به گزارش خبرنگار فرهنگي ايرنا، محرم و صفر و به ويژه عاشورا و اربعين حسيني، فرصتي مغتنم براي عرض ارادت به رسول خدا (ص) و خاندان نبوت است و اين ايام در تاريخ و فرهنگ شيعه، به خاطر شهادت امام حسين (ع) و 72 نفر از يارانش عظيم ترين روز ماتم مومنان و دوستداران اهل بيت (ع) به شمار مي آيد، چراكه بزرگترين فاجعه و ستم در مورد فرزندان رسول الله (ص) در اين حادثه به وقوع پيوست و دشمنان اسلام و اهل بيت (ع) در حالي كه اين روز را خجسته شمرده و براي اين اتفاق ناگوار به شادي مي پردازند، پيروان آل رسول (ص) به سوگ و عزا نشسته و بر كشتگان اين حادثه تلخ مي گريند.
كتاب وسايل الشيعه كه منظومه اي برگرفته از احاديث موثق از زبان امامان معصوم و علماي اهل سنت و شيعه است نقل مي كند، هر كس در روز عاشورا كه روز مصيبت و اندوه امام حسين (ع) و اهل بيت (ع) ناميده مي شود، گريان باشد، خداوند قيامت را روز شادي او قرار خواهد داد.
بزرگان ديني نيز بر اين عقيده هستند كه اندوه و ماتم و اشك ريختن براي شهادت امام حسين (ع) پس از گذشت 14 قرن از نظر علمي و روانشناسي ضمن يادآوري مصيبت و ظلمي كه از سوي دشمنان براي رسيدن به مطامع دنيايي به يك انسان و خانواده او روا داشتند، جان هاي خفته را منقلب و از همه مهمتر ايستادگي در برابر ستمگران را تشديد خواهد كرد.
استاد حوزه و دانشگاه روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگي ايرنا نسبت به واقعه عاشورا و جانفشاني علمدار كربلا گفت: عاشورا و ايام سوگواري سيدالشهدا (ع) متعلق به ايران و شيعيان و يك نقطه از اين جهان خاكي نيست بلكه كل بشريت از اين واقعه بايد درس بگيرد و تاكنون نيز پس از گذشت قرن هاي متمادي از آن حادثه تاريخ ساز، در گوشه گوشه دنيا انسان هاي پاك طينت براي زنده نگهداشتن ايام سوگواري فرزند رسول گرامي اسلام (ص) پرچم عزاي حسيني را برافراشته و اشك ماتم مي ريزند.
حجت الاسلام بهمن نبيلي با بيان اينكه برترين الگوي ايثار و جانبازي در واقعه عاشورا، حضرت ابوالفضل العباس (ع) علمدار كربلا است، افزود: راز و رمز تعالي حضرت عباس (ع) در فضيلت و مقام آن بزرگوار نهفته است و با توجه به رواياتي كه در شان آن حضرت از ائمه (ع) نقل شده همان بس كه جانفشاني و فداكاري در راه اسلام و پيروي از امام و ولي زمان، بزرگترين نشان و مدال افتخار سرباز رشيد اسلام در حرم امن الهي است.
مداح و ذاكر هيات بيت العباس (ع) شهر ري نيز در گفت و گو با ايرنا با بيان اينكه حضرت عباس (ع) از سلاله پاك و دودماني است كه در شان آن سوره «هل اتي» نازل شده است، اظهار كرد: معرفت قمر بني هاشم حضرت ابوالفضل العباس (ع) از همه شهيدان والاتر و پيروي از امام خويش، كاملتر بود، براساس ديدگاه اسلام و مكتب اهل بيت (ع) آنچه اعمال نيك را از يكديگر متمايز مي سازد و ارزش اعمال را متفاوت مي كند، همان معرفت و بينش و نيت شخص است.
سيدمصطفي طالقاني با بيان اينكه در روايات معصومين (ع) آورده شده كه ثواب يا عذاب يك عمل معين، با توجه به معرفت و نيت عامل آن متفاوت است، افزود: به عنوان مثال ثواب زيارت امام هشتم ثامن الحجج (ع) در روايت هاي معتبر به صور متفاوت نقل شده و در برخي روايات تصريح شده كه اين تفاوت ثواب، به دليل تفاوت در معرفت اشخاص است بنابراين حضرت عباس (ع) با كمال معرفت در راه دين و امام خويش جانبازي كرد و به شهادت رسيد و بر همين اساس مراحل كمال و تعالي را پيمود و جايگاهي فوق تصور بشري براي خود ترسيم كرد.
