رای اولی ها؛ از انتخاب نامزد تا فردای انتخابات

امروز همه می آمده اند؛ برخی تنهایند و عده ای با خانواده یا دوستان. بعضی لبخند بر لب دارند و شماری با گام های مصمم آمده اند.
اینجا پای صندوق های رای همه رنگ ها، رنگ می بازند و یكی می شود؛ سپید و پاك همرنگ میانه پرچم سه رنگ ایران اسلامی.
امروز صندوق های رای میزبان همگان است؛ هجده ساله ها تا نود و هشت ساله ها كه 56 میلیون و 410 هزار و 234 نفر می شوند؛ اما متولدان 29 اردیبهشت 1378 كه یك میلیون و 350 هزار و 294 نفرند شور و حال دیگری دارند.
رای اولی ها و جوانان در حوزه های رای گیری زودتر از هر جای دیگر دیده می شوند؛ آنان و حتی نوجوانانی كه چند سال دیگر به سن تعیین شده می رسند، با اشتیاق و هیجان برگه نام نامزدهای چسبیده روی دیوار را می كاوند كه برق نگاه و شور رفتارشان بر فضا چیره می شود.

** به شبكه های مجازی اعتماد ندارم
«هانیه» رای اولی است و می گوید با اینكه امسال امتحان كنكور دارد اما مناظره ها را نگاه كرده و در یك هفته آخر به نظر نهایی رسیده است.
وی كه همراه با پدر و مادر به مسجد ثارالله (ع) در منطقه دلاوران آمده است، به شبكه های مجازی اعتماد ندارد و می گوید: شبكه ها هیچ كمكی به من نكرد چون هر خبری در آنها پخش می شود اما منبع درست و معتبری ندارد.
هانیه می گوید نظر دوستانش هیچ تاثیری در تغییر رای وی نداشته اما مشورت خانواده را به سبب تجربه بیشتر آنان قبول دارد.
«من چون ملاك هایی كه از یك رییس جمهوری می خواهم در ذهن داشتم، دنبال این ویژگی ها در نامزدها گشتم و به نتیجه رسیدم».
از او می پرسم اگر فردای روز رای گیری نامزد مورد علاقه اش رای نیاورد چه واكنشی دارد؟ سكوت می كند و لحظه ای می اندیشد: ما بیش از 70 میلیون نفر جمعیت داریم كه شاید بسیاری از افرادی كه رای می دهند ملاك های مد نظر من را در ذهن نداشتند. شاید هم من ملاك های درستی برای انتخاب نداشتم... نمی دانم ممكن است چه عكس العملی داشته باشم اما حتما دنبال دلیل می گردم كه چرا نامزد من رای نیاورد.
هانیه كمی خود را به پدر كه برای راحت تر بودن دخترش كمی از ما فاصله گرفته است، نزدیك تر می كند: البته ممكن است دوستانم ناراحت شوند از اینكه نامزد مورد علاقه شان رای نیاورده است. من سعی می كنم با آنان حرف بزنم اما نظر خودم را آنان تحمیل نمی كنم.

** مناظره ها كمك زیادی نكرد
«حسین رفیعی» هم دانشجوست و هم رای اولی.
با 2 نفر از دوستان خود به مسجد امام حسین علیه السلام در میدان امام حسین (ع) تهران آمده و بعد از رای دادن، در حال بیرون رفتن از مسجد است.
می گوید با دوستانم مشورت كردیم و دسته جمعی به نتیجه رسیدیم كدام نامزد را انتخاب كنیم.
با نگاه دنبال همراهانش می گردد كه مانند او پیراهن های ساده ای به تن دارند. یكی از آنان در حال مصاحبه با خبرنگار صدا و سیماست و دیگری، برای رفتن، پا به پا می كند.
می گوید چون از خانواده دور است آنان چندان تاثیری بر نظر وی نداشتند.
حسین بیشتر اطلاعات خود را شبكه های مجازی به دست آورده و نقش تلویزیون در جمع بندی خود را یك درصد ارزیابی می كند.
«مناظره ها كمك زیادی نكرد. فقط همدیگر را كوبیدند و آبروی 40 سال انقلاب را بردند و كار مفیدی نكردند. با این همه، برای شناخت پیدا كردن، خوب بود».
این جوان درباره واكنشش در قبال رای آوردن فرد دیگری به جای نامزد مورد علاقه اش گفت: به افرادی كه به نامزد دیگر رای داده اند احترام می گذارم و دیگر هیچ. حتما درصد آنان بیشتر بوده است.

