به گزارش روز دوشنبه گروه علمي ايرنا از پايگا خبري مديكال ساينس، سرطان سلول كوچك ريه (SCLC) عامل 14 درصد از مرگ و مير ناشي از سرطان ريه است و معمولا به سرعت در برابر شيمي درماني مقاومت نشان مي دهد؛ به همين علت درمان كلينيكي آن در بيشتر موارد موفقيت آميز نيست و در واقع كمتر از هفت درصد مبتلايان به اين نوع سرطان بيش از پنج سال عمر مي كنند.
يكي از مشكلات انجام اين تحقيقات، كمبود نمونه هاي SCLC به دليل كوتاه بودن دوره درمان موثر اين نوع سرطان است؛ به همين علت محققان از طريق جداسازي سلول هاي سرطاني موجود در قطره اي از خون يك بيمار توانستند مدل هاي جديدي از اين نوع سرطان را بسازند.
در واقع محققان با انتقال اين سلول هاي سرطاني به زير پوست موش ها، تومورهايي مشابه آنچه در بدن بيمار وجود دارد، به دست آوردند؛ اين تومورها ويژگي هاي مختص هر بيمار را دارند و فرصت بررسي واكنش بيماران را نسبت به درمان هدفمند سرطان فراهم مي كنند.
محققان معتقدند تفاوت در توصيف ژن ها و پروتئين هاي بين سلول هاي تومور يا به عبارتي ناهمگوني بين تومورها يكي از عوامل مقاومت سرطان SCLC در برابر شيمي درماني است؛ در بدن بيماران مبتلا به اين سرطان چندين گروه از سلول هاي سرطاني وجود دارند كه برخي از آنها با شيمي درماني از بين رفته و برخي ديگر باقي مي مانند؛ همين سلول ها توليدمثل مي كنند و موجب تشديد مقاومت در برابر شيمي درماني مي شوند.
محققان در بررسي اين نظريه دريافتند در مدل هاي SCLC حساس به شيمي درماني، تعداد زيادي از سلول ها دو ژن DLL3 و ADCL1 را توصيف مي كنند؛ در حالي كه در مدل هاي مقاوم در برابر شيمي درماني تعداد سلول هايي كه دو ژن مذكور را توصيف مي كنند، كمتر است. همچنين مشخص شد در يك تومور هر دو نوع سلول حساس به شيمي درماني و مقاوم در برابر اين نوع درمان وجود دارد.
بر اساس اين تحقيقات درك صحيح ناهمگوني در تومورهاي سرطاني، كليد از بين بردن مقاومت سرطان در برابر شيمي درماني است.
علمي**9259**1834
تهران- ايرنا- محققان مركز سرطان MD Anderson دانشگاه تگزاس يكي از مهمترين دلايل مقاومت سرطان سلول كوچك ريه در برابر شيمي درماني و روش احتمالي مقابله با اين مقاومت درماني را شناسايي كردند.