مسئول هيات بيت العباس (ع) نيز گفت: ادب، وفاداري، يقين و دلاوري عباس ابن ابي طالب (ع) بر كسي پوشيده نيست و تاريخ اسلام خود گوياي اين مطلب است و از شخصي كه فرزند امام علي (ع) و برادر سرور و سالار شهيدان حسين ابن علي (ع) است، ديگر نبايد انتظار فضايل و اخلاقي غيرالهي داشت.
رضا فرجي با بيان اينكه علمدار كربلا باب الحوائج است و بسياري از حاجتمندان و مضطرين به او متوسل مي شوند، افزود: روايت شده است كه حضرت عباس(ع) بدون اجازه در كنار امام حسين (ع) نمي نشست و پس از كسب اجازه مانند عبدي خاضع دو زانو در برابر مولايش مي نشست، او تربيت شده مكتب امام علي(ع) است كه از همين مسير درخشان، درس ادب آموخت.
وي افزود: حضرت عباس (ع) هيچگاه به خود اجازه نداد امام حسين (ع ) را برادر خطاب كند مگر در لحظه شهادت كه فرمود «اي برادر، برادرت را درياب».
جواد باديان از مداحان و ذاكران اهل بيت (ع) نيز وفاداري و پايبندي به عهد و پيمان حضرت عباس (ع) را به خاندان رسول خدا (ص) و پشتيباني از حسين ابن علي (ع) در برابر حكومت هاي فاسد اموي، زبانزد خاص و عام دانست و افزود: التزام عملي قمر بني هاشم به رهبر و مقتداي خويش و همچنين نسبت به اهل بيت (ع) به غايت زياد بود و امروز بايد اين رويه، الگوي جوانان و دلباختگان به فرهنگ علوي باشد.
وي افزود: وفاي عباس (ع) در تاريخ اسلام و انسانيت، بي همتاست و برادري و اخوتي صادق تر و فراگيرتر از ابوالفضل (ع ) نسبت به برادر بزرگوارش امام حسين (ع) در تمام عالم نمي توان يافت كه به راستي همه ارزش هاي انساني را يكجا دربرداشته باشد.
مديحه سراي هيات بيت العباس (ع) گفت: در كنار وفاداري حضرت عباس (ع)، دلاوري آن حضرت نيز نمونه بود و نه تنها در حماسه پرشور كربلا بلكه در جنگ صفين نيز در كنار پدربزرگوارش امام علي (ع) با ارائه رزمايشي پرشور، حيرت همگان را برانگيخت.
عباس (ع) فرزند اميرمومنان حضرت علي (ع) و مادرش فاطمه (ام البنين) است و كنيه آن حضرت ابوالفضل و لقبش سقاء و چون چهره دل آرا و طلعت زيبايي داشت، او را قمربني هاشم مي ناميدند.
حضرت عباس با دختر عبيدالله بن عباس بن عبدالمطلب بنام (لبابه) ازدواج كرد و خداوند متعال دو پسر به نام هاي فضل وعبيدالله به وي عنايت كرد و از مادر خود سه برادر داشت كه از وي كوچكتر بودند و هيچكدام فرزند نداشتند و در كربلا قبل از حضرت عباس شهيد شدند.
حضرت عباس بن علي در روز دهم محرم (عاشورا) و در واقعه كربلا در حال آوردن آب از رود فرات براي رفع تشنگي اهل بيت (ع)، توسط سپاه عمربن سعد محاصره شد و پس از جنگي نابرابر به شهادت رسيد.
مراسم يادبود شهادت حضرت عباس، بنابر يك رسم قديمي رايج در بين مديحه سرايان و مداحان در روز نهم محرم (تاسوعا) برگزار مي‌شود.
فراهنگ 1417**1055**1834
خبرنگار: سيدمهدي حسيني** انتشار: ناهيد شفيعي
تهران- ايرنا- فداكاري، گذشت و ايثار بزرگترين درس حيات بخش حضرت ابوالفضل العباس (ع) به بشريت براي ايستادگي در برابر ظلم و ستم زورگويان و بالاترين مرتبه فضيلت اخلاقي يك انسان به مولا و سرور خويش است.