ندایی در گوش كاروان می پیچد بیا ...
سینه سیاه جاده حریف قدمهایشان نیست، كاروان چند روزی است كه در راه است اما خسته نیست چون این صدا را خوب می شناسد. حسین (ع) است كه بی وقفه زائرانش را می طلبد بیا...
كاروان غرق در شور و نواست، رنگ عزایش را جلا داده و زائران سیاه پوش به تك و تا افتاده و كاروان مهیای كربلایی شدن ... .
به التماس میخواهند كاسه ای آب از دستشان بنوشی؛ گویا می خواهند هر چه دارند تقدیم مولایشان كنند، اگر چه دیر آمده اند. گویا زمان، قافله این عاشقان را هزار و چهارصد سال دیرتر به صحرای كربلا راه داده.
به اصرار آب به دستت می دهند، لبخندی از رضایت برلبانشان می نشیند؛ گویا هر جرعه ای از این آب كه زائران حسین(ع) را سیراب می كند آبی بر آتش جانشان می نشاند. سلام بر لبهای تشنه ات حسین (ع).
'اربعین فرابشری است و دست مردم نیست، اصلا كار خداست' مش رضا از خیل جمعیت زوار شگفت زده شده، او كاروانهای زیادی را به اربعین رسانده است. 'می دانید دوستان اگر یك بارمهمان اربعین حسین شوی، دیگر برایت سخت می‌شود، وقتی كربلا آرام و بی‌هیاهو است، آنجا باشی چون تنها در اربعین است كه حرمت حرم حسین(ع) حفظ می‌شود، در اربعین كسی آرام وارد حرم نمی‌شود؛ همه در فراق حسین(ع) اشك می‌ریزند و ناله سر می‌دهند؛ اصلا زیارت حرم شش گوشه آقا در اربعین چیز دیگری است'.
مش رضا شور و اشتیاق كاروانیان را با حرفهایش دو چندان می كند.
چشمان با محبت موكب داران كه ملتمسانه می خواهند خستگی از تن و جان زائران برگیرند كاروان را متوقفت می كند. مزه این غذا را در هیچ كجای عالم پیدا نمی كنی. رنگ ارادت دارد و طعم عشق به سیدالشهدا.
انگار لبخند هر زائر خستگی را از آنها می گیرد كه روزهاست پای آتش محبت حسین(ع) ایستاده و پلوی عشق دم می كنند. نوش جان زائر …
اربعین، از لابهلای واژههای مداحان، آهسته آهسته نمایان می شود و علمهای عزای كاروان برافراشته تر ...
و حالا كاروان عاشقان حسین(ع) به یاد قافلهای زخم خورده، وارد سرزمین چهلمین روز می‌شود و عاشورایی دیگر از اشك جاری می شود؛ خوشا به این اشك و خوشا به این گریستن، اشك بر عطشهای پرپر شده و گریستن بر داغهای زینب(س).
اصلا اربعین كه می شود باید از زینب گفت؛ از چهل منزل اسارت با كاروان كودكان و زنان داغ بر سینه و ریسمان بر دست.
بین‌الحرمین زائران را دگرگون می كند علم ها از هوش می روند فریاد 'من ذله' بر آسمان كربلا می پیچد.
یاد شهیدان مدافع حرم نیز در بین‌الحرمین می‌چرخد 'ای ارباب بی‌كفن اگر چه خواهرت از تو دور است اما همیشه حافظ حریم ناموس اهل‌بیت(ع) هستیم.'
حالا اربعین با نوای یا حسین(ع) و یا عباس(ع) در هم می آمیزد، عده ای از زوار حاجت به در خانه باب الحوائج می برند، عباس اگرچه شرمسار سكینه و علی‌اصغر شد، اما هیچ حاجتمندی را دست خالی رها نمی‌كند.
دستهای مش رضا و كاروانیان پُر از خواهش می شود و عطر سیب زیارت در حرم امام حسین(ع) می پیچید و امام مهربانی ها زائرانش را با مشتی از گل های شب بو بدرقه می كند ... .
و اینگونه اربعینی دیگر تمام می شود و صحرای كربلا تشنه تر و لبها خشكیده تر و پرچم اربعین همچنان بربلندای زمان بر افراشته است.
7527/2090
خبرنگار: زهرا زارعی** انتشار دهنده: سعید زارع كندجانی
همدان - ایرنا - قرن ها از عاشورا می گذرد اما طنین 'لبیك یا حسین' با گوشت و خون شیعه عجین شده و پرچم اربعین حسینی همچنان در بلندای زمان برافراشته است.
