به گزارش روز سه شنبه گروه علمي ايرنا از ستاد ويژه توسعه فناوري نانو رياست جمهوري،محققان دانشگاه تگزاس با همكاري پژوهشگران آزمايشگاه ملي آرگونه موفق به ارائه راهبرد جديدي شدند كه با استفاده از آن مي‌توان نانوورق‌هاي اكسيد فلزات انتقالي را توليد كرد.
اين نانوورق‌ها را مي‌توان براي بهبود ذخيره‌سازي انرژي در باتري‌هاي يون ليتيم مورد استفاده قرار داد. البته از اين راهبرد مي‌توان براي توليد ديگر مواد نظير فسفيدها، سوفليدها و سلنيدها نيز استفاده كرد.
نانوبلورهاي دوبعدي به دليل خواص فيزيكي و شيميايي خاص، كاربرد وسيعي در فناوري‌هاي مختلف دارند. اين خواص در نانوبلورهاي دوبعدي وجود دارد، اما در حالت توده‌اي اين مواد ديده نمي‌شود. دي‌كالكوژنيدهاي فلزات انتقالي از جمله اين تركيبات هستند كه فرمولاسيون MX2 داشته كه در آن M فلز انتقالي نظير تنگستن و موليبدن بوده و X كالكوژني نظير سلنيم، گوگرد يا تلوريم است. نانومواد اكسيد فلزات انتقالي تركيب شده (MTMO) به دليل آن حالت‌هاي ظرفيت تركيبيشان، پتانسيل استفاده در بخش فتوكاتاليست و ذخيره انرژي را دارند.
اما استفاده از اين مواد تنها به ساختارهاي صفر بعدي و يك بعدي نظير نانوذرات و نانوسيم‌ها محدود بود؛ چرا كه ايجاد صفحه‌هايي دو بعدي از آنها كاري چالش برانگيز بوده كه دليل اين امر فقدان روشي براي لايه‌برداري آنهاست.
يك تيم تحقيقاتي به رهبري گويهان يو موفق به ارائه راهبرد دو مرحله‌اي پايين به بالا شده‌است كه مي‌توان با استفاده از آن نانوورق‌هاي MTMO را سنتز كرد. در اين راهبرد امكان تعيين ابعاد حفره‌ها وجود دارد. اين گروه از يك لايه اكسيد گرافن به‌عنوان لايه‌ي فداشونده استفاده كردند تا پيش‌ماده‌هاي MTMO روي آن رشد كند. سپس يك عمليات حرارتي ثانويه (كلسيناسيون) براي تبديل اين پيش ماده‌ها به نانوورق مورد استفاده قرار گرفت كه در عين تشكيل آنها، لايه اكسيد گرافن از بين مي‌رود.
اين نانوورق‌ها به چند دليل اهميت زيادي دارند؛ اول اين كه اين مواد داراي مساحت سطحي بالايي بوده و طول نفوذ يون در آنها بسيار كوتاه است. دوم اين كه روي هم قرارگرفتن آنها به حداقل رسيده و سايت‌هاي فعال زيادي براي ذخيره‌سازي يون آلكالين وجود دارد.
علمي**9031**1440
دريافت كننده: عادل پازيار* انتشار: گلشن
براي اطلاع از اخبار متنوع علمي و فناوري، با كانال علمي ايرنا در تلگرام همراه شويد:
irnaelm@
https://telegram.me
تهران -ايرنا- محققان روشي براي توليد نانوورق‌هاي اكسيد فلزات انتقالي ارائه كردند تا از آنها براي توسعه باتري‌ها استفاده كنند. پيش از اين نانوسيم و نانوذرات اين مواد ساخته شده بود اما ساختارهاي دوبعدي نظير نانوورق اين اكسيدها توليد نشده بود.
