بیماری خطرناك آنفلو آنزای فوق حاد پرندگان را بهتر بشناسیم

آنفلوانزای فوق حاد پرندگان یك بیماری ویروسی دارای 3 نوع تیپ C,B,A است ، در پرندگان فقط تیپ A می تواند ایجاد بیماری و تلفات گسترده در حد صد در صد داشته باشد ، این تیپ علاوه بر پرندگان ، سایر حیوانات از جمله خوك، اسب و همچنین انسان را نیز درگیر می نماید.
مخازن بیماری:
پرندگان وحشی و آبزی می توانند بدون اینكه خود مبتلا به بیماری شوند، ویروسهای این آنفلوانزا را با خود جابجا كنند، خوك به عنوان میزبان واسط ویروسهای آنفلوانزای پرندگان و پستانداران عمل می كند .
میزبانها ( پرندگان حساس به بیماری):
مرغ و خروس، بوقلمون، مرغ شاخدار، پرندگان زینتی، پرندگان وحشی و شتر مرغ از پرندگان حساس به این بیماری هستند.
علائم بیماری در پرندگان :
شروع ناگهانی تلفات بالا با روند افزایش در گله، انتشار ناگهانی بیماری در گله؛ بیحالی شدید، پژمردگی و دور هم جمع شدن گله؛ كاهش شدید مصرف دان؛ افت ناگهانی و شدید تولید روزانه؛ علائم تنفسی حاد؛ سیاه شدن و خونریزی تاج، ریش و ساق پا.
نحوه انتقال بیماری:
تماس با پرندگان وحشی و پرندگان آبزی آلوده؛از طریق كفش، لباس، خودرو، آب، دان و مدفوع و بستر آلوده؛ سگ و گربه به عنوان ناقلینن مكانیكی؛ تهیه دان از منابع غیر مطمئن بخصوص كانونهای آلوده؛ پراكنده شدن كود مرغداری به محیط اطراف؛
عدم پاكسازی و ضد عفونی كامل محل نگهداری مرغ و لوازم و تجهیزات قبل از پرورش جوجه.
راههای پیشگیری از بیماری:
جلوگیری از ورود پرندگان وحشی به محل نگهداری مرغ از طریق نصب توری و ترمیم خرابیهای آن؛ رعایت اصول بهداشتی و امنیت زیستی در مرغداری های صنعتی؛ ضد عفونی كامل محل پرورش مرغ و تجهیزات آن قبل از جوجه ریزی؛ ممانعت از ورود حیوانات دیگر به عنوان ناقلین مكانیكی به محل پرورش مرغ؛ اعلام هر نوع كاهش شدید مصرف دان، كاهش شدید تولید یا افزایش تلفات به نزدیكترین پست دامپزشكی.
توصیه های مهم بهداشتی:
خودداری از شكار و نگهداری پرندگان مهاجر و بومی آبزی؛
اهالی روستاها از رها نمودن مرغهای بومی و دیگر ماكیان بصورت چرای آزاد خودداری و آنها را در مكانهای سر پوشیده نگهداری نمایند چون امكان انتقال بیماری به طیور بومی از طریق تماس با پرندگان وحشی وجود دارد.
صاحبان طیور بومی در صورت مشاهده تلفات ، مراتب را سریعا به نزدیكترین پست دامپزشكی اعلام نمایند؛
راههای انتقال بیماری‌:
بیماری از طریق تماس با مدفوع ، خون ، ترشحات تازه مجاری تنفسی پرندگان بیمار و محیط زیست آلوده ، انتقال می یابد.
علایم بالینی
الف) دیگر علایم این بیماری در پرندگان مبتلا :
بیماری آنفلوآنزای فوق حاد پرندگان ، یك بیماری كشنده با انتشار سریع در پرندگان است كه تحت شرایطی مناسب به انسان نیز منتقل می شود.
بی اشتهایی ، اشكال در تنفس با یك صدای خاص تنفسی ، اسهال سفید و سبز، افت شدید تولید تخم، تیرگی تاج به همراه خونریزی در ریش و ساق پا، پژمردگی شدید پرندگان ، آبریزش از چشم و بینی و افزایش شدید مرگ و میر پرندگان.
ب) علایم در انسان شامل :
تب ، سرفه ، گلودرد، درد عضلات ، احساس كسالت، عفونت چشم و ریه ها ، تنگی نفس، خلط خونی و اسهال.
مخازن بیماری:
پرندگان مهاجر به ویژه اردك و غاز، جوجه ها ، بوقلمون ، قو ، چنگر، خوتكا و سایر پرندگان وحشی كه می توانند این ویروس را به پرندگان خانگی منتقل كرده و سپس به انسان نیز انتقال دهند.
به محض مشاهد موارد مشكوك باید سریعاً آن را به مراكز بهداشتی و دامپزشكی گزارش كرد.
رعایت اصول بهداشتی و توصیه های پیشگیرانه بسیار ضرورت دارد.
پیشگیری و توصیه های بهداشتی :
از شكار و صید پرندگان وحشی مهاجر نظیر اردك و غاز، چنگر ، خودكا، قو و... تماس نزدیك با آنها به دلیل احتمال ناقل بودن شان جداً خودداری كنید.
از عرضه ، خرید و نگهداری پرندگان وحشی مهاجر زنده و ذبح و آماده سازی آنها برای مصرف غذایی و نیز از مصرف فرآورده های پرندگان مهاجر پرهیز كنید.
از پراكندن پر، روده و ضایعات پرندگان كشتاری در محیط جداً خودداری كنید.
از رها سازی پرندگان اهلی در اطراف بركه ها و آب بندانها و كشتزارهای برنج آب تخت شده كه می تواند محل تجمع پرندگان وحشی مهاجر باشد خودداری كنید.
گوشت مرغ مصرفی خود را از مراكز مجاز كه به صورت بهداشتی آن را عرضه می كنند تهیه كنید.
از عرضه و خرید پرندگان زنده اهلی و وحشی در بازارهای روز خودداری كنید.
تهیه و انتشار : نصراله ابراهیمی
6070