شهرك سازی، پایه ریزی برای تاسیس كشور جعلی یهود

به گزارش ایرنا، سه شنبه هفته گذشته رژیم صهیونیستی از احداث 650 واحد مسكونی جدید در «رام الله» در كرانه باختری رود اردن خبر داد. این مجتمع های مسكونی در شهرك صهیونیستی «بیت ایل» ساخته خواهد شد.
دو هفته پیش نیز صهیونیست ها از احداث 20 هزار واحد مسكونی دیگر در قدس اشغالی خبر داده بودند.
«نیر بركات» شهردار قدس اشغالی كه به حزب «لیكود» یعنی حزب حاكم رژیم صهیونیستی وابسته است، اعلام كرد كه بالغ بر 1 میلیارد و 400 میلیون «شیكل» اسرائیلی (یعنی حدود 380 میلیون دلار آمریكا)، با هدف توسعه زیرساخت ها، ساخت هتل، مراكز تجاری و مناطق صنعتی در اطراف این شهر هزینه خواهد شد.
وی چنین قراردادی را تاریخی و مهم نه تنها برای قدس، بلكه برای اسرائیل توصیف كرد؛ چرا كه ساخت 20 هزار واحد مسكونی به قول او یعنی پذیرش 20 هزار خانواده یهودی دیگر.
از آنجا كه بر اساس قوانین بین المللی، سازمان ملل متحد، شهرك سازی در مناطق اشغالی فلسطین پس از جنگ سال 1967 را غیرقانونی می داند، می توان حدس زد كه اقدام جدید رژیم صهیونیستی در توسعه شهرك سازی ها، مثل همیشه انتقاد مجامع بین المللی را در پی داشته باشد.
در تازه ترین مورد، جمعه گذشته، اتحادیه اروپا مخالفت شدید خود با سیاست شهرك سازی رژیم صهیونیستی را اعلام كرد و آن را مغایر با قوانین بین المللی دانست.
اتحادیه اروپا با بیان اینكه «گسترش شهرك سازی ها مانع رسیدن به صلح است»، عنوان كرد كه امكان برپایی كشور مستقل فلسطین و زندگی و سكونت در آن به صورت جدی با خطر مواجه است.

** شهرك سازی ها و حمایت انگلیس و آمریكا
تاریخچه شهرك سازی یهودیان در سرزمین های فلسطینی به اواخر قرن نوزدهم میلادی بر می گردد. در سال 1878 حدود نیم میلیون نفر در فلسطین زندگی می كردند. 97 درصد از این جمعیت را اعراب و 3 درصد از آنها را یهودیان تشكیل می دادند.
با ظهور طرح صهیونیسم، مهاجران یهودی از سراسر جهان به فلسطین سرازیر شدند. در زمانی كه انگلیسی ها پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی مناطق آن را با فرانسه تقسیم و فلسطین را تحت قیمومیت خود درآوردند، صهیونیست ها زیر چتر حمایتی بریتانیا با ارعاب و جنگ های پیاپی تا سال 1948 میلادی (1327 خورشیدی) چیزی حدود 9 درصد از مناطق فلسطینیان را به چنگ آوردند و تا هنگام تاسیس رژیم اسرائیل 277 شهرك صهیونیستی ساختند.
طی جنگ سال 1948 و شكست اعراب كه به «نكبت» در فلسطین معروف شد، اسرائیلی ها 77 درصد از مناطق فلسطینیان را اشغال كردند. صهیونیست ها با قوانین یك جانبه حدود 40 درصد از خانه های فلسطینیان را به بهانه اینكه صاحبان آنها حضور ندارند، مصادره كردند؛ صاحبانی كه خود صهیونیست ها، با راه اندازی جنگ و كشتارهایی مانند «دیر یاسین» باعث آواره شدنشان بودند.
اما بعد از جنگ 1967 میلادی (1346) كه با شكست ارتش های عربی از اسرائیل و اشغال مناطق وسیعی از فلسطین از جمله قدس به پایان رسید، روند شهرك سازی ها در كرانه باختری و شرق قدس اشغالی سرعت گرفت؛ مناطقی كه بر اساس قوانین مصوب سازمان ملل جزئی از مناطق فلسطینیان به شمار می رود.
صهیونیست ها، یا خانه فلسطینیان را تصرف كرده، صاحبان آنها را آواره می كردند و یا زمین های كشاورزی را پس از اشغال و چپاول، تغییر كاربری داده و شهرك های خود را بر آنها بنا می كردند.
در سال 1993 م (1372) یعنی سالی كه «پیمان اسلو» امضا شد، جمعیت ساكنان یهودی در كرانه باختری به 120 هزار نفر افزایش یافت و تا سال 1995 كه فضای سازش همچنان هموار بود، این جمعیت به 146 هزار نفر رسید.
در دوران نخست وزیری «بنیامین نتانیاهو» توسعه شهرك‌ سازی‌ها و تصرف اراضی فلسطینیان افزایش زیادی پیدا كرد تا اینكه اختاپوس یهودی سازی فلسطین، امروز بیش از 196 شهرك صهیونیستی فقط در كرانه باختری ساخته است كه چیزی حدود 700 هزار یهودی مهاجر در آنها زندگی می كنند.
بارها و بارها قطعنامه هایی در شورای امنیت سازمان ملل علیه شهرك سازی های رژیم صهیونیستی صادر شده، ولی اسرائیل تاكنون تن به اجرای هیچ كدام از آنها و قوانین بین المللی منع تجاوز و تصرف اراضی نداده است.
قطعنامه 465 در سال 1980 (زمستان سال 1358) توقف و برچیدن شهرك های یهودی نشین در سرزمین های اشغالی را خواستار شد. قطعنامه های 446 ، 452 ، 252 و چندین قطعنامه مشابه دیگر همگی چنین مفادی داشتند. اما قطعنامه های زیادی نیز بوده كه توسط آمریكا وتو شد چرا كه به زعم كاخ سفید با منافع اسرائیل همخوانی نداشته است.

