موگابه از قهرمانی استقلال تا استعفا

در گزارش روزگذشته(سه شنبه) فرانس پرس آمده است : رابرت موگابه رئیس جمهوری زیمبابوه پیشتر وعده داده بود كه تولد 100 سالگی اش را در حالی جشن می گیرد كه هنوز در قدرت است.
موگابه مسن ترین و با سابقه ترین رئیس جمهور در دنیا روزیكشنبه (28 آبان ماه) از رهبری حزب «اتحادیه ملی آفریقایی زیمبابوه- جبهه میهنی» (زانو- پی‌اف) كنار گذاشته شد.
او درسال 1980 میلادی به عنوان كسی كه باعث آزادی و استقلال زیمبابوه از بریتانیا شده بود، مورد استقبال مردم قرار گرفت اما با آغاز حكومت بلامنازع 37 ساله اش، به تدریج همه وفاداران و حامیانش از او جدا شدند.
«شادراك گوتو» استاد دانشگاه «اونیسا» درجنوب آفریقا در این باره گفت: او (موگابه) فرد بی رحمی بود كه حكومتش منجر به فروپاشی زیمبابوه شد.
در ادامه گزارش آمده است: زمانی كه موگابه رهبری «رود زیا» (زیمبابوه) واقع در جنوب آفریقا را كه تحت حكومت اقلیت سفید پوستان بود، به عهده گرفت، بسیار شگفت انگیز و فوق العاده عمل كرد.
وی سیاست مصالحه و آشتی را به اسم حمایت از اتحاد كشور در پیش گرفت. اقدامات او باعث شد مورد تحسین سیاست مداران كشورهای خارجی قرار بگیرد. او خطاب به سفید پوستان گفت: شما دشمنان دیروز بودید و امروز دوستان من هستید.
موگابه برخی از سفید پوستان را در پست های وزراتی مهم قرار داد و به «ایان سمیث» رهبرشان اجازه داد كه در كشور بماند.
موگابه انقلابی كه چندین مدرك دانشگاهی داشت، به عنوان رهبر نمونه و الگو شناخته شد. طی 10 سال با ساخت مدرسه و مراكز بهداشتی، پیشرفت های بزرگی در كشور حاصل شد. اما این قهرمان مدتی از حكومتش نگذشته بود كه شروع به مقابله با مخالفانش كرد.
موگابه در سال 1982، ارتش را به منطقه « متبیلیلند» واقع در جنوب غرب زیمبابوه كه قبایل مخالف و «جاشوا نكومو» متحد سابقش در جنگ استقلال كشور در آن جا بود، فرستاد كه وقوع درگیری در این منطقه و سركوب وحشیانه آن از سوی ارتش، منجر به كشته شدن حدود 20 هزار تن شد.
در ادامه گزارش آمده است: اما جهان چشم خود را به روی این جنایت بست. این وضعیت همچنان با سركوب مخالفان، تقلب در انتخابات و اصلاحات كشاورزی خشونت بار، تاكنون ادامه یافت.
پس از آنها دوستان سابق موگابه درجنگ تحقق استقلال كشور، زمینه ضعف سیاسی و بی ثباتی وی را فراهم كردند، او تصمیم گرفت كه آن ها را (مخالفانش) به جان كشاورزان سفید پوست كه بخش اعظمی از اراضی كشور را در اختیار داشتند، بیندازد.
به دنبال این اقدام و انجام اعمال خشونت آمیز علیه سفید پوستان كه باعث مهاجرت اجباری چهار هزار و 500 تن از آنها شد، صدها تن از سپاه پوستان مالك زمین و املاك شدند.
اقدامات موگابه به سرعت تیتر اصلی رسانه ها و مطبوعات كشورهای غربی شد و انجام این اصلاحات، فروپاشی اقتصاد كشوری را كه از پایه مشكل داشت، تسریع كرد.
و اما زیمبابوه امروز از كمبود نقدینگی رنج می برد و 90 درصد از ساكنان این كشور با مشكل بیكاری روبه رو هستند.
پس از آنكه موگابه موفق به تحقق استقلال زیمباوه شد، كشورش را به كشوری نافرمان و سركش تبدیل كرد كه با خود را با شرایط وفق می داد.
