به گزارش روز شنبه گروه علمی ایرنا از پایگاه خبری یورك الرت، این یافته نتیجه تحقیق انجمن روانشناسی امریكا است و دكتر جاستین كیم از كالج دارتموث كه هدایت تحقیق را به عهده داشت، گفت: شك و بلاتكلیفی در قبال تهدیدهای بالقوه در آینده عامل مهمی برای درك فراگیر بودن اختلال های اضطراب و تشویش است، تحقیق ما وجود ارتباط میان توانایی فرد برای برخورد با این تردیدها و سطح ماده خاكستری در بخش مشخصی از مغز را نشان می دهد.
محققان در این مطالعه از مغز 61 دانشجو تصاویر ام آر آی تهیه كردند و همچنین برای سنجش میزان توانایی كنترل نگرانی از احتمال رویدادهای منفی در آینده، پرسشنامه ای را در اختیار آنها قرار دادند؛ نتیجه این بود كه بزرگ بودن استریاتوم (ناحیه ای زیرقشری مغز جلویی ) تا حد قابل ملاحظه ای با نگرانی از آینده ارتباط دارد. اما عجیب آن كه این ویژگی تنها به استریاتوم برمی گردد و سایر بخش های مغز در آن نقش ندارند.
به گفته محققان، مطالعات قبلی هم كه روی بیماران دچار اختلال اضطراب فراگیر صورت گرفته بود، به نقش افزایش ماده خاكستری در استریاتوم اشاره داشتند، اما این نخستین بار است كه چنین مولفه ای با تردید و دو دلی در قبال آینده مرتبط دانسته می شود.
پژوهشگران تاكید كردند كه با این همه، ارتباط میان افزایش بزرگی استریاتوم و نگرانی از آینده می تواند در افراد سالم نیز وجود داشته باشد، بدون آن كه نشانگر ابتلای حتمی به اختلال اضطراب فراگیر باشد.
اختلال اضطراب فراگیر به ترس شدید و كنترل ناپذیر از آینده اطلاق می شود كه با مشكلاتی شامل بیقراری، كسالت و خستگی، مشكل تمركز، تحریكپذیری، تنش عضلانی و یا بیخوابی همراه است.
علمی*9232
مترجم: سپیده علی كاشانی*انتشار: زهره محتشمی پور
تهران- ایرنا- تحقیفات جدید نشان می دهد در افرادی كه بیش از اندازه نسبت به وضعیت آینده و رخ دادن رویدادهای ناخوشایند دو دل هستند، احتمالا اندازه 'استریاتوم'، ناحیه ای از مغز آنها كه با اختلال اضطراب فراگیر ارتباط دارد، بیش از اندازه بزرگ است.
