۸ شهریور ۱۳۹۷، ۰:۱۸
کد خبر: 83017137
T T
۰ نفر
خوي به مركز مطالعات فرهنگي بين المللي تبديل شود

اروميه- ايرنا- استاندار آذربايجان غربي با اشاره به اينكه خوي داراي مفاخر فراواني در عرصه هاي فرهنگي، فلسفه و عرفان است، گفت: اين شهرستان در سايه برنامه ريزي ظرفيت تبديل شدن به مركز مطالعات فرهنگي بين المللي را در دراز مدت دارد.

به گزارش ايرنا محمدمهدي شهرياري شامگاه چهارشنبه در آيين اختتاميه چهارمين همايش بين المللي شمس و مولانا در خوي كه با حضور رييس سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري برگزار شد، افزود: اين شهرستان مي تواند با همت شهروندان، هنرمندان و انديشمندان، مشتاقان فرهنگ را به سوي خود فرا بخواند.
وي برگزاري همايش شمس و مولانا را نقطه بازگشتي به دوران تمدن باشكوه شهرستان تاريخي خوي عنوان كرد و گفت: اهميت اين شهرستان در تاريخ چنان است كه منزلگه ماركوپولو و بسياري ديگر از سياحان و مستشرقان غربي بوده و با وجد و عظمت زمانه خويش، همواره بر تارك سفرنامه‌ها و آثار آنان نقش بسته است.
وي وجود شخصيت شمس در خوي را به عنوان پايتخت عرفان و موسيقي مقامي و فولكلور مناطق ايران عنوان كرد و افزود: اكنون زمان آن است كه به ‌صورت خاص بتوانيم از اين سرمايه بي‌نظير براي نزديكي دلها، گسترش ارتباطات بين فرهنگي، توسعه و ترويج فرهنگي و همچنين افشاندن بذر دوستي، صلح و انسانيت همان‌گونه كه شمس و مولانا بر آن مذهب و سلوك بودند، استفاده كنيم.
استاندار آذربايجان غربي خوي را گل سرسبد گلستان فرهنگ و تمدن شمال غرب ايران عنوان كرد و افزود: وجود شمس نقطه عطف و نعمتي بي‌نظير براي رونق و شكوفايي گردشگري و فرهنگي اين خطه زيبا و فرهيخته است.
وي افزود: اين ظرفيت ممتاز بايد براي شناساندن افكار و جنبه‌هاي شخصيتي آن عارف فرزانه و تأثير و تأثر اين پير و مراد مولانا و همچنين بركات و آثار وجود او در توسعه فكري، معنوي، ادبي، عرفاني و همچنين اشاعه صنعت فرهنگي و گردشگري در اين ديار به نحو مطلوب استفاده شود.
وي گردهم آوردن انديشمندان و صاحبان فرهنگ و ادب و هنر 2 شهر قونيه و خوي حول عرفان و انديشه شمس و مولانا را سرحلقه وحدانيت وجودي پروردگار دانست و گفت: اين كار خود بابي بر آفرينش و زايش آثار ماندگار فكري و عرفاني است.
وي افزود: 2 شهر خوي و قونيه و 2 لوء لوء بي‌همتاي ادب و عرفان را مي توان با طراحي برنامه‌هاي مشترك فرهنگي و گسترش زمينه‌هاي فكري، چون روحي واحد در 2 جسم تجسم كرد.
به گفته شهرياري، توسعه بر شانه‌هاي تفكر و فرهنگ استوار است و بدون سرمايه‌هاي اجتماعي و فرهنگي از توسعه جز رشدي خطي و موقتي اثري نخواهد ماند.
وي فرهنگ و انديشه را شاه ‌بيت مسير حركت و چشم‌انداز غايي دولت تدبير و اميد بيان كرد و اظهار داشت: بدون توسعه فرهنگي، توسعه گردشگري و توسعه سياسي، رشد و پيشرفت ماندگار و پايداري نخواهد بود.
به گزارش ايرنا 100 مقاله از مراكز علمي و دانشگاهي داخل و خارج كشور به دبيرخانه همايش بين المللي شمس و مولانا در خوي ارسال شده بود ‌كه 44 مقاله از اين تعداد در كتاب مجموعه مقالات همايش چاپ مي شود.
جشنواره ملي آيين ها، آواها و نمادها نيز همزمان با برگزاري اين همايش بين المللي برگزار شد؛ در اين فستيوال 46 اثر از بين 138 اثر ارسالي به اين بخش به مرحله داوري راه يافته بود كه 9 اثر برگزيده جهت اجرا انتخاب شد.
آيين افتتاحيه اين همايش نيز با حضور سيد عباس صالحي، وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي برگزار شده بود.
هفتم مهرماه در تقويم كشور به نام روز ملي شمس تبريزي نامگذاري شده است؛ تقارن اين روز در سال هاي گذشته با ماه محرم ملاحظه هاي به حق و خاص را در اجراي برنامه هاي مفرح براي ميهمانان داخلي و خارجي به همراه داشت اما امسال با تصميم هيات مديره توليت شمس تبريزي اين برنامه‌ها در فاصله زماني عيد قربان تا عيد غدير برگزار شد.
'شمس الدين محمدبن علي بن ملك داد تبريزي' بنا بر اشاره هاي تاريخي به احتمال زياد در سال 582 هجري قمري به دنيا آمد و ملقب به ' شيخ پرّان' و ' زر دوز' بود.
كتاب 'مقالات شمس' شامل مطالب ارزنده اي با موضوع عرفان است؛ اين كتاب سوال و جواب هاي شمس و مولانا و مريدان و منكران آنان را در بر مي گيرد و توسط شاگردان وي گردآوري شد.
كتاب 'تماشاي خورشيد' نيز كه منتخب پند و اندرزهاي شمس تبريزي از 'مقالات شمس' بود، توسط 'بهنام رجب پور' و 'حسين صبوري' با هدف ترويج افكار متعالي شمس تبريزي در سطح جهاني و معرفي هرچه بيشتر آرامگاه شمس تبريزي از فارسي به انگليسي ترجمه شد.
تاريخ وفات شمس تبريزي به علت كمبود اسناد تاريخي مربوط به زندگي شمس، به روشني معلوم نيست اما شمس پژوهان آن را بين سال هاي 645 و 672 هجري قمري ذكر كرده اند.
مولانا جلال‌الدين محمد بلخي مشهور به مولوي نيز به عنوان شاعر بزرگ قرن هفتم هجري قمري در سال 604 در بلخ زاده شد؛ وي به سبب رنجشي كه بين پدر مولانا با سلطان محمد خوارزمشاه پديد آمده بود از بلخ بيرون آمد و بعد از مدتي سير و سياحت به قونيه رفت.
مولوي در سال 672 هجري قمري در قونيه وفات يافت و از آثار او مي‌توان به مثنوي، ديوان غزليات يا كليات شمس، رباعيات، مكتوبات، فيه مافيه و مجالس سبعه اشاره كرد.
7123/3072
۰ نفر