همزمان با تشیع پیكر مطهر این شهدای عزیز ژاندارمری، با خبر شدیم كه 8 تن از كاركنان خدوم مرزبانی ناجا، جمعه گذشته در منطقه شمال غرب كشور مورد حمله ناجوانمردانه گروهك های تروریستی قرار گرفتند و مثل شهدای ژاندارمری تا آخرین قطره خون خود مقاومت كردند و در نهایت به مقام شهادت نائل آمدند.
باید از خود بپرسیم كه چرا پس از گذشت قریب به 30 سال از شهادت نیروهای زحمتكش ژاندارمری كه با چند تكه استخوان و پلاك به آغوش خانوده های خود بازگشتند، این همه مورد اقبال و توجه مردم قرار گرفتند؟
به نظر می رسد كه این همه اقبال عمومی به مقام شهید و شهادت به خاطر دو علت می باشد: علت اول بخاطر ویژگی های فردی شهید می باشد.
مقام شهید در متون دینی ما بس رفیع است. شهید در كنار انبیاء و اولیاء علیهم السلام، می تواند دیگران را شفاعت كند. خداوند متعال در چند جای قرآن كریم تاكید دارد كه شهید زنده و در نزد پروردگارش متنعم است. در قرآن كریم بالاترین مقام و درجه از آن شهید است.
دومین علت توجه و اقبال عمومی به مقام شهید و شهادت، بخاطر ویژگی های سیاسی و اجتماعی جایگاه شهید و شهادت می باشد. شهید جزو قدرت ملی و اقتدار جمهوری اسلامی ایران محسوب می شود.
شهداء مختص گروه خاصی نیستند بلكه متعلق به همه آحاد جامعه می باشند به همین خاطر، همه اقشار جامعه در تشیع پیكر مطهر این شهدا حضور دارند چرا كه شهدا برای امنیت همه مردم، مهمترین سرمایه خود كه جانشان می باشد را فدا كردند.
بر همه ما نیروهای انتظامی واجب است كه یاد این شهداء را زنده نگه داریم و بهترین روش برای زنده نگه داشتن یاد این شهدای عزیز، این است كه مهمترین درس و پیام آنان كه درس ایثار و فداكاری است را در خود نهادینه كنیم.
آنها جان عزیز خود را برای آرامش و امنیت دیگران فدا كردند ما نیز خالصانه و برای رضایت خداوند، وقت خود را برای آسایش و آرامش هم نوعان خود هزینه كنیم و با شهدای تازه تفحص شده ژاندارمری و شهدای مظلوم مرزبانی شمال غرب كشور عهد و پیمان می بندیم كه راه و آرمان آنان را ادامه می دهیم.
------------------------------------------------
* معاون اجتماعی فرماندهی انتظامی تهران بزرگ
ایثار و فداكاری مهمترین پیام شهدای تازه تفحص شده - سرهنگ مراد مرادی*
۱۵ آبان ۱۳۹۶، ۱۲:۰۲
کد خبر:
82721352
تهران - در این روزها شاهد تشییع پیكر 54 شهید ژاندارمری هستیم كه در اواخر جنگ برای امنیت و آسایش همه ما در منطقه زبیدات با حمله ناجوانمردانه رژیم بعث عراق پس از پذیرفته شدن قطعنامه 598 در سال 1367 به درجه رفیع شهادت نائل گردیدند.