** رای با اكثریت است
حسین با دست دوست خود را فرامی خواند و خود سرگرم گفت و گو با یكی از عوامل اجرایی شعبه مسجد امام حسین علیه السلام می شود.
این جوان رای اولی «مهدی دهقان» نام دارد. می گوید: مدت زیادی است تصمیم خودم را گرفته ام و بعد از آن، وقتم را گذاشتم كه نظر خودم را محكم تر كنم و بتوانم دیگران را قانع كنم.
مهدی تاثیر خانواده و دوستان را در تصمیم گیری خود كم می داند و ادامه می دهد: شبكه های اجتماعی و سایت های معتبر بیشترین كمك را كرد.
«به این نتیجه رسیدم كه باید خودم تصمیم بگیرم و دیگران تاثیری در رای من نداشته باشند. البته با دیگران هم حرف می زدم. مناظره ها هم تصمیم من را تكمیل كرد و اطلاعات بیشتری به من داد تا دیگران را به سوی نامزد مورد نظرم هدایت كنم».
این جوان درباره اینكه به انتخاب شدن یك نامزد دیگر چه واكنشی نشان می دهد، بی درنگ تاكید می كند«رای با اكثریت است».
مهدی توضیح می دهد: اگر این اتفاق بیفتد، نشان می دهد افراد بیشتری تصمیم شان این بوده است و جایی ندارد بخواهیم آنان را ملامت كنیم یا با آنان دشمنی داشته باشیم.
«باید بپذیریم افرادی هستیم با عقاید مختلف اما در وهله اول همه ایرانی و انسان هستیم و باید با هم دوست باشیم و نباید این موارد در رفتار ما تاثیر بگذارد».

** نمی توان به فضای مجازی چندان اعتماد كرد
«علی كرمانی» نخستین بار در سال 1392 در انتخابات ریاست جمهوری شركت كرده و برای دومین بار است در چنین انتخاباتی شركت می كند.
علی كه رای خود را به صندوق های مسجد امام حسین علیه السلام در میدان امام حسین (ع) تهران انداخته و با خبرنگار صدا و سیما هم مصاحبه كرده است، درباره شیوه انتخاب نامزد مورد نظر خود می گوید: پدرم از امور سیاسی خبر دارد و به من اطلاعات كافی داد. خودم هم تحقیق كردم و به نظر نهایی رسیدم.
این جوان درباره شیوه های تحقیق خود توضیح می دهد: در خیابان های ولیعصر (عج) و انقلاب با افراد زیادی حرف زدم. روزنامه ها و سایت های خبری معتبر را هم پیگیری می كردم. از اینستاگرام و تلگرام هم استفاده كرده ام اما نمی توان به فضای مجازی چندان اعتماد كرد. برخی خبرها ممكن است دروغ باشد یا شایعه.
از دید وی، «نظر خانواده تاثیر دارد اما خود آدم باید تحقیق كند. دوستان هم با اینكه هم نظر بودیم فقط 20 درصد اثر داشتند».
«از تلویزیون استفاده ای نكردم. مناظره ها را هم به طور رادیویی گوش كردم كه 70 تا 80 درصد روی نظرم اثر داشت و خوب بود».
علی می گوید: الان آنچه می بینیم ممكن است با نتیجه نهایی انتخابات تفاوت كند اما متوجه شدم اینجا در تهران بسیاری از افراد نظرشان با یك نامزد است و اگر او رای نیاورد ممكن است فكر كنیم اتفاقی افتاده است و رفتار منطقی هم شاید در حد اعتراض باشد نه شورش. البته با این روند كه انتخابات برگزار می شود فكر نمی كنم اتفاقی بیفتد؛ همه چیز به روال عادی پیش می رود بدون هیچ اتفاق یا نگرانی.

** تاثیر فضای مجازی
در مسجد جامع صفا در خیابان شهید مدنی 2 شعبه جداگانه مستقر است و بانوان و آقایان هر كدام یك سوی مسجد را برگزیده اند.
سر و صدای كودكان كه همراه با والدینشان برای رای دادن آمده اند، توجه ها را به خود جلب كرده؛ بویژه وقتی كه یك بچه سه یا چهار ساله از روی میزی كه برای نوشتن آرا گذاشته شده است می افتد و صدای گریه اش زمین و زمان را به هم می ریزد.
یك جوان كم سن و سال در صف ایستاده است. دوباره یك رای اولی پیدا كرده ام كه از قضا دانشجو هم هست.
«محمد» می گوید: وقتی نامزدها برای ثبت نام در وزارت كشور و تایید صلاحیت رفتند یك انتخاب اولیه داشتم اما همزمان با مناظره ها بحث در دانشگاه شدت گرفت. در نهایت سه هفته طول كشید تا به یقین برسم.
وی از اثر بسیار فضای مجازی در انتخابش می گوید و ادامه می دهد: مناظره ها را هم دیدم كه كلیاتی به من داد اما برای جزییات، با دوستان دانشگاه و در فضای مجازی صحبت كردم.
محمد می گوید: اگر نامزد مورد نظر من رای نیاورد فردی كه رای بیشتری دارد به ریاست جمهوری انتخاب می شود.
صدایش می كنند تا برگه های رای خود را بگیرد. برمی گردد و ادامه می دهد: شاید انتخاب من اشتباه بوده و دیگران فاكتورهای دیگری را در نظر گرفته اند. در هر صورت چند فكر بهتر از یك فكر است. وقتی تعداد بیشتری به یك نفر رای داده اند باید پذیرفت.

