به گزارش ایرنا، بهورز هر روستا مسوولیتی قابل توجه برای مراقبت از مسایل بهداشتی، اجتماعی و فرهنگی روستای محل خدمت خود دارد، بهورز باید آموخته‌های خود را در كاسه اخلاص ریخته و عاشقانه در خدمت مردم محروم باشد، خود را از جنس مردم محروم بداند، با آنها همدردی و زیست مشترك داشته باشد تا رسالت اصلی وظیفه شغلی خود را تحقق بخشد.
از یك سو، بهورزان مسوولیت كمك به رفع محرومیت مناطق محل خدمت را بر عهده دارند و از سویی، از نظر حرفه‌ای از بسیاری از امتیازها محروم‌اند و نیازمند توجه و ارتقای جایگاه شغلی با هدف بهبود كیفیت خدمت و ایجاد انگیزه هستند.
بهورزان پایین ترین رده استخدامی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی هستند كه تا پایان خدمت 30 ساله خود در همین رده شغلی باقی می مانند و به همین خاطر از بسیاری از مزایای حقوقی و شغلی محروم هستند، بهورزان در بدو استخدام مدت 2 سال در مراكز آموزش بهورزی آموزش می‌بینند و مهارت های مختلفی شغل خود را فرامی‌گیرند.
در سال 53، شبكه بهداشت و درمان در روستاهای كشور كار خود را در استان آذربایجان غربی آغاز كرد كه بعد از انقلاب اسلامی نیز خدمت رسانی به روستاها گسترش یافت و یكی از افتخارات نظام جمهوری اسلامی شد، در 12 شهریور سال 1363 وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشكی وقت با هدف كمك رسانی هر چه بیشتر به بیماران روستایی وهمچنین به منظور تحقق یكی از اهداف مقدس انقلاب اسلامی مبنی بر فقرزدایی از روستاها دست به تاسیس خانه‌هایی با نام خانه بهداشت زد و در جهت تامین تیم متخصص این خانه ها به تربیت افرادی همت گمارد كه بهورز نام گرفتند.
تا چند سال گذشته بهورزان باید در روستاهای محل خدمت خود ساكن می شدند و حتی حق ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر را نداشتند، طبق آمارهای رسمی بهورزان در ارتباطی صمیمی با مادران روستایی و تلاشی گسترده، توانسته اند میزان مرگ و میر مادران را به علت عوارض حاملگی و زایمان، از 140 مورد در 100 هزار تولد زنده در سال 1363 را به 54 مورد در 100 هزار تولد زنده در سال 1370 كاهش دهند و این به معنای جلوگیری از مرگ 1720 مادر در سال بود.
ریشه كن شدن بسیاری از بیمارها از جمله بیماری فلج اطفال در كشور و بیماری یابی سریع در جامعه از نتایج تلاش های بهورزان است، تعداد بهورزها در كشور كم نیست و هم اكنون بیش از 32 هزار بهورز در سراسر كشور خدمات بهداشتی و درمانی را در روستاها ارائه می دهند.
بنا به گزارش مركز آمار ایران از نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسكن سال 1395، استان سمنان 702 هزار و 360 نفر جمعیت در 215 هزار و 571 خانوار دارد كه از این تعداد 141 هزار و 858 نفر جمعیت روستایی است، در این سرشماری مشخص شد شهرستان دامغان 94 هزار و 190 نفر در 30 هزار و 296 خانوار جمعیت دارد كه شامل 21 هزار و 265 نفر جمعیت روستایی می‌شود.
52 بهورز در شهرستان دامغان فعالیت دارند و در سال گذشته به همت دولت یازدهم تعداد 14 بهورز به این شهرستان اضافه شد كه باعث تكمیل تمام پست های خالی در این حوزه شغلی شد؛ بر اساس شاخص وزارت بهداشت، به ازای هر یكهزار و 500 نفر در روستاها، به حضور یك بهورز نیاز است، درحال حاضر در شهرستان دامغان روستاهای زیر 500 یا یكهزار نفر جمعیت هم از نعمت بهورز بهره می برند.
