حزب 'شین فین' پیشگام انتخابات زودهنگام پارلمانی ایرلندشمالی

به گزارش ایرنا، مردم ایرلندشمالی روز پنجشنبه گذشته برای ششمین بار از سال 1998 میلادی، بار دیگر برای برگزیدن 90 نماینده پارلمان محلی این منطقه كه بخشی از بریتانیا شمرده می‌شود، به‌پای صندوق‌های رأی رفتند.
براساس گزارش های منتشر شده در جریان این انتخابات، درمجموع 812 هزار و 783 نفر از مردم ( 68.78درصد از واجدین شرایط) شركت كردند كه نسبت به آخرین انتخابات پارلمانی در ایرلند شمالی كه در ماه 'می ' سال 2016 میلادی صورت گرفت، بیش از 10 درصد افزایش نشان می‌دهد.
یك‌میلیون و 254 هزار و 709 نفر واجد شرایط برای رأی‌دهی در این انتخابات ثبت‌نام كرده بودند كه در مقایسه با انتخابات پیشین در سال 2016 میلادی، 2.1 درصد كم‌تر شده بود.
در این انتخابات زودهنگام كه در پی انحلال پارلمان ایرلند شمالی و فروپاشی دولت ائتلافی 'آرلن فاستر' رهبر حزب دمكراتیك وحدت طلب، صورت گرفت، در كل 228 نامزد از دو حزب اصلی 'دمكراتیك وحدت طلب ' و ' شین فین' و شش حزب دیگر شركت كرده بودند.
براساس نتایج اولیه اعلام‌ شده، تاكنون حزب شین فین به رهبری 'میشل اونیل' 18 كرسی، حزب دمكراتیك وحدت طلب به رهبری 'آرلین فاستر' 11 كرسی، حزب 'اتحاد ایرلند شمالی' به رهبری 'نائومی لونگ' 4 كرسی، حزب' اتحادیه اولستر' به رهبری 'مایك نسبیت' 3كرسی و حزب سوسیال دمكرات و كارگر به رهبر 'كولم ایستود' 3 كرسی بدست آورده اند.
خانم 'میشل اونیل' رهبر حزب شین فین ایرلندشمالی از جمله نامزدهایی است كه در این مرحله به پارلمان محلی ایرلندشمالی كه پیش از این دارای 108 كرسی بود، راه یافته است.
اما 'آرلین فاستر' رهبر حزب دمكراتیك وحدت طلب و وزیر اول سابق ایرلندشمالی، برخلاف انتظار به دلیل نرسیدن آرای او به حد نصاب، به دور دوم انتخابات راه یافته است.
به گفته تحلیل گران، در جریان این انتخابات كه از زمان عقد پیمان صلح 'جمعه نیك' و انتقال بخشی از قدرت پارلمان ( وستیمنستر) از لندن به بلفاست در سال 1998 میلادی، ششمین انتخابات مجمع قانون‌گذاری ایرلندشمالی بشمار می آید، انتظار می رود كه احزاب دمكراتیك وحدت طلب و شین فین بار دیگر بیشترین كرسی‌ها را به دست آورند كه در این صورت، باز هم این دو حزب مجبور هستند برای تشكیل یك دولت ائتلافی جدید به پشت میز مذاكره بنشینند كه این به معنای ادامه بحران سیاسی در این منطقه است.
حكومت محلی و ائتلافی ایرلندشمالی در 27 دی‌ ماه گذشته به دنبال بروز بحران و بن سیاسی متعاقب استعفای 'مارتین مك گینس' رهبر سابق حزب'شین فین' از معاونت سر وزیری، دچار فروپاشی شد.
این فروپاشی پس ‌از آن صورت گرفت كه حزب شین فین اعلام كرد كه هیچ فردی دیگری را برای جانشینی مارتین مگ گینس معرفی نمی‌كند.
استعفای 'مك گینس' فرمانده سابق ارتش جمهوری‌خواه ایرلند ( بازوی نظامی شین فین ) از معاونت 'آرلن فاستر' سر وزیر ایرلندشمالی و رهبر حزب دمكراتیك وحدت طلب، سبب شد دولت ائتلافی ایرلندشمالی پس از 10 سال از هم فروبپاشد و سبب بحران سیاسی در این منطقه شود.
تنش به وجود آمده میان دو حزب دمكراتیك وحدت طلب و شین فین، بر سر طرحی با هزینۀ 500 میلیون پوند برای استفاده از انرژی‌های نو و تجدید پذیر در ایرلندشمالی آغاز شد.
شین فین می‌گوید اجرای این طرح علاوه بر وارد آوردن خسارات مالی به مردم، به حزب دمكراتیك وحدت طلب كه طرفدار پیوستن به بریتانیا است، امكان داده است میلیون‌ها پوند درآمد كسب كند.
در صورتی‌كه این دو حزب نتوانند پس از انتخابات كنونی مجددا تشكیل حكومت ائتلافی دهند، دولت 'ترزا می' گزینه اندكی در پیش رو برای حل این بحران خواهد داشت و از جمله گزینه هایش تعلیق حكومت محلی ایرلندشمالی و اعمال حاكمیت وستمینستر خواهد بود.
