روزنامه آمریكایی در سرمقاله دیروز (جمعه) خود درباره این سخنان افزود: ترامپ در نطق خود در عوض آنكه بهترین ها را برای به كرسی نشستن آرمانهای آمریكا آرزو كند، تعبیری خیالی از آمریكا ارائه داد و این گونه وانمود كرد كه آمریكا زیر قولش كه دلالت بر استیلای نظامی كشور و ثروتمند شدن طبقه متوسط جامعه داشت، می زند و گفت 'كشور هدف تاخت و تاز كشورهایی قرار گرفته است كه محصولات ما را تولید می كنند و شركتهای ما را می دزدند و مشاغل ما را نابود می كنند'.
ترامپ یك اغراق گویی بزرگتری هم كرد و از 'كشتار' در داخل كشور صحبت كرد.
ترامپ از این وضع زوال آمریكا بشدت اظهار تاسف كرد و آن را خیانت به كشور دانست.
ترامپ با این تصویر تاری كه از وضع كنونی جامعه آمریكا ارائه داد، در واقع علنا به چهار رئیس جمهوری قبلی كشور، كه همگی در مراسم سخنرانی افتتاحیه ریاست جمهوری وی حضور داشتند و پشت سرش در جایگاه نشسته بودند، توهین كرد. این روسای جمهوری كه هم از دمكراتها بودند، هم از جمهوریخواهان، ناچار بودند موضوع مكزیك را و شاید هم سوئد و یا چین را در اولویت درجه اول دستور كار خود قرار دهند.
اما ترامپ خود را یك منجی عرضه كرد، رهبر یك جنبش تاریخی كه جهان تا حال مانند آن را تجربه نكرده است.
ترامپ اعلام كرد كه او اولویتی متفاوت شامل 'نخست آمریكا، نخست آمریكا' دارد.
درست است كه نمی توان از ترامپ انتظار چندان زیادی داشت، اما به هر جهت شروع كار ریاست جمهوری وی چیزی فوق نومیدی بود.
او با ملتی سخن گفت كه الآن نیاز به آن دارد كه از تفرقه ای كه از دوران انتخابات به جا مانده است، بگذرد، تفرقه ای كه خود ترامپ نه چندان اتفاقی عامل آن بود.
تصویری كه رئیس جمهوری ترامپ روز جمعه از خود عرضه كرد، بیشتر یك ترامپ نامزد ریاست جمهوری بود كه حال از بد روزگار سكان قدرت در كاخ سفید به دستان او افتاده است و ابدا هم تصمیم ندارد در روحیه دادن منحصرا به سفیدپوستان كه خود را رنجیده خاطر و دلواپس می یابند، كوتاه بیاید.
رئیس جمهوری جدید تاریخ آمریكا را بازنویسی كرد.
در این بازنویسی پر درد و عذاب، ترامپ ابدا توجهی به بی عدالتی های گذشته نكرد، ضمن آنكه انعطاف پذیری اقتصادی و دستاوردهای اجتماعی دهه های گذشته را هم بكلی از یاد برد.
ترامپ در فرازی از صحبت هایش نشان داد كه اسطوره او یك حقیقت مسلم است.
ترامپ در صحبتهایش مانند سیاستمداران دوران سالهای دهه 1980 صحبت كرد و قول داد كه 'ملت را از تن پروری بیرون و به پای كار بیاورد'. این صحبت او ما را به یاد سیاست كاهش مزایای 'مساعده های موقت برای خانواده های نیازمند' انداخت، كه باعث شد ظرف مدت 20 سال بین سالهای 1996 تا 2016 بیشتر از 70 درصد كاهش پیدا كند و به 1.2 میلیون تن برسد.
ترامپ از بیكاری سخن گفت، در حالیكه توجه ندارد كه نرخ بیكاری از 10 درصد در سال 2009 یعنی اوج دوران ركود اقتصادی كشور به میزان قابل توجهی كاهش پیدا كرده است و در سال 2016 به زیر 5 درصد رسید.
ترامپ به كارخانه های تعطیل شده اشاره كرد و آن را عامل ریزش اشتغال در كشور به سود شركتهای كشورهای خارجی قلمداد كرد.
اما طبق گزارش 'اداره آمار كار' حتی با وجود آنكه مشاغل تولیدی از سال 1987 حدود پنج میلیون افت پیدا كرده اما خروجی تولید بیشتر از 86 درصد رشد داشته است. تجارت هم در همین قلمرو جای می گیرد و همینطور اتوماسیون.