رئیس جمهور كهنسال زیمبابوه در یكی از نطق های خود علیه امپریالیزم، غرب را مسئول همه مشكلات كشور به ویژه وضع نابه سامان مالی آن دانست و همه اتهامات وارده به خود را درباره استبداد رد كرد. او در سال 2013 میلادی طی سخنانی گفت: اگر اشخاصی به تو گفتند كه تو دیكتاتوری، تو به آن توجهی نكن، آنها برای ضربه زدن به تو و مخدوش كردن چهره تو، این سخنان را بیان می كنند.
موگابه در سال های اخیر همواره اظهارات و گمانه زنی ها در خصوص وخامت جسمی اش را رد كرده است. شایعاتی منتشر شد مبنی بر اینكه او مبتلا به سرطان است. همچنین منابع نزدیك به او تاكید می كنند كه او هر از چند گاهی برای درمان آب سیاه چشمش (گلوكوم) به سنگاپور می رود.
قدیمی ترین رئیس جمهور جهان همچنین در سال 2013 میلادی قبل از انتخاب شدن مجددش به عنوان رئیس جمهور گفته بود: 89 سال برای من مدت زیادی نبود. مرا تغییر نداد و ضعیف و خِرفت نكرد. من همچنان ایده های زیادی در سر دارم كه ملتم باید آنها را بپذیرند.
با وجود اینكه تاكید می كرد حالش خوب است اما اوضاع جسمی اش رو به وخامت می رفت. در سال 2015 میلادی دقیقا اظهاراتی را ایراد كرد كه در مراسم افتتاحیه سال پیش پارلمان گفته بود.
تصاویر بسیاری از او در نشست های بین المللی منتشر شده كه موجب خنده مردم در سراسر جهان شده است.
دشمنان و مخالفان موگابه می گویند كه او تحت تاثیر همسر دومش «گریس» است. گریس كه منشی سابق موگابه بود با جاه طلبی اش خود را وارد میدان مسابقه برای تصدی پست ریاست جمهوری كرد.
از این رو گریس توانست موگابه را متقاعد كند در سال 2014 میلادی « جویس موجورو» معاون خود را بركنار كند .
وی همچنین به تحریك زنش، چند روز گذشته «امرسون منانگاگوا» معاون خود را بركنار كرد. این اقدام ارتش را واداشت كه با انجام كودتایی كشور را از دست این رئیس جمهور كهنسال، رهایی بخشد.
موگابه پس از آنكه جذب ماركسیسم شد، رشته سیاست را در دانشگاه «فورت هاری» كه تنها موسسه سیاه پوستان آفریقایی در سیستم آپارتاید آن زمان بود، دنبال كرد. او در سال 1960میلادی به جمع افرادی كه علیه حكومت سفید پوستان و نژادپرستی در منطقه «رودزیا» مبارزه می كردند، پیوست.
موگابه پس از چهار سال، دستگیر و به مدت 10 سال در حبس به سر برد. او در زندان سختی های بسیاری متحمل شد. مقام های دولتی آن زمان، حتی به او اجازه ندادند كه در مراسم تشییع جنازه پسر چهار ساله اش شركت كند.
رئیس جمهور كهنسال زیمبابوه پس از آزادی از زندان، به كشور «موزامبیك» در جنوب آفریقا پناه برد و از آنجا مبارزه مسلحانه تا استقلال زیمبابوه و به قدرت رسیدنش را رهبری كرد.
او در طول این مسیر، اراده و هوشمندی خود را اثبات كرد. «پیتر كارینگتون» وزیر خارجه اسبق انگلیس كه درباره استقلال زیمبابوه با موگابه گفت و گو كرده بود، او را به خاطر ویژگی ها و فرهنگی كه داشت تحسین می كرد.
«مارتین میریدیث» نویسنده ای كه زندگینامه موگابه را به رشته تحریر در آورده است، تاكید كرد : او در قدرت باقی ماند زیرا مخالفانش را از میان برداشت، قوه قضائیه را زیر پا گذاشت، حق مالكیت را نقض كرد، مطبوعات مستقل را سركوب و در انتخابات تقلب كرد.
با وجود همه این انتقادات، او جایگاه خود را به عنوان قهرمانی كه توانست زیمبابوه را مستقل كند در میان كشورهای آفریقایی مجاور، حفظ كرد.
رئیس جمهور ساحل عاج روز جمعه (26 آبان ماه) درباره كناره گیری موگابه از قدرت گفت: وقت آن رسیده كه موگابه صندلی قدرت را به نسل جدید بسپارد اما باید بتواند پست ریاست جمهوری را با كرامت و بدون توهین، ترك كند.
خاورم**9329** مترجم: ندا بهبودی*