خانم جهانیان ساكن شهر دامغان در گفت و گو با ایرنا، گفت: زمانی در روستای امیرآباد ساكن بودیم و فعالیت بهورزان خدوم را از نزدیك دیدیم و لمس كردیم و از طرفی تاثیر حضور بهورز برای امثال ما كه در مناطق روستایی زندگی كرده ایم مشخص است.
وی اضافه كرد: امروز واژه بهورز نامی ناآشنا برای جامعه شهری است چرا كه عمده خدمات و سال های عمر بهورزان صرف خدمات رسانی به روستاها می شود و تاثیر حضور بهورزان را باید از روستائیان جویا شد.
جهانیان اضافه كرد: به سبب فعالیت این قشر جامعه در روستاها، باید توجه ویژه ای به این شغل شود تا كار و نام بهورزان كه برای محرومیت‌زدایی و سلامت مردم نقاط روستایی یا محروم در فعالیت هستند، در محرومیت باقی نماند.
رستمیان ساكن روستای دروار در شهرستان دامغان هم گفت: بهورز روستای ما خانم ناصحی است كه به تازگی به عنوان بهورز نمونه كشوری انتخاب شده است و امیدواریم مسوولان از زحمات او به خوبی تقدیر كنند.
وی اضافه كرد: بهورز روستای دروار با وجود سن و تجربه كاری كم بسیار مهربان و دلسوز اهالی روستا است و در كار خود منظم و دقیق است به نوعی كه پرونده درمانی تمامی اهالی را به خوبی یادداشت كرده و در جهت حل مشكل تك تك اهالی روستا تلاش می كند.
رستمیان تصریح كرد: او برای كودكان اتاقی زیبا با عروسك های قشنگ ایجاد كرده و برای زنان روستا كلاس های بسیاری برگزار می كند كه به نوعی محبت همه اهالی را كسب كرده است.
سعید محمدی، جوان ساكن دامغان كه در دوره كودكی از خدمات بهورزان بهره‌‌مند شده است، در خصوص اهمیت فعالیت بهورزان گفت: بیشتر ما از بهورزان خاطراتی نداریم چون خدمات و مراقبت های آنها به ما و مادران ما در سال های قبل و بدو تولد بوده و رویدادهای تلخ و شیرین پس از تولد و دوران مدرسه جانفشانی‌های این عزیزان را از یاد ما برده است.
وی تصریح كرد: پدر من ساكن روستای حسن آباد دامغان است و به صورت مداوم مورد معاینه بهورز روستا قرار دارد و مشكلات خود را با بهورز روستا درمیان می گذارد و تلاش بهورزان نیز برای رفع مشكلات و نیازها و پیشبرد امور روستائیان مفید فایده است.
محمدی یادآور شد: بهورز روستا در طول سال های اخیر بسیاری از مشكلات پدر بنده را بیان كرده و از ما خواسته است كه او را جهت مداوا به بیمارستان شهر منتقل كنیم كه خوشبختانه با پیشگیری و درمان، تا كنون با هیچ مشكل حادی برای پدرم مواجه نشدیم به نوعی، پیگیری و آگاهی‌بخشی بهورز باعث اقدام به موقع ما برای درمان پدرم شد كه قابل ستایش است.
سمیه رستمیان متولد 1336 بهورز بازنشسته روستای تویه دروار دامغان در گفت و گو با ایرنا، گفت: پس از گرفتن دیپلم كار و دانش به دلیل علاقه شخصی، ازسال 59 وارد آموزشگاه بهورزی شاهرود شدم و پس از گذراندن دو سال دوره بهورزی، از سال 61 به عنوان بهورز مشغول به كار شدم.
