مشكل مهاجرت پزشكان با اجرای پزشك خانواده حل می شود

ایرج فاضل در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی ایرنا در پاسخ به این سوال كه چرا به رغم اینكه موضوع مهاجرت پزشكان به یك موضوع مهم تبدیل شده اما هنوز اقدام اساسی برای حل این مشكل صورت نگرفته است، توضیح داد: موضوع مهاجرت پزشكان به نابسامانی پزشكی در كشور مربوط می شود.
پیش از این، علیرضا زالی رئیس كل سابق سازمان نظام پزشكی در یك نشست خبری با اعلام اینكه 11 هزار پزشك در چند سال اخیر شماره نظام پزشكی نگرفته اند،‌ گفته بود كه این تعداد پزشك یا مهاجرت كرده اند یا طبابت نمی كنند. برخی از آنان هم شاید به دلایلی نمی خواهند كه در سیستم وزارت بهداشت ثبت نام كنند.
به گفته او، اینكه گفته می شود برخی پزشكان گمشده هستند، درست نیست زیرا نام آنان پس از دانش آموختگی به عنوان پزشك ثبت می شود اما به هر دلیلی شماره نظام پزشكی نگرفته اند، البته در مورد اینكه چه تعداد مهاجرت كرده اند، آمار درستی در دست نیست.
علیرضا سلیمی، معاون آموزشی و پژوهشی سازمان نظام پزشكی نیز گفته است كه میزان مهاجرت پزشكان به ویژه پزشكان عمومی در ایران بیش از حد انتظار است. باید به این موضوع توجه شود؛ زیرا اگر اكنون شرایط شغلی برای این افراد فراهم نشود، در آینده وضعیت خوبی در انتظار آنها نخواهد بود.
حالا فاضل، رئیس كل فعلی سازمان نظام پزشكی نیز بر این مساله صحه می گذارد، او به خبرنگار ایرنا گفت: اكنون پزشكان مجبور به گذراندن طرح در نقاط دورافتاده و سخت گذر هستند اما اضافه حقوق آنها به موقع پرداخت نمی شود. حق تاسیس مطب را هم ندارند.
فاضل معتقد است، این گونه فعالیت پزشكان در مناطق دورافتاده چه جاذبه ای می تواند داشته باشد كه در سخت ترین شرایط و با مشكلات اقتصادی كار كنند ولی دستمزد آنها داده نشود، طبیعی است كه هركس تحت تحمیل قرار گیرد، نمی تواند شرایط را تحمل كند.
بر اساس گزارش روز دوشنبه خبرنگار ایرنا، رئیس سازمان نظام پزشكی تاكید كرد: در صورتی كه سیستم ارجاع و پزشك خانواده حل شود بسیاری از مسائل مربوط به پزشكان به ویژه پزشكان عمومی حل می شود و وزارت بهداشت مسئول است كه این برنامه را بر اساس قانون برنامه توسعه ششم در كشور اجرا كند.
سازمان نظام پزشكی حدود 250 هزار نفر عضو در سراسر كشور دارد كه شامل 80 هزار پزشك عمومی، 36 هزار پزشك متخصص و فوق تخصص، 35 هزار دندانپزشك عمومی، بیش از 2 هزار نفر دندانپزشك متخصص، 20 هزار دكترای داروسازی، هزار و 500 نفر دكترای علوم آزمایشگاهی، 50 هزار ماما و حدود 25 هزار نفر گروه ‌های پروانه دار (شامل فیزیوتراپیست، متخصص تغذیه، بینایی سنج، شنوایی سنج) هستند.
گفته می شود، تعداد قابل توجهی از پزشكان عمومی به علل مختلف از جمله مشكلات كار در مناطق كمتر برخوردار پس از فارغ التحصیلی به این حرفه وارد نمی شود و به مشاغل دیگر در بازار آزاد رو می آورند، عده دیگری از آنان كه در آزمون دستیاری و تخصصی قبول نمی شوند به خارج می روند و گاهی در كشورهایی كه دانشگاه های نه چندان معتبر دارند، به تحصیل در رشته ای تخصصی می پردازند اما در بسیاری از مواقع تأیید مدرك آنها در ایران به مشكل می خورد و پس از بازگشت به كشور با وجودی كه سنشان نیز بالا رفته است، با مشكلات زیادی مواجه می شوند.
اجتمام* 7268*1834