ذخیره‌سازی انرژی درساختمان به كمك پلیمرهای هوشمند

به گزارش روزشنبه گروه علمی ایرنا ازستاد ویژه توسعه فناوری نانو، بهروز محمدی خوشرج از محققان این طرح گفت: پلیمرها درصنایع مختلفی ازجمله ساختمان سازی، نساجی، الكترونیك، كشاورزی و پزشكی كاربرد دارد.
وی بیان كرد: دردنیای امروزی تأمین انرژی مورد نیاز فعالیت‌های روزمره یكی از عوامل اقتصادی بسیار مهم محسوب می‌شود، به همین دلیل یافتن راه‌های پیشرفته‌ تولید انرژی‌های تجدیدپذیر و پاك، ضرورت بالایی دارد.
به گفته وی، پلیمرهای اِن كپسول شده با مواد تغییر فازدهنده (PCMs)، به عنوان یك منبع انرژی تجدید پذیر و پاك، موضوع روز بسیاری از تحقیقات در جوامع صنعتی و توسعه یافته است، مواد تغییر فاز دهنده، به موادی گفته می‌شود كه می‌توانند بر اثر ایجاد تغییر فاز، انرژی را جذب، ذخیره و یا دفع كنند.
وی ادامه داد: استفاده از مواد تغییر فاز دهنده (PCMs) بیشترین سهم را در صنعت ساختمان سازی، در مقایسه با سایر كاربردهای آن، به خود اختصاص داده است، هدف از انجام این پژوهش نیز تولید این دسته‌ از پلیمرهای هوشمند ذخیره ساز انرژی، جهت استفاده در صنایع ساختمان سازی بوده است.
محمدی خوشرج در معرفی نمونه‌های ساخته شده عنوان كرد: در این پروژه نسل جدیدی از مواد تغییر فازدهنده از مواد زیستی سنتز شده است، این مواد درون یك پوسته‌ پلیمری ان كپسوله شده و عملكرد آن در داخل ساختمان مورد آزمایش قرار گرفت، نتایج حاصل از آزمون‌های ترموگراف نشان دهنده‌ ذخیره سازی انرژی درون این پلیمرها بوده است، بدین ترتیب با به‌كارگیری این پلیمرها، روزانه تا حدود 20% در مصرف انرژی ساختمان صرفه جویی می‌ شود، بنابراین هزینه‌ ساخت این پلیمر از دیدگاه اقتصادی توجیه پذیر است.
وی ادامه داد: انرژی خورشید درتمام اوقات روز در دسترس نیست، در نتیجه ذخیره سازی انرژی خورشیدی با استفاده از PCM ها می‌تواند بخش مهمی از نیازهای گرمایشی ساختمان را در طی شب و فصل‌های سرد سال مرتفع سازد، افزون بر این، به كمك این مواد انرژی‌های محیط در پلیمرهای هوشمند ذخیره شده و بدون نیاز به صرف هزینه جهت تولید انرژی، صرف گرمایش شخص، تجهیزات حساس الكترونیكی و پزشكی نیز می شود.
وی افزود: محصول سنتزی به هردو شكل لاتكس و پودری شكل، قابل استفاده در انواع مصالح ساختمانی و با هدف ذخیره سازی انرژی خواهد بود.
بهروزمحمدی خوشرج، دكتر حیدر رنجبر و مهندس فردین سید نجفی از پتروشیمی تبریز در انجام این تحقیقات همكاری داشته‌اند، نتایج این كاردر مجله Energy and Buildings با ضریب تأثیر97.2 منتشر شده است.
علمی** 9340**1440
دریافت كننده : منیر ابراهیمی زاده**انتشاردهنده:معصومه گلشن