نمایش «دیابولیك: رومئو و ژولیت»؛ روایتی متناقض از عاشقانه های امروزی

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر در جشنواره بین المللی تئاتر فجر، میزبان نمایش «دیابولیك: رومئو و ژولیت» كاری از گروه تئاتری بازی و نویسندگی محمد چرمشیر بود.
این نمایش كه به تازگی در همین سالن اجرای عمومی خود را پشت سر گذاشته، در دو بخش مسابقه تئاتر جوان و مسابقه تئاتر بین الملل در جشنواره نیز حضور دارد و به همین مناسبت در دو اجرا (18:30 و 20:45) به صحنه رفت.
«دیابولیك: رومئو و ژولیت» روایتی نو از نمایش «رومئو و ژولیت» ویلیام شكسپیر ارائه می دهد و به همان اندازه كه نام آن برای مخاطب به دلیل اسامی رومئو و ژولیت آشناست عنوان «دیابولیك» از آن آشنایی زدایی می كند.
دیابولیك كلمه ای با ریشه ای لاتین به معنای اهریمنی و شیطانی است و در زبان های انگلیسی و فرانسه امروز نیز استفاده می شود.
پیش از آغاز نمایش در مجموعه ایرانشهر، آتیلا پسیانی به سالن انتظار آمد و از همه خواست پیش از ورود به سالن تلفن های همراه خود را خاموش كنند؛ در حین ورود حضار به سالن نیز كاملا مراقب بود تلفن همراه كسی روشن نباشد و به سرعت در مورد تلفن های روشن تذكر می داد.
پیش از آغاز نمایش كه با تاخیری حدود 10 دقیقه ای همراه بود، وی به علاقه مندان خوش آمد گفت و افزود: به هر سالن نمایش دیگری می روید سفیر این نوع نگاه باشید و به تماشاگران بگویید موبایل خود را خاموش كنند؛ من 80 دقیقه طلایی بدون موبایل به شما می دهم.
در حالیكه سخنان وی همزمان به زبان انگلیسی نیز ترجمه می شد، نمایش ویدئویی همزمان دیالوگ ها روی دیوارهای سالن نیز دیده می شد، هر چند برای افراد نشسته روی بالكن دیدن این دیالوگ ها سخت بود.
شروع تئاتر با بازیگرانی كه داخل كفن روی صحنه خوابیده بودند نشان می داد در دنیای مردگان به سر می بریم و همین آغاز نشان می دهد با نمایشی متفاوت از روایت كلاسیك رومئو و ژولیت روبرو هستیم.
در ادامه نمایش و پس از آنكه لورنس كشیش (با بازی خوب اصغر پیرانی) مردگان را از خواب بیدار كرد؛ داستان تقابل دو خانواده (رومئو)«مونتاگو» و (ژولیت)«كاپولت» روایت شد. در ادامه كشته شدن «تیبالت» پسرعموی ژولیت توسط رومئو و آشنایی رومئو و ژولیت و عاشق شدن آنها به هم نشان داد خط روایی داستان رومئو و ژولیت شكسپیر رعایت شده اما با چنان تفاوت هایی اساسی.
دو خانواده كه در این نمایش با هم دشمنی دارند، بیشتر گانگسترهای امروزی در نیویورك یا مافیای ایتالیا را با آن لباس های سیاه و اشاره هایی كه به فروش مواد می شود به یاد می آورند. ضمن اینكه مصرف مواد توسط همه شخصیت ها از رومئو تا لورنس كشیش، نشانه دیگری مبنی تقابل گروه های قاچاقچی در دل این داستان تراژدی اما عاشقانه را به یاد می آورد.
در پایان نمایش و پس از كشته شدن رومئو توسط كاپولت بزرگ (پدر ژولیت با بازی بهرام افشاری)، لورنس كشیش، ژولیت را می كشد و والدین نیز با خونسردی مرگ فرزندان خود را نظاره می كنند.
از میانه های نمایش، كارگردان شخصیت ها را با یك گوشی تلفن همراه كه روی موناپد ثابت شده وارد سالن می كند؛ اقدامی كه دلیل آن به هیچ وجه برای مخاطب روشن نمی شود.
در نمایشی كه تركیبی از روایت قدیمی با همه نوع نشانه از تئاتر نو است و شخصیت ها با قمه یكدیگر را می كشند و میراث دار چاقوهای پدران برای كشتن دشمنان خود هستند؛ این سوال به ذهن می رسد كه تصویرگرفتن به این شكل چه هدفی را دنبال می كند.
از دیگر نكات مورد سوال در این نمایش طراحی نسبتا عجیب شخصیت رومئو با بازی نوید محمدزاده است؛ شخصیتی عصبی با مایه هایی از شیطنت های رایج گنده لات ها كه بعضی از حركات او برای مخاطب آشنا به تئاتر هم مهفومی ندارد.
موسیقی روی صحنه كه تركیبی از موسیقی های ضبط شده مانند گذر قطار و موسیقی های زنده از جمله نی انبان و سازهای الكترونیكی است به ساخت فضا در حد زیادی كمك می كند.
اما در مورد طراحی لباس با آنكه همه شخصیت ها از نظر روانشناختی و رفتاری در یك سطح هستند و هر یك به دنبال كشتن طرف مقابل است و نشانه هایی از اهریمن در همه آنها دیده می شود، تنها ژولیت با لباسی به رنگ متفاوت و سفید حاضر می شود كه برای شخصیتی با انواع بدرفتاری ها و در نقش شهرآشوب داستان باز هم كمی عجیب می رسد.
در پایان بخشی از استقبال مخاطبان از این نمایش، پربودن سالن و تشویق های مكرر در پایان اجرا را باید از روی منطق به نام آشنای كارگردان، نویسنده و هنرپیشه ها نسبت داد، به ویژه كه پسیانی عنان كار دو نقش اول را به نوید محمدزاده هنرپیشه مشهور این روزهای سینما و تئاتر ایران و ستاره پسیانی هنرمند گزیده كار سینما و حتی تلویزیون سپرده است.
سی وپنجمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر از یكم تا 12 بهمن ماه به دبیری سعید اسدی برگزار می شود.
فراهنگ ** 9157 ** 1071 **1561** خبرنگار: منصوره شوشتری ** انتشاردهنده: مژگان توانا