** اثر 80 درصدی مناظره ها بر انتخاب نهایی
مسجد امام حسن مجتبی (ع) در خیابان شهید مدنی میزبان 2 صندوق رای است.
دختر كم سن و سالی همراه خانم میانسالی كه به نظر می رسد مادرش است، در صف ایستاده است.
می پرسم رای اولی هستی؟ تیرم دوباره به هدف خورده است!
نامش «مریم ضرابی» است و می گوید: یك هفته طول كشید به نامزد نهایی ام برسم.
«از دوستان و خانواده ام پرسیدم و از شبكه های اجتماعی و بیشتر از همه، تلگرام استفاده كردم».
مادرش كمی دورتر ایستاده تا مریم راحت تر صحبت كند.
ادامه می دهد: صحبت های نامزدها را دنبال می كردم اما برای سخنرانی آنان نرفتم.
مریم می گوید بین 2 نفر مردد مانده بود اما بعد از اینكه صحبت هایشان را شنیده انتخاب كرده است. «مناظره ها 80 درصد در تصمیم من تاثیر داشت».
می پرسم اگر نامزدی كه انتخاب كردی رای نیاورد چه واكنشی نشان می دهی؟ می گوید: با نظر همان نامزدی كه انتخاب شده است باید كنار بیاییم؛ زیرا بیشتر مردم به این فرد رای داده اند و باید به آن احترام بگذاریم.

** برگه رای یعنی مسلمان بودن
دختر نوجوانی برگه های رای را به صندوق های مسجد امام حسن مجتبی (ع) در خیابان شهید مدنی تهران می اندازد.
خوشحال می شوم كه دومین رای اولی را هم در این شعبه پیدا كرده ام اما «حنانه آقابابایی» با حسرت می گوید: من 14 سال دارم و چهار سال دیگر می توانم رای بدهم اما همین انتخابات، پر از هیجان بود و برای همین با مامانم اینجا آمده ام.
از حنانه می پرسم چرا باید رای داد؟ می گوید: رای می دهیم كه به حرف رهبرمان گوش كنیم و مشت محكمی بر دهان آمریكا بكوبیم.
این دختر 14 ساله ادامه می دهد: وقتی به سن رای برسم حتما با خانواده ام مشورت می كنم و برای اینكه به نتیجه برسم خودم هم فكر می كنم.
«برگه رای برای شما چه مفهومی دارد»؟ كمی فكر می كند و زمزمه می كند: یعنی مسلمان بودن.

** تا دوره بعد منتظر می مانم تا به فرد مورد نظرم رای بدهم
«محمدحسین زارعی» ده ساله است و می داند وقتی هجده ساله شود می تواند رای دهد اما با پدر و مادر و خواهرش به مسجد جامع صفا در خیابان شهید مدنی تهران آمده است. در این شعبه مشاركت كودكان بسیار پررنگ است و همه شان هم اصرار دارند با وجود قد كوتاهشان، روی نوك انگشتان پا بلند شوند و به هر زحمتی كه شده، خودشان رای ها را در صندوق بیندازند.
محمدحسین كه صورت گردش كمی سرخ شده است، می گوید: امروز آمده ام اینجا تا رییس جمهوری آینده را انتخاب كنیم.
می پرسم معنی انتخابات را می داند؛ سریع پاسخ می دهد: یعنی رییس جمهوری یا دیگر افراد مسوول را بتوانیم خودمان انتخاب كنیم.
«برگه رای این ارزش را دارد كه نام كسانی را كه می خواهیم در آن بنویسیم».
می پرسم اگر در انتخابات شركت كند اما نامزد مورد علاقه اش رای نیاورد، چه واكنشی دارد. می گوید: كاری نمی كنم. تا دوره بعد منتظر می مانم تا به فرد مورد نظرم رای بدهم.
هنوز تا پایان زمان رای گیری كه از هشت صبح امروز (بیست و نهم اردیبهشت ماه) آغاز شده ساعت های زیادی باقی مانده است اما صف بیرون حوزه های رای گیری نشان می دهد انتخابات دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری و پنجمین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا رنگ و بوی دیگری دارد.
در چهار حوزه نیز انتخابات میان دوره مجلس شورای اسلامی برگزار می شود؛ از همین جوانان و رای اولی ها بیاموزیم كه می دانند هیجان های فضای مجازی برای دیروز و امروز است و باید از فردای انتخابات باز هم با یكدیگر زندگی كنیم و دست در دست یكدیگر، خشتی بر دیوار توسعه ایران بگذاریم.

برای آگاهی از آخرین اخبار اقتصادی ایران و جهان با كانال اقتصادی ایرنا در تلگرام همراه شوید:
IRNAeco@
https://t.me/irnaeco
اقتصام*1961* 1579* گزارش: مریم مسعود* انتشار:مرضیه فاتحی