آیا "دیپلماسی عمومی"، برای نجات وجهه آمریکا کافی است
#
تهران ، خبرگزاری جمهوری اسلامی 04/04/84
خارجی.سیاسی.آمریکا.
مرکز پژوهشی "پیو" در ژانویه 2005 با انتشار نتایج تحقیقات خود درباره
گسترش احساسات ضد آمریکایی اعلام کرد: تنها 25 درصد از مردم فرانسه از
سیاست های آمریکا حمایت می کنند.
به گزارش روز شنبه پایگاه اینترنتی آمریکایی واشنگتن پریزم، این وضعیت
در ژاپن و آلمان نیز تنها کمی بهتر بود، در مراکش سطح مقبولیت آمریکا
27 درصد می باشد و این رقم در پاکستان و اردن به ترتیب 21 و 5 درصد است.
گسترش احساسات ضد آمریکایی تنها به اروپای غربی و جهان اسلام محدود نمی
شود. برای نمونه 34 درصد از مردم برزیل حامی سیاست های آمریکا هستند و در
روسیه گرچه وجهه آمریکا رو به بهبود است، اما همچنان بسیار پایین تر از
وضعیت سال 2002 می باشد.
در شرایطی که میزان مقبولیت آمریکا در جهان به پایین ترین سطح خود رسیده
است، تحلیلگران سیاسی واشنگتن معتقدند که برای بهبود این وضعیت راهی جز
ابتکار عمل در "دیپلماسی عمومی" وجود ندارد.
اصطلاح دیپلماسی عمومی در دهه 1960 و با هدف ارتباط حکومت آمریکا با
شهروندان سایر کشورها ابداع شد.
دیپلماسی عمومی شامل برنامه های فرهنگی، آموزشی و تبادل شهروندان در
چارچوب حمایت های دولت است.
هدف از این برنامه ها، افزایش آگاهی های عمومی از سایر فرهنک ها و
گسترش اطلاعات در مورد سیاست های دولت است.
دیپلماسی عمومی می تواند از طریق کانالهای رسمی و یا خصوصی و توسط
موسسات و افراد صورت گیرد.
به گفته دکتر "استیون لیوینگستون" استاد ارتباطات سیاسی و رییس موسسه
دیپلماسی عمومی دانشگاه "جرج واشنگتن"، "فلسفه وجودی دیپلماسی عمومی
مبتنی بر این واقعیت است که جایگاه یک ملت در افکار عمومی چگونه بر سطح
روابط آن با سایر ملت ها تاثیر می گذار".
لیوینگستون در گفت و گو با واشنگتن پریزم گفت: هر کشوری نیاز دارد از
نگرش جهانی نسبت به خود آگاه باشد. "این یعنی دیپلماسی عمومی".
"افراد معدودی با تقاضای اعضای هر دو حزب محافظه کار و دمکرات برای
اصلاح دیپلماسی عمومی آمریکا مخالفت کرده اند".
بین سالهای 1953 تا 1999، دیپلماسی عمومی آمریکا در ارتباط تنگاتنگی با
آژانس اطلاع رسانی این کشور بود.
این سازمان که در سال 1953 تاسیس شده، در سال 1999 منحل گردید.
دکتر لیوینگستون نظیر بسیاری دیگر از کارشناسان سیاسی، این اقدام "بیل
کلینتون" را "اشتباه عظیمی" خواند، زیرا انحلال آژانس اطلاع رسانی، مرکزیت
و هماهنگی دستگاه دیپلماسی عمومی آمریکا را کاهش داد.
بلافاصله پس از حملات 11 سپتامبر در سال 2001، دولت "جرج بوش" دست به
تاسیس معاونت دیپلماسی عمومی در وزارت خارجه زد.
هم اکنون "کارن هیوز" مشاور قدیم بوش این سمت را بر عهده دارد.
پیش از او، "شارلوت بیرز" و "مارگارت تاتویلر" عهده دار این پست بودند
اما ناکامی های هر دو در بهبود وجهه آمریکا آنها را مجبور به کناره گیری
کرد.
برخی کارشناسان معتقدند که روابط نزدیک هیوز با دولت بوش امکان موفقیت
او را افزایش می دهد.
لیوینگستون می گوید: وجود کارن هیوز در این سمت موجب می شود که هماهنگی
دیپلماسی عمومی از داخل کاخ سفید آغاز شود.
هیوز در گذشته از طراحان اصلی برخی سیاست های کاخ سفید بوده است.
اما این سوال باقی می ماند که آیا دیپلماسی عمومی به تنهایی می تواند
به بهبود وجهه کشوری مثل آمریکا در دنیا بخصوص در منطقه ای نظیر خاورمیانه
کمک کند.
بسیاری از مردم دنیا آمریکا را لزوما یک "هژمون جهانی خوش خیم" نمی
بینند.
به گفته دکتر لیوینگستون، نه فقط دیپلماسی عمومی بلکه هماهنگی بین
سیاست های آمریکا نیز مهم می باشد.
این گفته او، یادآور سخنان دو هفته پیش "هشام ملحم" سردبیر روزنامه
"النهار" در "بنیاد هریتیج" است.
ملحم گفت: مادامیکه اعراب سیاست های آمریکا در خاورمیانه را مبتنی بر
معیارهای دوگانه می انگارند، دیپلماسی عمومی تاثیری بر بهبود وجهه واشنگتن
نخواهد داشت.
دکتر لیوینگستون در این مورد گفت: نمی توان سیاست هایی را که مردم از
آنها منزجر هستند، با لباس های زیبا پوشاند.
صویر/1158
