خیال خام تروریست ها برای برهم خوردن وحدت ملی

به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری، پس از حمله تروریستی به مراسم سالگرد دفاع مقدس در شهر اهواز، برخی گروه های معاند با پذیرفتن مسوولیت این حمله، رسماً دلیل این عملیات را هدف قرار دادن وحدت ملی بیان كردند. از همین رو برخی رسانه های بیگانه وابسته به كشورهای منطقه دوباره در آتش مخالفت با وحدت ملی و تاكید بر قوم گرایی دمیدند.
این در حالی است كه «آرمین امیر» استاد دانشكده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی درگفت وگو با ایرنا تاكید كرد كه تمامی آمارها و پژوهش ها نشان می دهند اكثریت شهروندان ایرانی از اقوام مختلف، همچنان به هویت ایرانی خود افتخار می كنند.
** نتایج تحقیقات، بیانگر میزان بالای وحدت ملی در ایران است
آرمین امیر با اشاره داده های پیمایش های ملی و بطور مشخص پیمایش «ارزش ها و نگرش های ایرانیان» اشاره كرد: جامعه ایرانی در سه زمینه هویت ملی، هویت قومی و هویت انقلابی در تعادل مناسبی به سر می برد. اگر به تفكیك استان ها نگاه كنیم، در می یابیم استان های قومی ما هم هویت ملی بسیار بالایی دارند، ضمن این كه علاقه دارند ویژگی های قومی خود را هم حفظ كنند؛ بطور مثال بیش از 70 درصد آن ها علاقه مند هستند در خانه به زبان قومی خود صحبت كنند و این زبان را به فرزندان خود نیز آموزش دهند؛ در عین حال كه به ایرانی بودن خود و نمادهای فرهنگی ایرانی همچون حافظ، سعدی و مولوی هم افتخار می كنند.
این مدرس دانشگاه ادامه داد: نتایج تحقیقات ملی نشان می دهند كه اغلب مردم جامعه، با روش ها، شیوه ها و ایده های بنیادین انقلاب اسلامی همچون حق طلبی، عدالت خواهی، استقلال ملی و استكبار ستیزی نیز موافق هستند. این نتایج در سرتاسر ایران تقریبا مشابه است.
** هویت ملی و هویت قومی در تعارض با یكدیگر نیستند
امیر تاكید كرد كه برخلاف ادعای شبكه های خبری بیگانه، این تصور كه شهروندان در استان های مرزی، میزان كمتر از استان های مركزی به هویت ایرانی افتخار می كنند؛ نادرست است و بطور مثال شهروندان در استان سیستان و بلوچستان به فرهنگ و ملیت ایرانی افتخار می كنند.
استاد گروه جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطبایی اشاره كرد كه در عین حال مردم این استان و سایر استان های كشور علاقه دارند ویژگی های قومی خود را هم حفظ كنند.
امیر تاكید كرد كه هویت قومی و ملی به هیچ وجه در تعارض باهم نیستند و تقویت یكی به معنای تضعیف دیگری نیست. بطور مثال مردم عرب زبانی كه به هویت ایرانی خود افتخار می كنند و در كنار آن به زبان مادری خود هم اهمیت می دهند و این دو ویژگی به هیچ وجه با هم تضاد ندارند.
** نقش كشورهای منطقه در اختلاف افكنی، غیرقابل انكار است
این استاد دانشگاه افزود كه نقش كشورهای منطقه در تلاش برای افزایش تعارضات قومی و ملی بسیار مهم است. موفقیت آن ها در كوچك كردن و تضعیف كردن كشور ایران است. برخی از این كشورها تمایل دارند تا ایران دچار مشكل و اختلاف شود و آن ها عامل اصلی بروز اختلافات هستند.
امیر افزود عامل دوم افزایش اختلافات نیز گروه های بسیار كوچكی هستند كه بین مردم هم جایگاهی ندارند. این گروه ها تلاش دارند تا با تاكید بر هویت قومی یا هویت ملی به صورت محض، در میان اقوام مختلف ایرانی تفرقه افكنی كنند.
** باید از ظرفیت های قانونی برای كاهش اختلافات استفاده كرد
امیر تاكید كرد كه بایستی به یاد داشت كه حدی از تبعیض یا مشكلات منطقه ای می تواند مردم را نسبت به كشور بدبین كند. از همین رو باید برخی از اصول قانون اساسی مثل اصل 15جدی تر مورد پیگیری قرار گرفته شود تا بهانه از دست برخی گروه های معاند و كشورهای مخالف گرفته شود. این مدرس دانشگاه افزود: توسعه نامتوازن در برخی مناطق هم می تواند زمینه هایی از نارضایتی را در برخی اقوام ایجاد كند كه مورد سوءاستفاده برخی گروه ها قرار گیرد.
این مدرس دانشگاه اضافه كرد : بایستی مسوولین و شهروندان به یاد داشته باشند كه تحمل اقوام در برخی مباحث به سقف خود رسیده است. یكی از آن آستانه های تحمل، بحث شوخی و طنز است. اقوام دیگر شوخی و طنز پیرامون مسائل قومی را نمی پذیرند و نباید اجازه داد كه این سقف تحمل تحریك شود.
** حوادث تروریستی باعث ایجاد حس وحدت ملی می شوند
این استاد دانشگاه علامه اشاره كرد: حوادث تروریستی در بدو امر حتماً باعث افزایش همدلی و وحدت بین اقوام می شود. امروز این فرصت طلایی وجود دارد كه ما نشان دهیم ایران برای همه ایرانیان است.
امیر در عین حال اشاره كرد: اما اگر مردم روزی احساس كنند برخورد مسوولین با حملات های تروریستی در تهران و اهواز متفاوت است، قطعاً در میان مدت و بلند مدت می تواند نارضایتی ایجاد كند.
وی در پایان یادآور شد كه این نكته را بایستی به یاد داشت هركجا توسعه پا بگذارد، دلبستگی به هویت ملی و افتخار به ایرانی بودن افزایش خواهد یافت. باید روزی برسد كه امكانات استان های مرزی آنقدر خوب باشد كه مردم در استان های مرزی كشورهای دیگر تمایل پیدا كنند به ایران بپیوندند. امری كه به هیچ وجه دور از دسترس نیست و تنها نیازمند برنامه ریزی و تلاش برای حل برخی مشكلات موجود است.