به گزارش ایرنا، سومین دوره بازی‌های پاراآسیایی از 14 تا 21 مهرماه در جاركارتا اندونزی برگزار شد و 13 ورزشكار جانباز و معلول فارس كه در این دوره از مسابقات شركت كردند، توانستند 12 مدال رنگارنگ كسب كنند و با كارنامه‌ای درخشان به وطن بازگردند.
آویختن این مدال‌های رنگارنگ طلا و نقره و برنزی، نشان‌دهنده همت والا و خستگی ناپذیری بسیار این معلولان و جانبازان است؛ این دستاورد بزرگترین نشانه مقابله با ناتوانی‌ها و تزریق روح امید به جامعه است و اثبات می‌كند كه معلولیت، به معنای محدودیت نیست و زندگی با افتخارات بسیار و موفقیت‌هایش در جریان است.
در همین راستا، برخی ورزشكاران مدال آور معلول و جانباز در گفت‌و‌گو با ایرنا، از كمبود‌ها، توقعات و دلنگرانی‌هایشان پس از بازگشت از مسابقات آسیایی سخن گفتند. آنها بزرگترین مشكلات خود را توزیع ناعادلانه امكانات، كمبود فضاهای ورزشی و آموزشی و همچنین منابع مالی دانستند.
** در باغچه تمرین می‌كنم
محمد الوان پور، ورزشكار طلایی رقابت‌های جاكارتا در رشته دو و میدانی به ایرنا گفت: در استان فارس هیچ‌گونه امكاناتی وجود ندارد و من به عنوان یك ورزشكار در باغچه اداره بنیاد جانبازان تمرین می‌كنم، جایی كه نمی توان نام فضای ورزشی را بر روی آن نهاد.
او ادامه داد: ما برای پرتاب دیسك و نیزه نیاز به زمینی به عرض 30 تا 35 متر داریم؛ اما همین امكان هم برای ما وجود ندارد.
الوان‌پور با بیان اینكه تلاش‌ها و پیگیری‌های چندین ساله آنان برای مهیا كردن زمین مناسب تمرین بی ثمر بوده است، عنوان كرد: اداره تربیت بدنی حتی برای تكمیل فرم ضمانتنامه آزمایش دوپینگ، با من همكاری نكرد و ناچار شدم هزینه‌ای شخصی برای این كار بپردازم؛ در حالیكه ورزشكاران دیگر استان‌ها چنین مشكلی نداشته‌اند.
وی با تاكید بر اینكه كسب هر موفقیتی با سختی فراوان و تلاش بسیار برای معلولان همراه است، گفت: همانگونه كه ما در این شرایط دشوار مدال‌آوری می‌كنیم، انتظار دیده شدن نیز داریم؛ اما تا به امروز هیچ حمایتی از ما صورت نگرفته است.
** خبری از پاداش‌های استانی نیست
این ورزشكار مدال‌آور افزود: در استان خبری از پاداش و كمك مالی برای ورزشكاران معلول نیست؛ در صورتی كه ورزشكاران سالم از سوی سازمان های مختلف حمایت می‌شوند.
الوان‌پور كه حرفه‌اش تنها، ورزش كردن است، از همین راه كسب درآمد می‌كند و می‌گوید امكان اشتغال و درآمدزایی باوجود درخواست‌های مكرر ورزشكاران برای آنها فراهم نشده است.
** در هیچ دوره‌ای شاهد حمایت استانی نبوده‌ایم
ساره جوانمردی، پرچم‌دار كاروان ایران در بازی‌های آسیایی جاكارتا كه موفق به كسب دو مدال طلا و نیز ركورد زنی در این دوره از مسابقات شد، به ایرنا گفت: به دلیل وجود سیل عظیم ورزشكاران در حیطه پارالمپیك، كمیته ملی پارالمپیك در حد بضاعت خود تلاش می‌كند بهترین شرایط و امكانات را برای همه ورزشكاران فراهم كند و شاید بضاعت آنان در حد توقع ما نیست؛ اما با وجود مشكلات اقتصادی، پذیرفتنی است.