وی با اشاره به اینكه در 10 سال اول خدمت در خانه بهداشت طزره دامغان و مدت 20 سال در روستای تویه دروار این شهرستان به این حرفه مشغول بودم، تصریح كرد: قدم‌های اول بهداشت در روستاهای محروم بر عهده بهورزان است كه فعالیت‌هایی از جمله مراقبت از خانم های باردار، تنظیم خانواده، واكسیناسیون، بازدید در خصوص بهداشت اماكن عمومی اعم از مغازه ها، حمام، مساجد، تزریقات با نظر پزشك و انجام فعالیت از شناسایی تا درمان در خصوص كلیه بیماری های واگیردار گوشه ای از خدمات بهورزان به شمار می آید.
وی اضافه كرد: در طول خدمت 30 ساله خود هر لبخند روستاییان یك خاطره خوب و هر غم و غصه آنان برای من خاطره ای بد محسوب می شد و همواره از شادی آنان شاد می شدم و با غم آنان اشك می ریختم.
بهورز بازنشسته تویه دروار دامغان در توصیه به بهورزانی كه تازه وارد این حرفه می شوند، گفت: به بهورزان توصیه می كنم خدمت خود را دوست داشته باشند، با مردم روستا با مهربانی رفتار كنند، به یاد داشته باشند پس از 39 سال خدمت صدای مردم دردكشیده روستا را به یاد خواهند آورد پس به گونه ای كار كنند تا شرمنده وجدان خود نشوند.
خانم عطیه ناصحی بهورز 27 ساله و بهورز روستای دروار دامغان كه به تازگی به عنوان بهورز نمونه كشور شناخته شده است در گفت و گو با ایرنا، گفت: در این روستا پرونده بسیاری از اهالی در بایگانی خانه بهداشت قرار دارد كه من در دفترچه ای كوچك خلاصه پرونده تمام اهالی را یادداشت كردم تا در زمان صرفه جویی كرده و نیازی به در آوردن كل پرونده از بایگانی نباشد.
وی به برنامه های خود در این روستا اشاره كرد و گفت: تهیه فیلم و برنامه آموزشی برای مدارس، جذب زنان روستا به خانه بهداشت با برگزاری كلاس‌های بافتنی، آموزش آشپزی و انجام پیاده روی گروهی از اقدامات ما در این روستا است.
بهورز روستای دروار دامغان اضافه كرد: انجام این برنامه ها وظیفه خانه بهداشت نیست، اما با انجام كارهایی از این دست توانستیم هم كارهای خانه بهداشت را انجام دهیم و هم اعتماد اهالی را بیشتر جلب كنیم.
یكی از بهورزان روستاهای جنوبی دامغان كه خواست نامش محفوظ بماند، گفت: بهورزی شغل با عشقی است و حق و حقوق بهورز با توجه به فعالیتی كه انجام می دهد بسیاركم است.
وی اضافه كرد: با توجه به قرار داشتن در روستا و سختی رفت و آمد و دیگر مشكلات این حرفه، قرار گرفتن شغل بهورزی در ردیف شغل های سخت و زیان آور جزو دغدغه های همه ما بهورزان است كه سالهاست به دنبال این امر هستیم.
وی در ادامه تصریح كرد: قرار گرفتن این شغل در ردیف مشاغل سخت و زیان آور در ادوار مختلف مجلس شورای اسلامی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است و در مجلس هشتم نیز به عنوان طرح یك فوریتی بهورزان رای نیاورد و در مجلس نهم نیز این طرح رد شد ولی دوباره تعدادی از نمایندگان طرحی را به صحن مجلس آوردند و نمایندگان به بهانه بار مالی برای دولت باز هم این قشر را ناامید كردند.
بهورز روستاهای جنوبی دامغان گفت: وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی می تواند با تبدیل دوره 2 ساله آموزش بهورزی به عنوان سنوات خدمتی، قدم هایی در راستای بهبود وضعیت بهورزان بردارد كه امیدوارم این امر محقق شود.
ابوالفضل حسن بیكی نماینده مردم دامغان در مجلس شورای اسلامی در گفت و گو با ایرنا، گفت: بهورزان در صف نظام سلامت كشور یاری‌رسان جامعه بوده و نقشی محوری و اساسی را بر عهده دارند.
