فرزاد رمضاني بونش در يادداشتي در تارنماي اميد ايرانيان آورده است: مواضع پيشين ترامپ در مورد افغانستان را بايد با متغيرهايي ارزيابي كرد كه به اجمال عبارتند از: نقد سياست اوباما در برابر رئيس‌جمهور پيشين افغانستان حامد كرزاي، نگراني در مورد به بن‌بست رسيدن نظاميان آمريكا در افغانستان ، خروج نظاميان و پرداخت هزينه‌هاي نظامي ارتش آمريكا توسط متحدان،تاكيد بر كاهش حضور نظاميان آمريكايي در منطقه، مخالفت با قدرت‌گيري داعش، مخالفت با تبديل افغانستان به دولت ناكام و حضور نظامي و ملت‌سازي در افغانستان؛ اما عدم توجه به افغانستان در مناظره هاي تلويزيوني دونامزد انتخابات رياست جمهوري آمريكا برخلاف دوره هاي پيشين و سكوت در خصوص افغانستان، عملاً موجب بي توجهي به افغانستان شد. اين نگاه موجب شد برخي به اين امر توجه كنند كه ترامپ نگاه و اهميت كمتري به وضعيت افغانستان خواهد داشت .
در واقع جنگ آمريكا در افغانستان طولاني‌ترين و پر هزينه ترين جنگ تاريخ مدرن آمريكا در يك كشور خارجي است و حدود 4 برابر بيشتر از بازسازي و عمران اروپا پس از جنگ جهاني دوم هزينه داشته و در حال حاضر هم حدود هشت هزار سرباز وحدود 4500 غيرنظامي آمريكايي با عنوان هاي مختلف در اين كشور حضور دارند.
با اين حال بازرس امريكا براي بازسازي افغانستان در نخستين گزارش خود به حكومت ترامپ تصوير تاريكي از افغانستان ارائه داده و در گزارش ماه ژانويه تا نوامبر اشاره كرده كه كابل بر 57 درصد قلمروش كنترل دارد و در مقايسه با 72 درصد در ماه نوامبر 2015 حكومت كنترل اندكي بيشتر از نصف كشور را در دست دارد و شمار نيروهاي امنيتي رو به كاهش است. در همين راستا از نگاه جان نيكلسون، فرمانده ارشد امريكايي در افغانستان جنگ افغانستان يك «بن بست» توصيف شده است.
اين امر در حالي است كه طالبان هم ادعا دارد كه امارت اسلامي افغانستان در سال گذشته 90 در صد خاك هلمند را در كنترل خود درآورده ، نصف فراه را تصرف نموده و شاهراه كابل – قندهار را در خود اختيار نگه داشته، قندوز را فتح و موفقيت هايي بيشتري به دست آورده است.
-ترامپ و گذار از ابهام در افغانستان
در وضعيت كنوني چالش هاي گسترده اي در افغانستان وجود دارد. در اين ميان جدا از چالش هاي سياسي و اقتصادي عمده چون مشكلات اقتصادي و اختلافات دروني در دولت وحدت ملي، متغيرهايي چون بحران هاي امنيتي ، حضور داعش در افغانستان، دومين منبع عمده مهاجران بودن افغانستان در جهان، گفت وگوهاي غير رسمي ميان طالبان و حكومت افغانستان، استراتژي حضور نظامي بلند مدت و كاهش يا افزايش تعداد نظاميان آمريكا در افغانستان، پناهگاه و آزادي رفت‌وآمد طالبان افغانستان و شبكه‌هاي ستيزه‌جوي وابسته به آن در داخل قلمرو پاكستان، پذيرش يا رد پيشنهاد ژنرال نيكولسن در مورد افزايش نظاميان امريكايي در افغانستان و... در هر نوع نگاه آتي امريكا به افغانستان مد نظر خواهد بود.
در اين بين هر چند در هفته گذشته در ديدار محمد اشرف غني رئيس جمهوري اسلامي افغانستان در شهر مونيخ آلمان با «مايك پنس» معاون رئيس جمهور امريكا گسترش همكاري ها در عرصه هاي امنيتي و اقتصادي، مد نظر بود و پنس اعلام كرد افغانستان براي امريكا از اهميت خاص برخورداراست و كشورش به حمايت ها و همكاري هاي خود با مردم و دولت افغانستان ادامه مي دهد، اما ترامپ با ابهام هاي گسترده اي در مورد افغانستان روبرو است؛ همين امر موجب شده است تا پس از آن كه دبير كل ناتو از رئيس جمهور تازه آمريكا خواست كمك هاي اين كشور را به افغانستان ادامه دهد و ژنرال نيكلسون در جلسه گزارش به كميته دفاعي سنا، خروج نظاميان آمريكا از افغانستان را تهديد دانست، ارزيابي هاي ترامپ در افغانستان با ابهام هاي نوين روبرو گشته و جدا از مشورت با مقامات نظامي و اطلاعاتي منتظر نتايج ارزيابي اطلاعاتي وزارت دفاع در اين مورد باشد تا راهبرد نويني براي افغانستان اعلام كند. اين راهبرد در واقع تحت تاثير شخصيتي چون ژنرال مك مستر (به جاي مايكل فيلين به عنوان مشاور امنيت ملي ترامپ تعيين شده است) نيز خواهد بود. چرا كه مك مستر پيش از اين با حضور ارتش آمريكا در افغانستان و عراق انجام وظيفه كرده و با ان آشنا تر است.
آن چه مشخص است با تا بهار فرصتي نيست و فصل جنگ و عمليات بهاري طالبان در افغانستان آغاز مي‌شود، بنابراين نياز است دولت ترامپ راهبرد افغانستاني خود را توضيح دهد.
راهبردي كه مي تواند برخلاف نگاه پيشين ترامپ و با تكيه بر نقش بيشتر مشاوران و نظاميان امريكا صرفا به افزايش نسبي و چند هزار نفري حضور نظامي امريكا در اين كشور متمركز شود و نوع قاطعيت امريكا در مبارزه با تروريسم در افغانستان و همكاري امريكا با افغانستان با ايفاي نقش بيشتر و حضور ژنرال مك ماستر در نگاه واشنگتن به افغانستان متمركز گردد. با اين حال هر چند رئيس جمهوري در سياست خارجي تجربه نداشته و برداشت هايش در حوزه افغانستان بيش از همه دچار بلاتكليفي است، اما جمهوري خواهان و ديدگاه منتقدان داخلي با فشار هايي مي توانند موجب حفظ رويكرد پيشين در قبال افغانستان يا نوعي دگرديسي در مورد افغانستان گردند.
*تارنماي اميد ايرانيان/21اسفند 95
*اول*انتشاردهنده:عليرضا فرجي
تهران- ايرنا- تارنماي اميد ايرانيان در يادداشتي آورده است:در واقع جنگ آمريكا در افغانستان طولاني‌ترين و پر هزينه ترين جنگ تاريخ مدرن آمريكا در يك كشور خارجي است.
