محمد هاشمی: جنگی نبوده كه آتش بس لازم باشد/كابینه نیازی به تغییر ندارد

محمد هاشمی سرشناس ترین برادر زنده یاد آیت ا.. هاشمی رفسنجانی است. بعد از درگذشت آیت ا... هاشمی نقش وی، حسین مرعشی و محسن هاشمی در نگهداری مشی هاشمی پررنگ تر شد.
هاشمی با ایرنا درباره سه موضوع « پیشنهاد آتش بس زاكانی»، تغییر كابینه و نشست اخیر منافقین در پاریس گفت و گو كرد.
متن این مصاحبه در پی می آید:

ایرنا: اخیرا آقای زاكانی از چهره های جریان اصولگرا بحث آتش بس داخلی را پیش كشید. احمد توكلی نیز از آن حمایت كرد. این موضوع با استقبال دو تن از چهره های اصلاح طلب یعنی صادق زیباكلام و عبدا... رمضان زاده همراه شد. ارزیابی شما در این باره چیست؟
هاشمی: اشخاصی كه این سخنان را بر سر زبان می آوردند، شناخت درستی از جامعه اسلامی و اخلاق محمدی(ص) ندارند. باید از آنها پرسید كه مگر جنگی در داخل وجود دارد كه اكنون باید دنبال آتش بس باشیم؟
متاسفانه این لفظ ، لفظی تحریك كننده و منشاء سوء استفاده دشمنان است. آنها این كلمه را این گونه معنی می كنند كه جنگی درون نظام برقرار است كه برای خاتمه آن اعلام آتش بس كرده اند.
بر این عقیده ام كه استفاده از لفظ آتش بس نه در شان ملت ایران است نه نظام. اگر آتشی هم است در داخل نیست. بله ما دشمنانی در خارج داریم كه در كمین نشسته اند تا زهر خود را به ما بریزند. بنابراین باید با اتحاد و توكل به خداوند مكر آنها را نقش بر آب كنیم.
واژه آتش بس نه واقعی است نه مثبت. بلكه نشات گرفته از روحیه منفی گرایی است كه در برخی افراد وجود دارد. از نظر روانشناختی هم كسانی كه این حرفها را می زنند یك رویكرد منفی نسبت به مسایل كشور دارند.
در ایران انتخاباتی در كمال آرامش انجام و در جریان آن مسایلی طرح شده كه بیشتر كاربرد انتخاباتی داشته است تا اینكه یك واقعیت بوده باشد. گزافه و خلاف گویی و تهمت هایی نیز عنوان شده است.
مردم نیز همه این ادعاها را از طریق رسانه های مختلف شنیده و تصمیم خود را گرفته اند. اینكه كدام یك از این حرفها سره یا ناسره بود را ملت تشخیص داد و با رای و حضور خود پای صندوق ها یك طرف را بر دیگری ترجیح داد. این انتخاب باید برای همه مسوولان محترم باشد و بعد از اعلام نتیجه دیگر نباید این سخنان مطرح شود.
اكنون وقت همكاری و مشاركت همگانی برای حل مشكلاتی است كه گریبان كشور را گرفته است.
مقامات و مسوولان نظام هم از رهبری گرفته تا رییس جمهور و سران قوا بر وجود معضلات اساسی در ایران و ضرورت حل آنها تاكید و تصریح دارند. مقامات به درستی می گویند كه نمی توان برای برطرف كردن این چالش ها به خارج از مرزها چشم دوخت بلكه این مهم نیاز به همكاری همه گروه ها دارد. هر كس در هر منصبی است باید در این رابطه تلاش كند و حتی امكانات مردمی باید در این راستا به كار گرفته شود.
این مشكلات باید توسط خود ما حل شود نه اینكه بیاییم و با بهانه گیری و حرفهای پوچ و بعضا مغرضانه بر حجم آن بیفزاییم. من همیشه مخالف این سبك و سیاق مواجهه با مشكلات داخلی بوده ام و اكنون نیز هستم.

