید انتظار درستی نیست؛ بارها شاهد بودیم در برخی سریال های كمدی مسائل حساس پیش كشیده شده است اما می شود با سعه صدر و دقت بیشتر افراد را گلچین و انتخاب كرد و این اتفاق به صورت كمرنگ افتاده است.
خرازی ها همچنین به نقش تهیه كننده های بخش خصوصی اشاره كرد و گفت: تهیه كننده ها هم باید در پی كشف استعدادهای نونویس باشند و آنها را به سیما معرفی كنند. تهیه كننده ها معمولا در دیگر كشورها استعدادها را كشف و حاصل كار آنها را روی آنتن شبكه های تلویزیونی قرار می دهند اما در ایران تهیه كننده فقط می خواهد محصولی را تحویل تلویزیون دهد و سود ببرد.
فراهنگ ** 9157 ** 1071 ** خبرنگار: منصوره شوشتری** انتشار دهنده: امید غیاثوند