به گزارش روز پنجشنبه ایرنا؛ اشتباهات اروپایی ها در 10 سال اخیر، منجر به تضعیف سوئدی ها شده و میدان را برای شكل گیری گروه بندی های سیاسی با رویكردی خصمانه در قبال مهاجران بازگذاشت كه در نهایت ضد اروپایی نیز می باشد. دمكرات های سوئد كه در آغاز گروهی كوچك با گرایش های نئونازی بودند، توانستند با استفاده از نفرت ملی علیه بیگانگان به یك نیروی ملی گرایانه تبدیل شوند.
با اینكه برخی نظرسنجی ها حاكی از پیروزی راستگرایان افراطی بود، اما پیشروی آنها تصویر آرام كشور نمونه ای مانند سوئد را در اروپا خراب كرد. یقینا سوئد در سال 2015 زمانی كه بیشترین تعداد پناهندگان را نسبت به جمعیت خود پذیرفته بود، الگو محسوب می شد، زیرا موفق به حفظ رشد پایدار، مازاد بودجه و شاخص بیكاری بسیار پایین شده بود. با این وجود، افزایش آرای كسب شده از سوی حزب راستگرای افراطی 'دمكرات ها' نشان داد كه مساله پذیرش پناهجویان، فقط پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و یا امنیتی ندارد، بلكه قبل از هر چیز در كشوری تبدیل به مساله هویتی شده است كه زمانی همگونی فرهنگی مطلقی داشت، اما در طول یك نسل، تبدیل به جامعه ای چندقومی شد.
پارادوكس پیروزی دمكرات ها سوئد این است كه دقیقا زمانی به قدرت رسیدند كه شمار پناهجویان جدید به پایین ترین حد از سال 2015 رسیده است و بنابراین نمی توان از واكنش داغ در قبال بحران سخن گفت. موضوع پناهجویان بیش از اینكه دلیل آن باشد، نشانه معضلی در سوئد و بخش اعظمی از اروپاست. الگوی سوئد هویت ملی بسیار روشنی ایجاد كرده كه سوئد امروز از آن تصویر دور شده است.
دمكرات های سوئد امیدوارند تا در آینده تبدیل به نخستین حزب این كشور شوند كه البته درصورتی كه احزاب سنتی این كشور نتوانند پاسخی برای نگرانی رای دهندگان و لزوم معنی دادن به الگوی سوئدی پیدا كنند، امكانپذیر خواهد شد.
احزاب و جنبش های راستگرای افراطی سال هاست كه در سراسر اروپا رو به گسترش بوده و از طریق ائتلاف با احزاب محافظه كار، وارد دولت ها می شوند. احزاب و جنبش های راستگرای افراطی در پی بحران پناهجویان در اروپا در سراسر این قاره گسترش یافته و رشد كردند. راستگرایان افراطی در انتخابات مجارستان تبدیل به دومین قدرت این كشور شدند، به گونه ای كه حزب راست افراطی 'جوبیك' در انتخابات پارلمانی هشتم آوریل گذشته، با كسب حدود 20 درصد آراء، در جایگاه دومین حزب نیرومند قرار گرفت. حزب 'فیدسز' وابسته به 'ویكتور اوربان' نخست وزیر مجارستان نیز با كسب حدود 50 درصد آرا اول شد كه اغلب نمایندگانش را راستگرایان تقریبا افراطی تشكیل می دهند.
چند هفته قبل از آن نیز حزب 'اتحاد' به رهبری 'متئو سالوینی' در روز چهارم مارس 17 درصد آراء ایتالیایی ها را كسب كرد و برای نخستین بار از حزب راستگرای میانه 'فورتسا ایتالیا' كه تنها 14 درصد آراء را به دست آورده بود، پیشی گرفت. سال هاست كه راست گرایان افراطی در تمام اروپا رو به رشد هستند و این مساله فقط به ایتالیا و مجارستان منحصر نمی شود.
فهرست موفقیت های راستگرایان افراطی بسیار طولانی است. حزب راستگرای افراطی FPÖ در انتخابات پارلمانی سال 2017 اتریش موفق، به كسب 26 درصد آراء شد و اكنون به همراه حزب اول راستگرایان میانه در دولت حضور دارد. همچنین 'نوربرت هوفر' كاندیدای راستگرایان افراطی در دور نخست انتخابات ریاست جمهوری 2016 اتریش موفق به كسب 35 درصد آراء شد. اما در دور دوم انتخابات هفت درصد آراء را در رقابت با 'الكساندر ون در بلن' نامزد سبزها از دست داد.