او ادامه داد: این در حالی است كه در استان فارس و شیراز از مسئولان ورزش، هیات جانبازان و معلولین، استاندار، فرماندار و سایر دست‌اندر كاران توقع حمایت بسیار بیشتری داریم؛ مانند آنچه در دیگر استان‌ها رخ می‌دهد.
جوانمردی با بیان اینكه در هیچ دوره‌ای شاهد حمایت درخوری در سطح استانی و شهری نبوده‌ایم، خاطرنشان كرد: ما ورزشكاران جانباز و معلول امیدواریم مسئولان ما را مانند ورزشكاران سالم و المپیكی ببینند و بدانند كه زحمت كاری كه انجام می‌دهیم، صد برابر یك فرد سالم است.
این بانوی مدال‌آور ابراز داشت: مدیر كل ورزش و جوانان استان فارس، پیش از مسابقات پاراآسیایی پاداشی را درنظر گرفتند كه هرچند هنوز محقق نشده است؛ از ایشان سپاسگزاریم؛ اما آنچه در دوره‌های قبل شاهد بودیم و در این دوره رخ نداده، توجه شورای شهر به ورزشكاران بوده است.
** شورای شهر شیراز گوشه‌چشمی به ورزشكاران داشته باشد
جوانمردی گفت: شورای شهر در دوره‌های گذشته پیش از هر مسابقه‌ای، مصوبه ای برای پرداخت به ورزشكاران مدال‌آور آسیایی، پاراآسیایی یا المپیكی یا پارالمپیكی تصویب می‌كرد كه در شورای جدید تاكنون چنین چیزی رخ نداده است.
او ابراز امیدواری كرد كه شورای شهر بتواند حمایت خود را از ورزشكاران نشان دهد و گوشه چشمی به ورزش داشته باشد؛ زیرا این موضوع باعث ایجاد انگیزه ای مضاعف در ورزشكاران خواهد شد.
** معلولان غریب واقع شده است
عوض آزموده، جانباز 70 درصد جنگ تحمیلی و از ورزشكاران پیشكسوت فارس است كه 22سال به صورت حرفه‌ای ورزش كرده است و در سه پارالمپیك شركت كرده و حاصل آن پنج مدال جهانی در رشته دو و میدانی بوده است.
او به ایرنا گفت: زمانی كه ما ورزش كردن را آغاز كردیم، امكانات در حد صفر بود و حتی وقتی می‌خواستیم پرتاب نیزه انجام دهیم، چوبی را می تراشیدیم و جای نیزه از آن استفاده می‌كردیم در واقع آن دوران حتی از دوران جبهه و جنگ نیز سخت تر بود.
آزموده ادامه داد: ورزشكاران استان فارس طی سی سال گذشته بیشترین مدال پاراآسیایی و مسابقات جهانی را به ارمغان آوردند و دستاورد‌های ما در آنچه مربوط به ورزشكاران بوده، ایده آل بوده است؛ اما با توجه به روز شدن ورزش در جهان، چه در كشور و چه در فارس چندان امكاناتی برای ورزشكاران فراهم نشده است.
وی با بیان اینكه دولتمردان باید به فكر باشند و ورزش را از این وضعیت ایستا خارج كنند، افزود: در این زمینه تنها، موضوع مادی مطرح نیست، بلكه بحث فكر واندیشه است؛ زیرا ورزش برای یك فرد معلول امید و زندگی است و مسئولان باید اینگونه به مساله نگاه كنند.
این ورزشكار جانباز بیان داشت: معلولان در كشور ما غریب واقع شده‌اند. ما یك شهروند سالم نیستیم؛ اما حق زندگی داریم و می‌خواهیم در شهر تردد كنیم؛ درحالیكه به دلیل نبود مناسب‌سازی نمی‌توانیم از ساختمان های دولتی استفاده كنیم یا امكانات حمل و نقل درون شهری از جمله مترو و اتوبوس اصلا برای معلولان تعبیه نشده است.