وی افزود: نام بهورز همواره یادآور تندرستی دادن، زندگی بخشیدن، خدمت خالصانه ارتقای سلامت و افتخار نظام سلامت ایران در سطح ملی و بین‌المللی است.
حسن بیكی تصریح كرد: با توجه به بحث سختی كار، بدی آب و هوا و شرایط ویژه شغل بهورزی، اقدام به قرار گرفتن این شغل در ردیف مشاغل سخت و زیان آور درخواست همه سازمان ها و مجموعه ها است.
وی اضافه كرد: در این خصوص مذاكراتی بین دولت و مجلس انجام شد و مقرر شد تا به دلیل چندمحوری نشدن موضوع، این امر توسط دو وزارتخانه بهداشت، درمان و آموزش پزشكی و تعاون، كار و رفاه اجتماعی مورد مطالعه قرار گیرد و این مطالعه و بررسی به صورت لایحه به مجلس داده شود.
نماینده مردم دامغان در مجلس شورای اسلامی تصریح كرد: مجلس و نمایندگان منتظر نتیجه بررسی این دو وزارتخانه هستند كه پس از رسیدن لایحه، این موضوع در صحن علنی مورد بررسی می گیرد.
فاطمه منصوری، مسوول بهورزی مركز بهداشت دامغان هم در گفت و گو با ایرنا، گفت: مجموعه وزارت بهداشت موفق به الكترونیكی كردن پرونده سلامت تمام روستاییان شده كه مطابق آن هر روستائی كه برای درمان به بیمارستانها مراجعه كند، درمان آن بر حسب پرونده الكترونیكی انجام خواهد شد.
وی اضافه كرد: بهورزان در میان مشاغل حساس وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی از جمله كسانی هستند كه از قافله تغییر و تحولات این وزارتخانه جا مانده و تنها ارتقای شغلی آنها در طول دوران خدمت بازنشستگی است.
منصوریان، فعالیت بهورزان را بخشی از خدمات توسعه ای و بهداشتی دولت برای آبادانی و عمرانی روستاها و مقابله با مهاجرت روستاییان به حاشیه شهرها دانست و گفت: بهورزان نخستین سربازان خط مقدم بهداشت در روستاها هستند و بهورزان مورد اعتماد و سنگ صبور مردم هستند.
فاطمه منصوری تصریح كرد: در سال گذشته به همت دولت یازدهم تعداد 14 بهورز به شهرستان دامغان اضافه شد و به این ترتیب، تمام پست های خالی پر شده است.
مسوول بهورزی مركز بهداشت دامغان با اعلام وجود 52 بهورز در این شهرستان، گفت: براساس اعلام وزارت بهداشت، به ازای هر یكهزار و 500 نفر، یك بهورز باید وجود داشته باشد، درحال حاضر دراین شهرستان روستاهای زیر 500 یا یكهزار نفر جمعیت هم از نعمت بهورز بهره می برند.
29 طرح عمرانی حوزه بهداشت و درمان شهرستان دامغان با اعتبار 12 میلیارد تومان در حال اجرا و تكمیل است كه برخی از این طرح ها مربوط به خانه های بهداشت و حوزه شغلی بهورزان است.
9856/6103 گزارش: میثم اسماعیلی ** انتشار دهنده: مصطفی دهقان
برای آگاهی از تازه‌ترین اخبار و رویدادهای استان سمنان به نشانی IRNASEMNAN@كانال اخبار ایرنا سمنان مراجعه كنید.
سمنان- ایرنا- بهورزان در پایین‌ترین رده شغلی وزارت بهداشت و در دورافتاده‌ترین نقاط، عاشقانه به دنبال انجام وظیفه خود برای رفع محرومیت و بهبود وضعیت مردم روستاها هستند، در حالی كه شاغلان این حرفه خود از برخی امتیازها محروم‌اند.