در انتخابات سال 2015 دانمارك نیز حزب 'DF ' با 21 درصد آراأ، دوم شد. دولت دانمارك به ریاست حزب راستگرای میانه 'Venestre' به آرای حزب DF جهت كسب اكثریت در پارلمان این كشور نیاز دارد. این حزب كه ملی گرا و مخالف اتحادیه اروپاست، در برنامه خود، ممنوعیت ورود مهاجران مسلمان را درج كرده است.
در انتخابات پارلمانی 2016 اسلواكی نیز ملی گرایان حزب LSNS و حزب ملی اسلواكی 'SNS' هر یك هشت درصد آراء را كسب كرده و در مجموع 16 درصد از رای ها را بدست آوردند. تا چند ماه پیش حزب LSNS از نماد 'گارد هلینكا' استفاده می كرد كه شبه نظامیان فاشیست متحد دولت طرفدار نازی ها در سال های 1938 تا 1945 بودند.
سال گذشته (2017) صحبت از نتیجه عالی حزب راستگرای افراطی 'AfD' (آلترناتیو برای آلمان) بود كه در انتخابات سپتامبر 2017 آرای خود را سه برابر كرد و از 4.7 درصد در سال 2013 به 12.6 درصد رساند و برای نخستین بار موفق شد نمایندگان خود را در پارلمان ملی انتخاب كند. این حزب كه گرایش های نئونازیستی دارد، در انتخابات سپتامبر 2017 موفق به كسب میلیون ها رای در مناطق فقیرتر آلمان شرقی شد.
نتیجه دیگری كه توسط راستگرایان رادیكال در اروپا بدست آمده است، مربوط به 'جبهه ملی' در انتخابات ریاست جمهوری 2017 فرانسه می شود كه 'مارین لوپن' رهبر آن در دور نخست با كسب ' 21.3 درصد آراء، تنها سه درصد با امانوئل مكرون رئیس جمهور كنونی این كشور فاصله داشت. هر چند لوپن در دور دوم شكست خورد، اما به هرحال توانست 33.9 درصد آرا را بدست آورد.
در انتخابات پارلمانی اخیر ایتالیا نیز علاوه بر موفقیت حزب راستگرای افراطی 'اتحاد'، احزابی كه عملا نئوفاشیست محسوب می شوند، شمار آرای خود را نسبت به انتخابات پیشین چند برابر كردند. برای مثال جنبش راست افراطی 'كازاپوند' شمار آرای خود را 6 برابر كرد و از 50 هزار در سال 2013 به 310 هزار افزایش داد. حتی جنبش راست افراطی 'فورتسا نوئوا' نیز نتایج خود را بهتر كرد. فهرستی كه در آن حزب راستگرای 'ایتالیا به ایتالیی ها' نیز شمار آرای خود را از 90 هزار در سال 2013 به 127 هزار رای افزایش داد.
جنبش های راست افراطی حتی در مالت نیز گسترش یافته اند كه در سال 2016 جنبش میهن پرستان مالتی در آن تاسیس شد.
موضوع جدید این است كه در طول این سال ها، اغلب احزاب راستگرای بنیادگرا موفق شده اند از طریق ائتلاف با احزاب محافظه كار، وارد دولت شوند. این نوع ائتلاف ها در لهستان، اتریش و بلژیك وجود دارد، درحالی كه دولت دانمارك نیاز به آرای راستگرایان افراطی برای كسب اكثریت پارلمانی دارد.
راستگرایان افراطی در اروپا چهره های زیادی دارند، از حاكمیت گرا تا پوپولیست (عوام گرا)، از مخالفان اتحادیه اروپا تا یوروفوبیك ها و برخی اوقات نیز به طور علنی نژادپرست و بیگانه هراس هستند. تردیدی نیست كه این احزاب قدرت اصلی خود را در سال های اخیر با استفاده از بحران پناهجویان و وعده مبارزه با اسلام، به دست آورده اند.
البته استثناءهایی نیز وجود دارد: اسپانیا و پرتغال برای مثال از جمله معدود كشورهای اروپایی هستند كه راستگرایان افراطی موفق به تحقق خود نشدند. در این دو كشور جنبش های ملی گرا و بیگانه هراس هرگز حتی نتوانسته اند یك درصد آرا را كسب كنند. این كشورها 40 سال پیش از دوره ای طولانی حكومت دیكتاتوری استبدادی و ملی گرایی خارج شده اند و بدین صورت موضوعات سنتی راستگرایان افراطی هنوز از نظر اجتماعی غیرقابل قبول محسوب می شود، چرا كه یادآور گذشته نزدیك آنهاست.
اروپام**461**1486**
رم - ایرنا - نتیجه انتخابات اخیر سوئد برای تمام كسانی كه الگوی سوئدی را بر پایه برابری، رفاه، در خط مقدم حقوق زنان و دفاع از محیط زیست محسوب می كردند، رخداد تكان دهنده ای حاكی از قدرت گرفتن احزاب راستگرای افراطی در اروپاست.