آزموده افزود: مسئولان باید به مساله اینگونه نگاه كنند كه معلولیت از هیچكس دور نیست، بسیاری از افراد سالم بر اثر تصادف یا كوچكترین اتفاقی دچار معلولیت می‌شوند، افراد ناگزیر كهنسال خواهند شد و متولیان امر باید خود را جای یك معلول یا سالمند بگذارند و فكر كنند شاید فردا كوچكترین مشكلی برای خودشان پیش آید.
وی با بیان اینكه زندگی برای معلولان دشوار است؛ اما ادامه دارد، گفت: برای تخصیص برخی امكانات و فراهم‌كردن زمینه فعالیت همیشه به پول‌های هنگفت نیاز نیست، بلكه گاهی نیازمند به دلسوزی و اندیشه‌ورزی مسئولانه است.
** ورزش معلولان، سراسر چالش است
ندا فراستیان، عضو تیم ملی بسكتبال با ویلچر كه به همراه این تیم مقام چهارم مسابقات پاراآسیایی جاكارتا را كسب كرد، به ایرنا گفت: شاید بتوان گفت در ورزش های انفرادی كه همه چیز به همت ورزشكاران بستگی دارد و تلاش فردی بیش از سایر عوامل اهمیت دارد، احتمال كسب موفقیت بیشتر است.
او افزود: در رشته های تیمی همچون بسكتبال، به حمایت‌های مالی بسیاری نیاز داریم؛ زیرا بسیار وابسته به سخت‌افزاری همچون ویلچر هستیم و تهیه این ابزار نیز بسیار هزینه‌بردار است و از همین رو این رشته چندان مورد حمایت نیست.
فراستیان با بیان اینكه ورزش معلولان، سراسر چالش است، ابراز داشت: افزون بر مشكلات یادشده، برخورداری از مربیان خوب و زمین مناسب نیز از دیگر مشكلات ماست.
این ورزشكار بیان كرد: اگر امكانات كافی برای ما فراهم شود، می‌توانیم استعداد‌های بیشتری را پرورش دهیم؛ اما در زمان حاضر ما هیچ حقوقی دریافت نمی‌كنیم و تا به حال نیز اقدامی برای حمایت مالی صورت نگرفته است و حتی برای مسابقات لیگ هم ناچاریم خودمان هزینه كنیم. محدودیت در توزیع منابع و امكانات برای جامعه توان‌خواهان همواره در زمره مشكلات اساسی این قشر بوده است، از سوی دیگر، تاكید مداوم مسئولان بر ضرورت برخورداری از روحیه امیدبخشی و تشویق آنان به انجام فعالیت‌های مختلف كه نمونه آن مدال آوری در سطح جهانی و ملی است، این پرسش را به وجود می‌آورد كه امروز، كه دستاورد تلاش این قهرمانان ورزشی در قالب مدال‌های رنگارنگ و با كسب بهترین نتیجه‌ها همراه بوده است، مدیران و مسئولان برای آنان چه خواهند كرد.
آیا توزیع دیگرگونه‌ای از عدالت اجتماعی را برای آنان شاهد خواهیم بود و آیا می‌توان به اقدام های بموقع مسئولان امید داشت تا آنها در دوره‌های آینده رقابت های مهم بین المللی، همچنان برای كشور خودشان افتخارآفرینی كنند؟
7375/ 2027
گزارش از : سیده سمیرا متین نژاد
شیراز- ایرنا- عملكرد ورزشكاران اعزامی ایران به رقابت های پاراآسیایی جاكارتا ستودنی و حاصل همتی والا و تلاشی مضاعف بود در این میان به نظر می‌رسد مسئولان و نهاد‌های متولی استانی، از قافله قدردانی وحمایت از این افتخارآفرینی‌ها عقب افتاده‌اند.