حزب شین فین (Sinn Féin) در حال حاضر علاوه بر داشتن چهار كرسی در مجلس عوام، در پارلمان محلی ایرلند ( قبل از انحلال) دارای 28 كرسی و در پارلمان اروپا برخوردار از یك كرسی است.
«جری آدامز» از سال 1983 میلادی تاكنون رهبری شین فین در كل ایرلند را بر عهده دارد و رهبر شاخه ایرلندشمالی آن برعهده 'میشل اونیل ' است.
میشل اونیل، 40 ساله و وزیر بهداشت دولت محلی ایرلند شمالی، در اواخر ژانویه گذشته به دنبال كنارگیری 'مارتین مك گینس' از رهبری حزب شین فین، به عنوان جانشین او انتخاب شد.
حزب دمكراتیك وحدت طلب ( the Democratic Unionists) نیز كه در حال حاضر بزرگ‌ترین حزب ایرلندشمالی بوده و ضمن داشتن هشت كرسی در مجلس عوام، دارای 38 كرسی از 108 كرسی مجلس محلی ایرلندشمالی ( قبل از انحلال) و یك كرسی در پارلمان اروپا است.
ایرلندشمالی واقع در شمال جزیره ایرلند در حال حاضر به همراه انگلیس، اسكاتلند و ولز، كشور بریتانیا را تشكیل می‌دهد.
ایرلندشمالی، پارلمان خاص خود را دارد و در محلی به نام 'استورمونت' در شهر بلفاست قرارگرفته است.
تشكیل این مجمع و دولت ائتلافی ایرلندشمالی نیز ازجمله نتایج صلح موسوم به 'جمعه نیك ' بشمار می‌آیند.
بحران ایرلندشمالی از سال 1968 آغاز شد و تا 1998 میلادی كه دولت كارگری به رهبری 'تونی بلر' توافق صلح را امضاء كرد، ادامه داشت. در این سه دهه بیش از 3600نفر كشته و حدود 50000 نفر زخمی شدند.
اما فضای سیاسی ایرلندشمالی به‌رغم پایان درگیری‌های مسلحانه، همچنان میان جمهوری خواهان و طرفداران دولت مركزی انگلیس موسوم به اتحادگرایان تقسیم‌شده و این مساله سبب پیچیده‌تر شدن مسایل این منطقه شده است.
هر چند بحث خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا ( برگزیت) در حال حاضر به پیچیده تر شدن مسایل در ایرلند شمالی دامن زده است.
در جریان همه پرسی خروج از اتحادیه اروپا كه در 23ژوئن 2016 میلادی ( سوم تیرماه 1395) صورت گرفت، مردم ایرلند شمالی همراه با اسكاتلندی ها برخلاف اكثریت مردم انگلیس و ولز، به ادامه حضور در اتحادیه اروپا رای دادند.
هم اكنون آینده ایرلند شمالی پس از خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، سبب مناقشات سیاسی در بلفاست و نیز باعث نگرانی هایی در لندن شده است .
بحث بازگشت مرزهای قدیمی میان ایرلندشمالی و جمهوری ایرلند بعد از برگزیت و احتمال تاثیر این مساله بر صلح كنونی در این منطقه، از جمله مواردی است كه احزاب سیاسی ایرلندشمالی را نگران كرده است.
ضمن اینكه این نگرانی هست كه پس از اسكاتلندی ها، ایرلندی ها با استفاده از فضای ایجاد شده ناشی برگزیت، خواستار همه پرسی استقلال و پیوستن شان به جمهوری ایرلند شوند.
«مارتین مك گینس» معاون سابق وزیر اول ایرلند شمالی در تیرماه گذشته درخواست حزب شین فین را برای برگزاری یك همه پرسی با هدف خروج ایرلند شمالی از بریتانیا و پیوستن به جمهوری ایرلند را اعلام كرد كه مورد موافقت نخست وزیر جمهوری ایرلند قرار نگرفت.
مك گینس در این رابطه گفته بود: دولت انگلیس هم اكنون دیگر صلاحیت بیان دیدگاه های ایرلند شمالی در مذاكرات آتی با اتحادیه اروپا را ندارد و من بر این باورم كه ناگزیر به برگزاری یك همه پرسی برای تعیین خطوط مرزی خواهیم شد.
وی افزود: پیامدهای برگزیت برای مردم جزیره ایرلند و اقتصاد ما بدون شك عظیم است.
با این حال این درخواست مگ گینس مورد موافقت « آرلین فاستر » وزیر اول سابق ایرلندشمالی و «اندا كنی» نخست وزیر جمهوری ایرلند قرار نگرفت.
هر چند احتمال طرح مجدد این درخواست از سوی میشل اونیل جانشین مگ گینس بسیار محتمل است به ویژه اگر شین فین بتوانند برای اولین بار اكثریت كرسی های پارلمان محلی ایرلندشمالی را بدست آورد كه یك شوك جدی برای دولت محافظه كار انگلیس خواهد بود.
اروپام**4**1552/انتشاردهنده: قاسم شریعتی