ایرنا: به سراغ كابینه برویم. دولت دوم آقای روحانی مرداد ماه به مجلس معرفی می شود. چه پیشنهادی در این باره دارید؟
هاشمی: پیش از این هم گفته ام كه رایی كه مردم در این انتخابات دادند، رای به كابینه و عملكرد مجموعه دولت آقای روحانی بود نه به شخص.
بنابر این ضرورتی برای تغییر در وزرا و مدیران ارشد وجود ندارد مگر اینكه وزیری خود نخواهد به همكاری ادامه دهد. از نظر علم مدیریت خود تغییر موجد بی ثباتی است و ثبات رمز و راز موفقیت است.
وقتی وزیری عوض شود طبعا معاونان و مدیران كل آن وزارتخانه نیز تغییر خواهند كرد. خود این امری زمان بر است و ما فرصت را برای انجام كارهای اساسی و اصلی از دست می دهیم.
اغلب وزاری كابینه آقای روحانی 4 سال در كابینه اول ایشان خدمت كرده اند و تجربه ای گرانبها آموخته اند. آنها از قبل نیز سابقه اداری و مدیریتی قابل توجهی داشته اند. سال ها نیز در پشت میز دانشگاه ها درس خوانده اند. بنابراین در حوزه مدیریتی خود خبره و مسلط هستند. با این تفاسیر چه دلیلی وجود دارد كه به خواست عده ای گوش داده و آنها را تغییر دهیم؟! مردم ما نشان دادند كه هوشیار هستند و تشخیص خوبی دارند.
آنها عملكرد دولت یازدهم را دیدند. عملكرد دولت های قبل را هم مشاهده كرده بودند. شرایط فعلی و قبلی را كنار یكدیگر گذاشته و مقایسه كردند و به این جریان فكری رای دادند. آقای روحانی و مشاورانش نیز باید به رای مردم احترام بگذارند و حداقل تغییر را در كابینه داشته باشند.

ایرنا: به هر حال بحث چابك سازی دولت این روزها مطرح است؟
هاشمی: این یك شعار است. مگر این وزرایی كه هستند چابك نیستند؟ مشكل كشور ما نبود منابع است. ما به جای داشتن منابع، موانع زیادی داریم. مثلا در كار اقتصادی شرط اول داشتن منابع مالی است. بعد اعتماد به سرمایه و سرمایه گذاری است. باید امنیت وجود داشته باشد تا كسی كه سرمایه دارد آن را بسرعت در جای مناسب سرمایه گذاری كند.
شرایط دیگری هم برای كار اقتصادی وجود دارد مثل قیمت پول. پول در كشور ما بسیار گران است. برای همین به جای اینكه مردم برای به كارگیری پول خود در تولید تشویق شوند آنرا در بانك ها می گذارند و درصد بالایی سود می گیرند. در هیچ كشوری پول اینقدر گران نیست.
همین گرانی پول سبب رباخواری شده است كه علما و مراجع به آن اعتراض دارند.
حاشیه سود تولید در همه دنیا از 5 درصد شروع می شود و به 10 درصد ختم می شود. هیچ جای دنیا تولید 20 تا 25 درصد سود ندارد.
طبیعی است مردم وقتی بهره بانكی 20 درصدی را ببینند كه بدون كوشش می توانند آنرا به دست آورند دیگر تمایلی به گذاشتن پول خود در مسیر سخت تولید با سود كمتر از 10 درصد پیدا نمی كنند.
بنابراین آنچه دولت را چابك می كند برداشتن این موانع از سر راه دولت و سرمایه گذاران است. برخی از این موانع قانونی است و بعضی ناشی از عدم امنیت سرمایه است. تبعیض هایی نیز وجود دارد كه سرمایه گذاران را ناامید می كند.
برای چابك سازی دولت نیازی به تغییر وزرا نیست بلكه باید این موانع را كه بسیاری از آنها شناخته شده اند را از پیش راه برداشت در این صورت هم قوه مجریه و هم دیگر دستگاه ها چابك و فرز می شوند. مردم نیز تشویق به كار و سرمایه گذاری اقتصادی می شوند.
مگر مرحوم آیت ا... هاشمی با خزانه خالی به جای مانده از جنگ و تحریم های پس از انقلاب، دوران سازندگی را شروع نكرد؟ آن همه كمبود در كشور وجود داشت اما ایشان چگونه آنها را برطرف كرد. ابتدا اعتماد مردم را برای سرمایه گذاری جلب كرد.
در دوره سازندگی تورم بود اما تورم ركودی نداشتیم و همراه با رونق بود. مردم هم راضی بودند و شرایط زندگی شان بهتر از امروز بود. درآمد هم داشتند و فقر هم كمتر از الان بود. ما باید از الگوهای مدیریتی اینچنینی كه در داخل كشور آنها را اجرا كرده استفاده كنیم و همان ها را به كار بگیریم تا نتیجه لازم را اخذ كنیم.
الگوهای غلطی را مانند پرداخت یارانه ها را هم باید تغییر دهیم. اقداماتی كه روستاها را خالی تر و حاشیه نشینی در شهرهای بزرگ را گسترش داد. دیگر آزمون و خطا بس است. اگر همیشه در حال آزمون و خطا باشیم هیچ گاه نتیجه نخواهیم گرفت.
چابك سازی دولت هم تنها با برطرف كردن موانع و به كارگیری الگوهای موفق و كنار گذاشتن الگوهای شكست خورده ممكن است.