** شهرك سازی برای تاسیس كشور یهود
«گلدا مایر» نخست وزیر پیشین رژیم صهیونیستی معتقد بود كه «اسرائیل، مرزهای مشخصی ندارد و مرز اسرائیل تا آن جاست كه یهودیان در آن اقامت دارند». بنابراین با نگاهی گذرا به تاریخچه شهرك سازی های رژیم صهیونیستی قبل و بعد از تاسیس آن، می توان به روشنی دریافت كه سیاست یهودی سازی و توسعه اراضی اشغالی همواره در دستور كار مقام های این رژیم بوده است.
شهرك سازی ها را می توان یكی از راهبردهای اصلی دانست كه صهیونیست ها با چند هدف به كار گرفته اند. نخست اینكه شهرك های صهیونیستی نوعی پدافند به حساب می آیند و از بروز بحران های اجتماعی و امنیتی توسط ساكنان عرب مناطق اشغالی جلوگیری می كند. دوم ساخت شهرك ها و تصرف سرزمین های فلسطینی، جلوی تشكیل كشور فلسطینی در آینده را می گیرد، چرا كه تشكیل یك كشور نیاز به سرزمینی یكپارچه دارد، حال آنكه سرزمین های فلسطینیان اكنون تكه تكه و دور افتاده از هم است.
در همین ماه های اخیر می توان نتیجه به كار بستن این راهبرد را توسط صهیونیست ها دید؛ زمانی كه طرح موسوم به «معامله قرن» مطرح شد، طرحی آمریكایی كه طبق آن «دونالد ترامپ» در آذر ماه سال 96 قدس را پایتخت رژیم صهیونیستی معرفی كرد و دستور داد تا سفارت كشورش از تل آویو به قدس منتقل شود.
پرده آخر از نمایش نامه صهیونیست ها، تیرماه امسال به اجرا درآمد كه پارلمان رژیم صهیونیستی (كنست) قانونی با عنوان «دولت ملی خلق یهود» را تصویب كرد كه به صراحت دولت جعلی اسرائیل را كشوری ویژه یهودیان تلقی می كند و اعتراف می كند كه غیر یهودی ها در آن جایی ندارند.
حال می توان دریافت كه چرا شهرك سازی ها با وجود مخالفت ها، همواره جزء اصلی و جدانشدنی برنامه های رژیم صهیونیستی بوده است.
خاورم**م.ا**2054**1651