ترامپ یك اظهار نظر گمراه كننده دیگر هم بیان كرد و گفت 'واشنگتن به ارتشهای سایر كشورها كمك هزینه می دهد، در حالیكه دستگاه نظامی خود ما بی پول مانده است'.
اما واقعیت این است كه آمریكا بیشترین هزینه نظامی را در سطح جهان دارد و مخارج نظامیش بیش از مجموع هزینه های مشابه هفت كشور جهان از جمله چین و روسیه است. هزینه های جاری در واقع خیلی بیشتر از هزینه هایی است كه قبل از واقعه 11 سپتامبر صورت گرفت .
ترامپ دچار یك توهم آخرالزمانی هم شد و گفت كه آمار جرم و جنایت در شهرها بالا رفته است و قول داد 'ریخته شدن خون آمریكایی ها همین الآن و همین جا متوقف می شود'.
اما واقعیت این است كه آمار جرم و جنایت در كشور نوسان دارد و نشان می دهد كه جرم و جنایت الآن در كشور بسیار كمتر از چند دهه گذشته است. یكی از علل وقوع جرائم هم در دسترس بودن اسلحه در دستان مردم است. اما گویی ترامپ اصلا به چاره كار هیچ عقیده ای ندارد. مشخص است كه یكی از حامیان مالی ترامپ در تبلیغات انتخاباتی 'انجمن ملی سلاح' (National Rifle Association) بود.
هیچ آهنگی در كلام ترامپ وجود نداشت و این كلام عاری از متانت در خور شأن یك رئیس جمهوری بود.
ترامپ قول داد كه غرور ملی ما را به حركت در خواهد آورد، افق نگاه ما را اوج خواهد داد و دسته بندی های ما را خواهد زدود.
اما او چیزی راجع به مرتفع ساختن نیازهای كاربردی ملت و اجرای موثر حقوق مدنی و اصلاح كار پلیس توسط وزارت دادگستری، كه او بر آن نظارت خواهد كرد، نگفت.
درك دیدگاه انحرافی ترامپ از گذشته و حال، كار بسیار سختی است. ولی یك شور و اشتیاق وصف ناپذیر در ترامپ برای بیان این آرمان خود موج می زد؛ اینكه 'بیایید آمریكا را دوباره بزرگ كنیم' .
اشتیاق پرشور ترامپ برای تحقق این آرمان، آن هم در این مقطع كه ملت نومید و سرخورده است و حسرت آن را دارد كه با ترامپ از این وضع خلاص شود، قابل ملاحظه است.
به دنبال این بیان ترامپ، مردم و حضار در جمع همه به وجد آمدند و بارها او را با كف زدن هایشان تشویق كردند، بخصوص او وقتی سوگند یاد كرد كه 'جهان متمدن را علیه تروریسم رادیكال اسلامی با هم متحد سازد و این تروریسم را از چهره زمین پاك كند'، بشدت مورد تشویق همگان قرار گرفت.
ترامپ از تریبونی كه مردم فروتنانه مقابل او ایستاده اند و بطور سنتی همه روسای جمهوری هم از آن در مقام یك شهروند عادی می ایستند، لاف زنی آغار كرد و گفت كه در كشور تحت اداره او 'شغل هایمان را بازخواهد گرداند' و 'مرزهایمان را بازخواهد گرداند' و 'ثروتمان را بازخواهد گرداند' و 'رویاهایمان را باز خواهد گرداند'.
این كشور چالش های خود را دارد و ما با اشتیاق فراوان آرزومندیم ترامپ همه آنها را بخوبی رفع كند.
اما آمریكا قبل از روز جمعه ای كه گذشت هم رویاهایی داشت. آمریكا قبل از این كه ترامپ رئیس جمهوری شود هم بزرگ بوده است و آمریكایی ها با كمك او و یا اگر لازم باشد به رغم نادانی او، راههایی پیدا خواهند كرد تا در سالهای پیش رو آمریكا را بزرگتر از این كه هست سازند.
دونالد ترامپ ظهر دیروز (جمعه) به وقت محلی، در مقابل كنگره آمریكا در شهر واشنگتن، به عنوان 45مین رئیس جمهوری آمریكا سوگند یاد كرد.
اروپام**1591**1479
مترجم:اقدس السادات حسینی **انتشاردهنده:حسن سالك رضائی
تهران - ایرنا - نیویورك تایمز نوشت: رئیس جمهوری ترامپ در نطق تحلیف خود، چنان چشم اندازی زمخت و بدتركیب و مایوس كننده و به دور از واقعیات تاریخی از كشور آمریكا ارائه داد، كه نه تنها راه را بر هر امیدواری به دل بست، بلكه فقط بر شك و گمان ها افزود.