ایرنا: به تازگی منافقین نشستی را در پاریس برگزار كردند. این نشست با حمایت برخی كشورهای منطقه و جهان همراه شد. چقدر این تهدیدات را جدی می دانید؟
هاشمی: منافقین، عربستان، امارات همه نوكران دست به سینه و در خدمت اهداف آمریكا هستند. آمریكا ابرقدرتی است كه حتی از یكسال قبل از پیروزی انقلاب با نهضت اسلامی مخالف بود. بعد نیز با انقلاب و جمهوری اسلامی سرناسازگاری گذاشت.
طی این حدود 40 سال نیز هر اقدامی كه توانسته علیه ما انجام داده است. از تهدید به حمله نظامی گرفته تا راه انداختن جنگ علیه ما. اما چقدر موفق شده است؟ هیچ.
چرا كه ما متحد بوده ایم. اگر ما آنچنان كه با هم بوده ایم ، بمانیم هیچ قدرتی نمی تواند در مقابل ما قد علم كند.
البته آنها توانستند جنگ روانی راه بیندازند و اقداماتی ایضایی مانند ترور مقامات ما را انجام دهند ولی فقط در این گونه كارها تا حدی موفق بودند و قادر نشدند حركتی اساسی علیه انقلاب و نظام انجام دهند. عربستان، امارات، منافقین مانند كف روی موج های دریا هستند. كمی پیش می آیند و ناپدید می شوند. اگر ولی نعمت آنها آمریكا توانست كاری كند آنها نیز می توانند!
در این 37 سال ادبیات دولتمردان آمریكا نسبت به ایران در 2 واژه خلاصه شده است: تغییر رژیم یا تغییر رفتار جمهوری اسلامی البته به تعبیر آنها. اما آنها نه توانستند رژیم ما را تغییر دهند نه رفتار ما را. آنها گفته اند ایران ما را تحقیر كرد و ما می خواهیم انتقام بگیریم. ما هم پاسخ می دهیم بله ما شما را تحقیر كردیم.
شرط پیروزی ما همین اتحادی است كه از بدو پیروزی انقلاب تا كنون داشته ایم. اتحاد در داخل كشور بر اساس حفظ كرامت انسانی و اسلامی. ما می خواهیم نه فقط در سطح كشورهای اسلامی بلكه در دنیا الگو باشیم. همكاری و همدلی بین نیروهای داخلی و توجه به امكانات داخلی و بی نیازی از بیگانگان ما را ایمن خواهد كرد.
البته این به معنای حصار كشیدن دور ایران نیست. ما باید با جهان امروز رابطه سازنده داشته باشیم تا بتوانیم اهداف خود را مطرح كنیم.
میزگرد3081*1436* خبرنگار: ناصر غضنفری*انتشار: داود پورصحت*